Parmak Çocuk // HunHan

0.8

"Buraya atlaman gerekiyordu!"

"Hayır,oraya atlarsam düşerdim."

Jongin ve Jongdae oyun için tartışıyorlardı.Sehun ise gülerek onları izliyordu.

Hala Luhan'ı ortalıklarda görmediği için gittiğini düşünmüştü.Bu yüzden hem vicdan azabı,hem de pişmanlık duygusu geçiyordu içinde.

Jong ikilisi oyuna dalmışlar ve Sehun'u tamamen unutmuşlardı.Onun sorularına cevap vermiyorlardı fakat Sehun bunu komik buluyordu.

"Bir puan!"Jongin bağırarak ayağa kalktığında Sehun'la el çakıştılar.Jongdae gözlerini kısmış ikisine bakıyordu."Nereye yazacağız?"
"Nereye yazabiliriz Jongin?Kağıda tabi.Sehun kalem verir misin?"

Sehun kafasını sallayarak kalem kutusunu doğru ilerledi.Bir kaleme uzandığında orada minik bir şey olduğunu farketti.Bu Luhan'dı.Luhan ona gülümseyerek bakıyordu.Sehun da gülümsemeye başlamıştı.Mutlu hissediyordu.Artık düzgünce konuşabilirlerdi.Kalemi sol eline,Luhan'ı da sağ eliyle tuttuktan sonra diğerlerinin yanına gitti.Zaten ışık kapalı olduğu için diğerlerinin görebileceğini düşünmüyordu.

Kalemi Jongin'e verdikten sonra diğer eliyle Luhan'ı saklıyordu.O da Sehun'un eline oturmuş onu izliyordu.Sehun diperlerine sırtını dönerek Luhan'ı kendine yaklaştırdı.

"Gittiğini sanmıştım."

Burukça gülümsedi Küçük Adam."Gideceğim zaten."

"Hayır!"diye fısıldayarak bağırdı Sehun.Gitmesini istemiyordu.

"Özür dilerim Luhan.Bunda zamandır sana kötü davrandım ve seni görmezden geldim.Senin ne düşündüğünü umursamadım.Ama sen tüm bunların farkında olmana ve kırılmana rağmen hiçbir şey demedin.Gitmeni istemiyorum,lütfen...Gitme."

Luhan'ın sulu gözleri daha da dolmuştu.Sehun'un onun gitmesini istediğini düşünüyordu.Kıyafetine tutunarak tırmandı ve Sehun'un boynuna sarıldı.Genç adam kıkırdadı çünkü çok komiğine ve hoşuna gitmişti.

Luhan bir an önce Jongdae'yi anlatması gerektiğini düşündü.Yine de sarılmaya devam etti.

"Keşke normal boyutta olsan..."

"Keşke."

Fakat bir şeyin farkında değillerdi.Jongdae bunların hepsini duymuştu.

☆ ☆

Jıngin ve Jongdae'yi uğurladıktan sonra yorgunlukla salondaki koltuğa attı kendini.Luhan ise elinde duruyordu.Evde kimse olmadığı için rahatlardı şuan.

"Sehun,şu Jongdae beni biliyor."

Luhan'ın ani girişi ile Sehun'un gözleri kocaman açıldı.

"Nasıl?"

"Senden önce beni Minseok adlı birisi bulmuştu.Onunla bir süre kaldım ve samimi oldum.Birgün Jongdae beni aldı ve neresi olduğunu bilmediğim bir yere götürerek beni orada bıraktı ve kaçtı.Odaya girdiğinde beni görmüştü.Bir şeyler yapacağını düşünüyorum çünkü benden nefret ediyor."

Sehun başını salladı."Ben varken bir şey yapamaz."dedi ve aynı anda güldüler.

Daha sonra Sehun titremeye başladı.Luhan şaşkınca ona bakıyordu.Yattığı koltuktan kalkarak koltuğun üstünde duran telefona baktı.Telefon onun değil babasınındı.

Telefonun çalması durduktan sonra ekranda bir mesaj belirdi.Sehun bunu yapmayı sevmezdi ama elinde olmadan mesajı okumuştu.

-Neredesin canım?-

Daha sonra bir mesaj daha geldi.

-Hep böyle yapıyorsun.-

Annesi olabileceğini düşündü Sehun.Ama annesinin numarası bu değildi.

-Yine o çok sevgili karıcığın oyalıyor değil mi?-

-Biliyordum,her seferinde bu oluyor zaten.-

-Ah,sonunda geldin!-

Sehun kaşlarını çatmış bir şekilde ekrana bakıyordu.Hiçbir şey anlamamıştı.Luhan sanki anlamıştı ama Sehun'u üzmemek için susuyordu.

Cebinden kendi telefonunu çıkartarak annesini aramaya başladı.

"Alo,anne?"

"Tatlım?Bir sorun mu var?"

"Hayır anne yok.Babam nerede diye soracaktım."

"İşten aramışlar tatlım.Gitmesi gerekti.Ben de abinle bir yerlerde geziyordum."

"Tamam.Görüşürüz anne."

"Görüşürüz."

Telefonu cebine koyarak sırtını yasladı.Başını elleri arasına almıştı.Luhan ona destek olmak istiyordu.Omzuna çıktı ve saçları ile oynamaya başladı.

"Sehun üzülme.Daha hiçbir şey belli değil.Belki yanlış anlamışsındır ha?"

"Gayet doğru anladım!Babamın böyle bir şey yapacağı...Aklımın ucundan bile geçmezdi.Anneme bunu nasıl yapar?!"

"Sakin ol..."

"Olamıyorum..."dedi ve kalkarak odasına gitti.

Selam!Çok beklettim değil mi?Aslında bölümü yazmıştım sonra silindi.Başka yazarken eski yazdığımı geri buldum.Onları felan düzenleyeyim derken uzadı bayağı.Üzgünüm.Hatam varsa affedin~Kısa olduğu için de..Bölüm VanGoghtanMoonrise 'ye ithaf olsun.Teşekkür ederim,her şey için ^_^

Okuduğunuz için teşekkürler,umarım beğenmişsinizdir.Sizi seviyorum!