YANLIZLIĞIM BİN'İ AŞTI

GİRİŞ

Hayatta en sevdiklerim öğretti bana güçlü olmayı... Onlara haksızlık ettim galiba. Tek istediğim biraz daha samimi olmalarıydı. Çok şey istiyordum. Onlara göre... Bencil olduklarını çok çabuk unutmuştum. Duygularıma söz geçmiyor şimdi. Ne zaman yanlız kalsam hep pişmanlık... Uğraşıyorum. Hiç uğraşmadığım kadar hemde. Bilerek mi yapıyorsun bunu? Sahiden bitti mi herşey? Sözlerin beni bu kağıda mahkum etmek miydi yoksa?
Dile getiremiyorum artık... Cümleler bi hayli uzaklaştı benden... Yalnızlık sen kadar iyi dost değil bana belki ama o da beni yüzleştiriyor gerçeklerle... Oysa senin yanında herşey o kadar toz pembeydi ki... Benim sende bulduğum huzuru, sen niye bende bulamadın? Çok ağır geldim sana biliyorum... Gözlerimi kapatıyorum sen... Sahte değildi sevdam. içimde yaşıyordum seni. Sırf yanımda kalman için affettim seni... Ama sen bunu yapamadın sevgili... Benim imkansızlıklarımla yaptığımı sen yapamadın. Bana söylediklerini sana söyleyemedim... Taş kalpli olamadım. Tek yüzüm vardı benim hep sana dönüktü. Sen kaçıncı yüzünle geldin peki bana? Beni kutunun içine kilitledin şimdi ise dışarıdan bir film gibi izlettiriyorsun kendini... Şimdi bana gelsen yine kazanırsın... Gözlerime baksan yine kazanırsın... Elimi tutsan yine... Ama bunu hiç bir zaman anlayamayacaksın... Ateşin yükselip yerini küllere bırakmasıydı sevdan çok çabuk soğuyup taslaştı. Benimkisi ise aktif bir volkan dağı gibi... Koyuyor işte sevilip de sevilmemek... Herşeyim var bir sen yoksun... Guvenipte peşinden gittiğim dağ yok... Zamanımı bekliyorum. Daha cok yanmayı bekliyorum. Yanayım ki ışığım daha parlak olsun...