Kötü Kız | Habersiz Ruhlar

1. Bölüm

- Hazal sakin ol kızım bak arkadaşlarının önünde konuşulcak konular deil bunlar..
- Kes! Arkadaş mı? Burda gördüğün herkes pasta yeme ümidiyle gelmiş, sizin gibi asosyal olduğumu düşünen boş insanlar!
Hayatım boyunca hep bugünü beklemiştim. Kendimi ilk defa büyümüş hissediyordum. Anneme göre ben zaten çok olgundum. Beş senedir annem ve babam ayrı. Ben hep babamla kalmak istemiştim ama gidersem annem yalnız kalacaktı. Babam halamla kalıyordu. Zaten durumu da iyiydi. Kendimi annemin yanında durmam gerektiğine alıştırmıştım. Peki, bunu bana nasıl yapardı?
-
- Arkadaşların hakkında öyle konuşman çok yanlıştı. Bidaha hiç birinin senle konuşacaklarını sanmıyorum
- Hiç bişey olmamış gibi davranmayı kes! Ya olanları açıkalrsın ya da valizimi toplamaya gidiyorum!
Anneme böyle sert çıkışmak istemezdim ama beni mecbur bırakmıştı
- (iç çekti) Doğukan' la uzun zamandır görüşüyoruz. Sana patronum diye tanıttım ama yalan deildi. Zaten bu şekilde tanıştık. Evet iş yemeği diyip onunla akşam yemeklerine çıktım. Sana anlatıcaktım ama tepkinden korktum
Annemi gerçekten anlamıyordum. Patronum dediği insan sevgilisi çıktı. Ben bunu doğum günümde gelen çiçekteki bir nottan öğrendim. O adam bana güzel dileklerde bulunup sonuna "Cici Baban" yazmıştı. Çıldırmamak elde deildi. Artık yıllardır içimde tuttuğum duyguları söylemem gerekiyodu.
- Seni hep kendime arkadaş gördüm. Ben artık biriyle evlenemem dedin, yalnız kalmaman için babamın yanına gitmedim. Senin yanında kalmak için babamdan ayrı bi şehirde yaşadım. Bizim hiç bi zaman baba-kız ilişmimiz olmadı. Arkadaş gibiydik. Babamın bi kere sevgilisi oldu. Onuda başından haber verdi bana. İzmir' de tanıştığı bir kadını bana haber verdi. Söylemese İstanbul'dan nasıl haberim okucaktı ki? ( Gözyaşlarım akmaya başlamıştı. Bundan nefret ediyorum! Ben hiç bi zaman güçlü olmadım. Her zaman annemin eksik yanını tamamlamaya çalıştım. Şimdi de güçlü deilim!) Ama sen benim her gün gördüğüm adamı benden sakladın!
Ayağa kalktım. Cevap vermesine izin vermeden o dama çıkıp valizimi toplamaya başladım. Babamın yanına gidecektim.
- Hazal bırak şu valizi.
Onu dinlemiycektim. Eğer cevap veririsem tartışma çıkacaktı.
Odanın kapısını suratına kapatıp kilitledim. Babamı aradım.
- Benim güzel kızım! Nasılsın?
Babamın yumuşak sesini duymak gözyaşlarımı geri getirmişti.
- Baba.. Yanına gelebilir miyim?
Artık hıçkırıklarımı serbest bırakmıştım.
- Tabi ki kızım. Sorman hata! Ama sanki bi sorun var gibi?
- Gelince herşeyi anlatıcam baba.