Breaking Point

470 24 3
                                    

-Harry-

Kendime yine hakim olamamıştım.Konu Victoria olunca beynimi kullanamıyordum,herşeye kalbim hakim oluyor gibiydi.Nefes alamayacak hale geldiğim zaman geri çekildim ve onun gözlerine uzunca baktım,belkide birdaha bana asla bakmayacak gözlere.

''B-ben çok özür dilerim Vi sadece ben şey..''

''Sorun değil Marcel.Unutalım gitsin,hiçbirşey olmamış gibi.En iyisi bu.''

Ama ben bunu unutamazdım,hemde asla.Dudakları çok yumuşaktı ve çilek tadındaydı.Victoria'nın

''Hadi şu ödevi bitirelim''demesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.Ve ikimizde masaya oturup projeye başladık.Yaptığımız şey hakkında hiçbir fikrim yoktu Vi birşeyler anlatıyor bende sadece ona bakıp onaylıyordum.Bir neden yüzünden konsantre olamıyordum hep dikkatim dağılıyordu.Onun her hareketini izliyordum,sarı saçlarını arkaya atışı,ciddi olmaya çalışırken kahkaha atması.Bir şekilde kendimi toplayıp ödeve katılmaya çalıştım hiçbir bok anlamıyordum açıkçası sadece onun sesini dinliyordum.Ama hala içimde birşey vardı ve evet buldum! Victoria'nın sevdiği kişi...kimi seviyor olabilirdi ki? eğer o piç bizim okuldaysa onun yüzünü dağıtacaktım.Hangi erkek onu hak edebilecek kadar mükemmel olabilirdi ki? onun kalbine sahip olmak istiyorum,sadece benim olsun istiyorum,ona başkası bakmasın istiyorum...

Bir süre sonra artık ödeve adapte olabilmiştim.Fikirler sunuyor ve beynimi ödeve yoğunlaştırmaya çalışıyordum.Victoria hırkasının kolunu kıvırdığı zaman oraya dikkat ettim bir sürü bileziği vardı ve kolunun büyük bir kısmını kaplıyordu.Aralardan birkaç şey görüyordum ama kestirememiştim.Gözlerimi kısıp tekrar baktığımda bileğinde jiletle kesikler olduğunu anladım.Hiç düşünmeden Vi'nin kolunu sıkıca kavrayıp kendime çektim ve bileğini açtım.Gördüğüm şey dehşetti bileğinde bir sürü kesikler vardı ve bunu bilezikleriyle kapatmaya çalışıyordu.Sesimi yükseltmemeye çalışarak konuşmaya başladım.

''Bunlar ne Victoria?''

Yutkundu ve bana baktı sonra kolunu çekti.

''Hiçbirşey,boşver''

Sesim artık yüksek ve sinirli çıkıyordu.

''Bunlar hiçbirşey değil Victoria.Kendine neden zarar veriyorsun?''

''Mükemmel bir hayatım yok Marcel.Hayatımdaki herşey fazlasıyla karmaşık ve hiçbir kaçış yolu yok.Lütfen sende üzerime gelme.''

Birşey diyemedim bir bakıma haklıydı ama hala ona sinirliydim.Yavaşça parmağımı kesiklerde gezdirdim.Sanki onları keserken çektiği acının aynısını şu anda ben çekiyordum.

''B-bunlar acıdı mı?''

Cevap vermedi ve sadece kafasını salladı.

''Bana söz ver Vi,birdaha bunu asla yapmayacaksın.Canının yanmasını istemiyorum lütfen..''

Sonra gözlerine baktığımda yaşlar süzüldüğünü fark ettim.Hayır ağlamamalıydı,ağlayamazdı.Kalbimin ilk defa acıdığını hissettim.

''O kadar kolay değil Marcel.Hayatımdaki şeylerle yüzleşecek kadar güçlü değilim''

Gözlerim sulanmaya başladı.Hayır hayır ağlayamazdım ama kendime engel olamıyordum.Göz yaşlarım yavaş bir şekilde yanağımdan süzülüyordu.

''Ben senin yanında olacağım Vi,sen her ne kadar beni istemesen de ben hep yanında olacağım.''

Cevap vermeyince yaşlar daha da hızlandı.

''Victoria lütfen benimle konuş.Biliyorum piçlik yaptım ama tek isteğim seni korumaktı.İş sana gelince herşeyi göze alabilirim bu birinin canına da mal olarabilir ama umrumda değil.Tek isteğim benimle konuşman.Canım acıyor Vi,sen bana böyle davranmaya başladığından beri hep mutsuzum.''

Bana döndü ve gözlerime baktı.

''Beni koru tamam ama lütfen birdaha benim için birine böyle birşey yapma Marcel.Bu hoş değil.''

İstemsizce gülümsemem bütün suratımı kapladı hiç beklemeden ona sıkıca sarıldım.

''Tamam yapmayacağım,yeter ki benimle konuş.''

---------------

Projenin yarısı bitmişti ve hava kararmıştı.Her ne kadar istemesemde Victoria'nın gitme vakti gelmişti.Eşyalarını topladı ve ayağa kalkıp kapıya doğru gitti.Dışarıya çıktığında kapıyı arkamdan kapatıp onu duvara yasladım.

''Seni özleyeceğim Hailey.''

''Hey diğer adımı nereden biliyorsun''dedi ve kıkırdadı.Tanrım çok tatlıydı.

''Ben senin hakkındaki herşeyi biliyorum.''

Tam yanağımdan öpmek için yaklaşırken kafamı çevirdim ve bu sefer dudaklarımız birleşmiş oldu.Tam karnımda kelebekler hissederken bir ses bunu böldü..

''Şey merhaba çocuklar...''

BİRAZ KISA BİR BÖLÜM OLDU ÜZGÜNÜZ NEYSE UMARIM BEĞENİRSİNİZ.OKULUMUZ BAŞLADIĞI İÇİN BİRAZ ZORLANIYORUZ AMA YAZMAYA ÇALIŞACAĞIZ NEYSE ÖPTÜÜÜÜM....

-A&B

SWITCHED SIDESHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin