Mataba.
Pangit.
Mahirap.
'Yan ako.
Isang taong pinagsakluban ng langit at lupa.
Iniisip ko palagi kung bakit ako ganito.
Bakit ang pangit pangit at ang taba taba ko.
Kung sasabihin mong pangit, akong ako talaga yun.
Pero ang mas malala pa, pangit na nga, mataba na nga at mahirap pa.
Pero matalino naman ako. Nakakuha ako ng scholarship para makapasok sa isang magandang unibersidad.
Kailangan ko ring pumasok ng tatlong part-time job para matustusan ang pang araw-araw kong pangangailangan.
Kahit mahirap ang buhay, kinakaya ko pa rin para mabuhay.
Wala na kasi akong mga magulang. Naaksidente sila nung 5 years old ako at sa tita ako noon tumira, kaso bumukod na rin ako ng makatungtong ako ng college.
Natutunan kong maging independent sa mura kong edad.
Kaya ngayon, kinakaya ko ang lahat ng pagsubok.
Whenever I close my eyes I could imagine a place where I wanna go, to travel in a time I wanna go back, to do whatever I wanted, but reality wakes me up.
Pero ngayon, merong taong nakakapag-inspire sa akin araw-araw. 'Yung boyfriend ko.
Huh, akala niyo walang boyftiend 'to? Meron ano.
Isa lang naman siyang sikat sa University na pinapasukan ko.
Kasali siya sa varsity team ng school.
Take note, GWAPO na, HOT pa.
Oh diba sa'n ka pa?
Don't me hahaha.
Oh siya siya. Dito na lang muna :-) mukhang napapahaba na ang ating usapan.
