Guns and Roses [Under Revision]

Chapter 4

I'm shocked. Paano nagkaroon ng baril dito? Hinawakan ko iyon at inayos muli ang couch, habang nakatuhod pa rin ako sa sahig nakakatitig lang ako dito na parang alam ko kung paano ko to gamitin, I don't know, sa paghahawak ko parang pamilyar saakin ang texture nito at bigat nito sa kamay ko. Parang sanay ako...

"Astrid?," napatayo ako sa gulat ng makita ko sila Mom and Dad na nasa pinto, at agad tinago sa likod ng pants ko ang baril. Shit. Buti di pumutok.

"Uhh, dad? H-hey!"

"Are you okay, hija? What are you doing here?" Sabat naman ni Mom.

Unti unting napawi ang kaba habang nakatingin sakanila,

"Yeah, Dad, Mom. I'm fine, what brings you here? I mean, dapat mamaya pa kayo diba?"

Lumapit sakin si Daddy at hinawakan ang likod ko, agad ko naman hinawakan ang kamay niya at nagkunwaring ininterwined ko iyon. Gosh! Yung baril kasi.

"Oh, We just decided to review you some details of our company."

"Yes, anak. Even though dati al---"

"Elizabeth," Pagtigil naman ni daddy sa sasabihin ni Mom. What?

"Nevermind. Hija, you need to now what kind of company are we, do's and don'ts and everything. Okay?" Pagpaptuloy ni Mom.

"Okay, I'm cool."

"And Astrid, don't forget what I told you a while ago. Quit Parties." Pinagdiinan sakin ni Dad ang salitang 'Quit Parties' sakin. Like duh! Nakakainis na nakakaexcite.

"Fine, I won't do parties for no---" I groaned nang mapansin ko na matalim ang ginagawa nilang titig saakin ngayon.

"Ugh! Fine, I won't do parties as soon as I already learn about Winstead Airlines."

"Better," sabay naman halakhak ng dalawang magulang ko. Like what? I can't believe this, I'm laughing with my parents now. First time ata to.

"Naalala mo pa ba Astrid nung nagpart--"

Natigil ako sa pagtawa ng hinatak ni Dad si Mom papunta sa kwarto nila. Hindi tuloy natuloy ni Mom kwento niya. Weird. Umakyat na rin ako papunta sa kwarto ko at nahiga sa kama. Today was a long day, I can't believe na pumayag ako na hindi magparty for days or months as long as di ko natututunan kung paano ang Winstead corporations. Maybe okay na din to, after all, I'm Astrid Celestine Winstead. Daughter of Liam Winstead and Elizabeth Winstead.

Bumalikwas ako ng higa pero nagulat ako ng may naramdaman ako muli sa likod ko, shit. Yung baril. Nilabas ko agad ang baril at tinitigan ito. Medyo may pagka alikabok ito pero hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na itutok ito kung saan.

What the hell?! It really feels like na matagal na kong nakahawak neto. But first of all, bakit may baril dito sa bahay? Imposible namang dinikit to sa ilalim ng couch namin ng mga bodyguards ni Dad.

Bigla naman may kumatok sa pinto ng kwarto ko kaya agad kong tinabi ang baril sa drawer ng side table ko. I heavily sigh bago ko ito buksan,

"Dad?" Si daddy.

"Can we talk, hija?"

"Ofcourse, Dad."

"Uhm, hija. I know you feel alone kasi di ka namin nabibigyan ng atensyon, but Astrid Celestine, please understand us na ginagawa lang namin to para sayo, para sainyong dalawa ni Slade Andrew. I'm sorry sa lahat ng pagkukulang namin sayo simul--. I mean, gusto lang namin ang lahat ng makakabuti sainyo ng Kuya mo." With that, I cry.

"I'm sorry also, Dad. I'm not a perfect daughter but believe me I understand you both. You know, I love you guys. So much." I smiled.

Dad hug me and kiss my side forehead.,

"I'm sorry, anak. I'm sorry for everything."

Hindi ko alam pero lalo akong napaiyak sa sinabi ni Dad. Parang may kulang, parang may iba pa. Nagiiyakan kami ni Dad, and he's always murmuring 'sorry' to me at sa tingin ko tamang tama lang yon sa nararamdaman ko. Hindi ko alam.

Humiwalay ako sa pagkakayakap at inaya ko na si Dad na magreview para sa kumpanya, when Dad ask Mom, sabi niya ay pagod na daw siya kaya si Dad nalang muna magturo sakin, andito kami ngayon sa office ni Dad. It's color is black and gray, yeah, man thing.

"Astrid, first of all, you will be incharge to head operations. But, may tutulong pa rin sayo habang ginagawa mo yun."

"Who? Don't you think na kaya ko naman kahit ako lang?"

"No, I mean, gusto ko lang nang may magrreport saakin kung paano ka magtrabaho." Tumayo si Dad mula sa swivel chair niya at nilapitan ako

"You know, Gusto lang kita mul--" Dad sigh. Ano bang sinasabi niya at parang hirap na hirap siya?

"Gusto lang kita makita magtrabaho. Okay?"

"Okay," Dad patted my head

Pagkatapos naming idiscuss ang ilang details ng kumpanya, Winstead Airlines. Our airlines travel international and locals etc.

Muli ako nahiga sa kama pagkapasok ko ng kwarto, nakatingin lang ako ng matagal sa kisame ng kwarto ko. Ugh. Being a Winstead sucks.

Binuksan ko ang drawer ng side table ko at nakita muli ang baril, halatang matagal na itong hindi nagamit dahil may alikabok na din ito. Kanino kaya ito? At paano ito napunta sa sala ng bahay namin?

Bigla namang nahagilap ng mata ko ang gilid nito. Uhuh? Hinawakan ko ang nakaukit na letra nito, it says,

CV

Nakaramdam naman ako ng sakit ng aking ulo at nagulat ako ng tumunog ang phone ko.

From: Raine
Jake and I just broke up.

With that, nakalimutan ko agad ang tungkol sa baril at binalik ko agad sa side drawer para puntahan si Raine. While driving, I always think of the gun,

Who's CV?