Küçük Saydam İnsan

-Bölüm 2-

-Bilinmeyen:
Sence sessiz,durgun birisi olmak her şeyin çaresi mi?

Gelen mesaja cevap yazmaya başladım.

-Ben:
Herkes hayatında bazen sessizlik ister.Sessiz olmak tabikide her şeyin çaresi değildir ama bu dünyada gerçekten her şeyin çaresi.Yani en azından benim düşüncelerim böyle.

Yazdığı mesajı gönderdim.Telefonumu cebime koydum.Kafamı kaldırdığımda sınıfa geç kalan çocuk yanıma geliyordu.Bunun yanımda ne işi vardı?''Hey.''

''...''

''Yanımda oturuyorsun.Seni tanımadan yanımda falan oturamazsın.''

''Allah allah öyle bir kural falan mı var?''

''Evet.Ben koydum.''

''İyi.''

''Evet dinliyorum.''

''...''

''Ah Tanrım.Konuşsana kızım.''

''...''

''Beni sinir etmeye mi çalışıyorsun?''

''...''Sinirlenmeye başlamıştı.Bu haline gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Ona baktığımda sinirli hali geçmiş hüzünlü bir şekilde karşı tarafa bakıyordu.''Ne oldu?''Kafasını çevirip bana baktı.

''Hiçbir şey...Ooo bayan suskun konuştu ha.''Dudağının kenarı hafif yukarı doğru kıvrıldı.Zorla güldüğü belliydi.

''Hey!Dalga geçmeyi kes.Sana ne oldu diye sordum değil mi?''

''Hiçbir şey dedim ya!''Sesini yükseltmişti.Buradan geçenler dönüp bize bakıyorlardı.

''İyi.''Deyip ayağa kalkarak oradan uzaklaştım.Doğruca sınıfa geldim ve sırama oturdum.Birkaç dakika sonra da zil çaldı zaten.Biraz daha yumuşamış bir halde sınıfa girdi.Bana bakmadan yanıma geçip oturdu.Açıkçası umursamadım.Öğretmen içeriye girdi.Hepimiz ayağa kalktık.Oturmamız için işaret verdi.Adamı incelemeye başladım.Biraz beyaz saçlı,zayıf,kahverengi gözlü ve uzun bir adamdı.Yoklamayı almaya başladı.Listenin yarısına geldiği zaman yanımdaki çocuğun ismini okudu.

''Atakan!''Atakan elini kaldırıp buradayım gibisinden işaret verdi.Ondan hemen sonra benim adımı okudu.''Amy!''Bende onun yaptığı gibi elimi kaldırdım.Listeye bakmayı kesip bana bakmaya başladı.''Yeni gelmiş olmalısın.''Neden herkes bunu söylüyor.Belli değil mi zaten yeni geldiğim.

''Evet.''Bana bakmayı kesip listeye devam etti.Yoklama alma işini de geçtikten sonra ders anlatmaya başladı.Hadi ama ilk günden mi?Fizik ile ilgili bir şeyler anlatıyordu.Defterimi çıkarıp adamı dinlemeye başladım.Zaman çabucak geçip gitti.Bir anda zil çaldı.Defterimi çantama koyup bir önceki gittiğim banka oturdum.Telefonumu elime aldım.Bilinmeyen kişi yine mesaj atmıştı.

-Bilinmeyen:
Çok şey yaşamış gibisin bakıyorum da :)

-Ben:
Tecrübelerime dayanarak konuşuyorum.

Deyip mesajı yolladım.Çok geçmeden yeniden mesaj geldi.

-Bilinmeyen:
Tamam işte tecrübe kazanacak kadar şey yaşamışsın.

Aslında haklıydı.

-Ben:
Galiba öyle 

Mesajı gönderip telefonu yeniden cebime koydum.Bir önceki teneffüs gördüğüm çocuğu yeniden gördüm.Ama bu sefer yanında kızlar yoktu.Sadece iki erkek vardı.Kendi aralarında konuşup gülüşüyorlardı.Aralarından sarışın olanı bana bakıp bir şeyler söyledi.Diğerleri de bana bakmaya başladılar.Bundan çok rahatsız olmuştum.Bakışlarımı başka bir tarafa çevirdim.İki kız gülerek birbirlerine bir şeyler anlatıyorlardı.Burada herkes gülüyordu.Ama duvara yaslanmış olan çocuk gülmüyordu.Yalnızdı.Onu incelemeye başladım.Sarı saçlı,uzun boylu ve vücutlu bir çocuktu.Zil çaldığında ona bakmayı kesmiştim.Ayağa kalkıp sınıfa doğru yürümeye başladım.Bana bakan çocuklar yanıma doğru geliyorlardı.Yanıma geldiklerinde siyah saçlı -bir önceki teneffüs gördüğüm çocuk- olan konuşmaya başladı.

''Yenisin galiba.''

''Sence?''

''Evet öylesin.Böyle bir güzelliği daha önce buralarda hiç görmemiştim.''

''Bana mı yürüyorsun?''Güldü.

''Evet.''

''Çok açık sözlüsün.''

''Sende fazla çekicisin.''Deyip sırıtmaya başladı.Gözlerimi devirip yanlarından geçtim.Sınıfa girdiğimde Atakan bana bakıyordu.Ona aldırmayıp yanına geçip oturdum.Zaman hızla geçip gitti.Sonunda çıkış gelmişti.Zil çalınca hepimiz dışarıya çıkmaya başladık.Okuldan çıktığımda telefonumu çıkarıp babamı aradım.Tabikide açmadı.Ben buradan eve nasıl gidecektim.Geldiğimiz yolu hatırlamaya çalışarak yürümeye başladım.Biraz yürüdükten sonra hiç tanıdık gelmeyen yollara girdim.Etraf çok sessizdi.Korkmaya başlamıştım.Adımlarımı hızlandırıp yürümeye devam ettim.Korkudan sıkışmıştım.Dalgınlıkla yürürken birine çarptım.Kim olduğuna bakmak için kafamı kaldırdığımda küçük bir şok geçirdim.Bunun burada ne işi vardı?