Secret Goddess

Chapter 2: Lost

2. Not all rules should be obeyed

"We need to act fast now! Or ma-uunahan tayo. Do you know how much this means to us?!" I heard dad shout.

"Yes, I know, but this isn't the perfect time!" mom shouted back.

"No Mara! Sa ayaw at sa gusto mo! I will send them here and now is the time" halatang galit na galit si daddy sa boses palang niya. I shouldn't be an eavesdrop to this conversation.

Iyon lng ang mga narinig ko before I opened the door. Napatigil naman sila sa pagsasalita at sabay na tumingin sa direksyon ko.

"Mom? Dad? Ano po ang pinag-uusapan niyo?. Kung may problema mn, you can talk to me I'll think of a way to help" I said with a concerned look on my face.

Nakita kong napa-buntong hininga si Dad. Lumapit si Daddy sa akin at ngumiti then he pat my head.

"Don't worry about us, were fine. We can handle this ourselves besides you're just an amateur, stay out of the way OKAY?" sabay ngiti na abot tenga. Bigla naman akong kinilabutan sa ngiti niya hindi ko alam pero may kutob ako na iba ang ipinapahitawig sa ngiting yun.

I pushed the thoughts aside at inisip nalang ang sinabi ni Daddy sakin. Di ko alam kung ano man ang mararamdaman ko, ma-offend ba or magging supportive nalang. I know isang hamak lang ako na amateur with no real experience in business but they don't know kung makakabigay ba ako ng ideas that will blow their minds off.

Naglakad na palayo si Daddy patungong upstairs habang si Mommy naiwang nakatayo parin na may malalim na iniisip. I was a bit concerned kaya I approached her.

"Hey, mom are you ok?" I poked her shoulder muntikan naman siyang mapasigaw dun, natauhan naman yata siya kasi gulat na gulat siya nang makita ako. Kulang nalang mapatalon siya sa kinatatayuan. Kinuha ko ang isang kamay niya at hinawakan ito ng mahigpit. Then I looked deeply into her eyes. Napangiti naman ito.

"Yes, baby I'm super fine na-stestress lang ang mommy mo" then she laughed so hard like its the funniest thing in the world.

Tsk! I rolled my eyes napakabad-liar talaga ni Mommy. I've known her all my life and the way na magpapalusot siya dinadaan niya sa tawanan. Like akala niya matatawa din ako. Nu-uh-uh

Akmang magsasalita na ako nang tinakpan niya ang labi ko ng isang daliri.

"Don't worry about mommy Ok?. I'm perfectly fine we just have something to settle down with your dad" she cupped a side of my cheeks and leaned in to kiss it at tumalikod na siya pagkatapos tsaka pumunta sa itaas ng bahay namin.

While taking steps up the stairs. Her face was still visible from my sight and by looks of it. She's afraid and I can tell something is wrong. Not just a typical business problem but more than that.

**********

*********

Its been two days since the argument happened between my mom and dad. And many things changed, si mommy hindi ko maintindihan bakit tahimik na lang palagi. Sometimes she's acting like I'm not even there, ini-ignore na niya ako. And Dad, palagi na niyang inaaway si mom at di ko alam kung ano ang pinag-aawayan nila. Dahil sakaling mangyari na naman yun dad will lock me up into my room. He forbid's me in hearing their conversation and I can't seem to understand why. And I noticed unti-unti nang nadudurog ang pamilya ko.

I slammed my locker shut at natigilan naman ang ibang students, agad ang tingin nila sakin. Hindi ko sila pinansin pero narinig ko ang mga bulung-bulungan nila.

"I've heard their family are having some serious problems"

"Yeah I know its been the top gossip of this school"

"Ha! Buti nalang sakanya, let her swallow some negativity from the people around us. Nasa kanya nalang parati ang spotlight"

"Hahaha, You're right she needs to learn a lesson"

"Aww, poor girl"

Sa katunayan lng nagpipigil na ako sa galit. Baka masobrahan na ako sa pagiging FREE COUNTRY at makaladkad ko ang mukha ng mga babaeng yun patungong comfort room tapos ma-lublob ko pa ang pagmumukha nila sa inidoro.

Umalis nlng ako at kinalimutan ang nangyari. Nagtungo na ako sa cafeteria at saktong nakita si Rejine na kinakawayan ako. Napataas naman ako ng kilay, kasama pa pala niya si Kim ang boyfriend niya. Tatlo pala sila ang isa naman hindi ko makilala kasi nakataas ang hood. Grabe! Di ba sya naiinitan?!.

Umupo na ako sa tabi ng naka-hood.
Inikot ko nang tingin ang cafeteria hanggat sa mag-land ang mata ko kay Rejine "San na si Jona?" I said in mere curiousity sabay bukas ng waterbottle tsaka uminom.

Sumimangot siya.

"Hindi ko alam, sabi ng mga magulang niya nawawala daw si Jona sapagkat hindi ito umuwi kagabi at di din nila ma-contact kasi out of coverage ang cellphone niya." I choked, napatigil ako sa pag-inom at malapit maibuga sa mukha niya ang naiwang tubig sa lalamunan ko.

"Ano?!" gulat kong sabi.

Nagtinginan ang mga studyante sakin nabigla siguro sa malakas kong boses. Napayuko naman si Rejine at tinignan ako ng masama.

"Huminahon ka nga, hindi pa na confirm ng mga pulis kasi wala pang 24hours siyang nawala" she whispered.

Pero kahit na! Hindi naman siguro bobo ang mga pulis na yun. Ang obvious na nga na nawawala. Sa hindi pagka-contact sa phone! Hindi pa rin pinapahanap kasi sa lecheng 24hours na patakaran na yan. Eh! Ano ngayon kung may nangyari nang masama sa kanya?! Susundin pa ba din nila ang 24hours checheburecheng yan?!.

"Pero kahit na Rejine! What if may nangyari sa kanyang masama? Hindi natin alam ang circumstances! Kaya dapat kumilos na sila nang maaga bago mahuli pa ang lahat. Akala ko ba magkaibigan tayo! Bakit mas umaasa ka lang sa gagawin ng mga pulis. Bigyan mo naman ng importansya ang kaibigan natin, nasa panganib siya at ang tanging ginawa mo lang ay makipaglambigan sa boyfriend mong yan!" sigaw ko.

Nanlaki naman ang mata ni Rejine at kita sa mukha niya ang gulat kasabay na ng galit. Tumayo na ako agad para makapag-simula na sa paghahanap kay Jona. Akmang maglalakad na sana ako nang may kung sinong humawak sa kamay ko. Binaling ko naman ang tingin sa likuran at sa hindi inaasahan ang naka-hood pala na lalake sa gilid.

"Kung sino man ang bobo, ikaw yun. Nag-iisip ka ba talaga? Delikado yang gagawin mo. Maaaring madamay ang ibang taong nakapaligid sayo. Dahil sa katangahan mo" he said coldly, his back facing me.

My mood was suddenly replaced by anger as I hastily freed my hand from his grip.

"At sino ka para diktahan ako sa gagawin o hindi gagawin ko?! I don't freaking know you at wala kang pakialam sa mga kilos ko. So dapat ikaw ang mag-isip at wag makialam para hindi ka madamay. You don't know what I feel so just back off and let me do my thing, jerk!" sinigaw ko talaga ang huli para ipamukha sa kanya kung sinong mas bobo sa aming dalawa.

May kung anong sinabi pa siya pero hindi ko na yun pinansin at nagpatuloy lumakad palayo. I felt a grip on my right arm and I'm getting pissed off with this guy. Who feels to be superman and thinks he can save the day. I twisted my body to face him and I was shocked on what I saw. He slowly lifted the hood up and next thing I knew he leaned in, I can even smell his breathing from this very short distance. Until he opened his mouth.

"If you're going to be that stubborn then I guess I'll have to go with you" he said with a blank expression but I know his just trying to hide his true emotions.

Ang naka-hood pala ay si Cyrax Hudson!! Ang bulag na bumangga sakin dun sa principal's office.

THIS DAY JUST COULDN'T GET ANY BETTER!