-Harry-
Arabanın kapısını sinirle kapatıp bavulumu aldım ve kapıya doğru ilerledim.Yüzünü görünce neler hissedebileceğimi biliyordum ve korkuyordum.Bunu önemsemeden kapıyı çaldım ve gözlerimi yumdum.
Kapıyı ilk çalışımda açan olmamıştı.
“Marcel.Benim , Harry”
Kapının kilidinin açıldığını duydum ve daha sonrada kapı ardına kadar açıldı.Lanet olsun.Onu bukadar kötü görmeyi beklemiyordum.Dudağı patlamıştı.Gözü mosmor olmuştu.Burnundan kan akıyordu.Bavulun elimden düşmesini umursamadan sıkıca ona sarıldım.
"Geçti artık Marcel.Ben burdayım"dedim onu sıkıca sararken.Geri çekildi ve bavulumu yerden aldı.
"Sana kahve yapmamı ister misin ? Yada başka herhangi birşey"
Kapıyı ardımızdan kapattı ve ben koltuğa otururken oda bavulumu masanın yanına bıraktı.
"Marcel.Bana bu olanları neden daha önce anlatmadın.Sana yardım edebileceğimi biliyordun."diye fısıldadım.Gücüm tükenmiş gibiydi.Çok sinirliydim ve onu öyle görmek beni dahada çok sinirlendiriyordu.
Geçip karşıma oturdu.
"Sana söylemek istemedim.Kimseye anlatmak istemedim çünkü eğer anlatsam herkes beni dahada çok ezecekti.Küçük bir şey olduğunda ailesine anlatan bir ezik olarak hayatıma devam etmek istemedim"dedi ve gözünden akan yaşı sildi.
"Bu küçük bir olay değil Marcel.Bunu bana söylemiş olsaydın , birdaha sana bakamazlardı bile."dedim ve gidip yanına oturdum.
"Sen benim kardeşimsin.Her zaman senin yanında olacağımı çok iyi biliyorsun."dedim ve saçlarını karıştırdım.
"Yapma Harry."dedi ve gülümsedi.
Onu bu halde görmek bile biraz moralimi düzeltmişti.Hala gülümseyebiliyordu.Ama gözleri aynı şeyi söylemiyordu.Yaptığım planı kafamda toparlamaya çalışırken gözlerini bana dikti ve uzun süre baktı.
"Utanç verici bir kardeş olduğum için özür dilerim"
Belkide duyduğum en kırıcı sözdü.Bunu söylemiş olması hiç mantıklı değildi bile.Şuan davranışlarını kontrol edemiyor olduğunu biliyordum ama bu sözü söylemesini beklemiyordum.
"Saçmalama Marcel.Kendine bir bak.İkimizde aynıyız.Ve beni utandırdığını kim söyledi.Seninle gurur duyuyorum.Bunu biliyorsun değil mi ?"
"Gerçekten mi ?".Gözleri ışıldıyordu.Gülerek başımı salladım.
"Peki tamam planın olduğunu söylemiştin.Anlat hadi"
Son birkez emin olduktan sonra derin bir nefes aldım ve anlatmaya başladım.
"Artık burada okumayacaksın.Çünkü okulları değişiyoruz.Sen Harry Styles adıyla benim okuluma gidiyorsun.Tabi istersen.Herneyse bende Marcel Styles olarak senin okuluna gidiyorum"
"Şaka mı ediyorsun senin okuluna gitmeyi çok isterim.Orası gerçekten başarılı bir okul.Ama görünüşlerimiz tamamen farkl , nasıl emin olacaklar ?"
"Oradaki kimse bir ikizim olduğunu bilmiyor.Sende burdakilere söylemediysen, bence görünüşümü değiştirdiğime ikna olabilirler"dedim ve kıyafetlerini gösterdim.
"Kimse bilmiyor.Peki okuldan nasıl çıkacağım ?"dediğinde gülümsedim.
"Hiç birşey yapmadan çıkacaksın.Normalde izin vermezlerdi ama o kadın sana izin verecektir"
"Yapmış olamazsın"dedi ve gülmeye başladı.
"Herneyse buna yarın başlarız.Sen iyi hissediyor musun ?"dedim morluğa dokunarak.Yüzünü buruşturup kendini geri çekti.
"Evet.Ah , hayır.Sanırım buz koymalıyım".Ayağa kalktığında onu bileğinden tutup durdurdum ve sırıtarak ona baktım
"Ne oldu Harry?"
"Hoşlandığım kız demiştin .Kim o ?"diyerek güldüm.Başını salladı ve
"Yarın okulda gözüne ilk çarpan kişi o olacak.Eminim"dedi ve mutfağa yürümeye başladı.Sonra birden durdu ve bana döndü
"Hey Harry.Yaptığın herşey için teşekkür ederim.Sana borcum olsun"
"Hiç sorun değil Marcel"
"Bunu nasıl yaptın Harry ?"
"Senin için yaptıklarımdan sonra bunu yapmama kızmış olamazsın Marcel.En azından senin için katlandığım bunca şeyden sonra bir hakkım olmalı değil mi ? "
"İstediğini yapabilirdin ama bunu yapabileceğini hiç düşünmemiştim Harry."
"Bana bu olay ilk başladığında borcun olacağını söylemiştin.Borcunu bu şekilde ödeyebilirsin"
İLGİ UMARIM BU BÖLÜMDEDE AYNI OLUR. HEPİNİZE TEŞEKKÜR EDERİM SİZİ SEVİYORUM <3 BU BÖLÜM İÇİN +5 VOTE VE +25 READ İSTİYORUM <3<3
*Bu arada koyu renkli olan kısınm gelecekten bir kesit haberiniz olsun <3
