Hayalimdeki Aşk❤

Kaza

Arkadaslar sonuna kadar okuyun.Yorumlarınizi bekliyor olacağım.Iyi okumalar😇🌟👀💬Sabah yine o lanet olasi alarmın sesiyle uyandım.Her zamanki gibi hazirlanip kahvaltıya indim.Babamin bugün işe gitmeyeceğini biliyordum ama masaya oturduğumda babam yoktu,anneme;
-Babam nerede anne? Dedim.Uyuduğunu düşünüyordum.
Annem;
-Bilmiyorum ki kizim dün gece de eve gelmemiş.
Şimdi endişelenmeye başlamıştım.Babami aramak için telefonumu bulmaya çalıştım.Bulduktan sonra aradım aradım aradım,açmadı.Babam önemli bir şey olsa bize haber verirdi,ama bu kez öyle olmadi.Ben düşüncelere dalarken ev telefonu çaldı,annem hemen açtı.Telefondaki bir bey;
-Leyla Demir siz misiniz acaba?
+evet,benim.
-Size kötü bir haberim var,telaş yapmayın.
Telefondaki adamın ne diyeceğini cok merak ediyordum.Adam;
-Eşiniz,Fuat Bey bir araba kazası geçirdi şu anda hastanede.
Annem ağzı açık bi şekilde telefonu yere düşürdü.Ben büyük bir şaşkınlıkla bakakaldim bir sure sonra ben okula gitmemeye karar vererek hastaneye gidecektim.Annemle apar topar evden çıktık.Ben babama çok düşkün bir kızım,eğer ona bir şey olursa ben nasil güçlükle ayakta dururum bilemem.O benim 'canım'.O benim ilk Aşık olduğum adam.Hastaneye vardık ve odasını bulduk. Içeriye girdiğimde ise babam uyuyordu,ya da ben oyle biliyordum.Babam anlaşılan büyük bir kaza geçirmiş gibi duruyordu.Annem;
-Doktor,eşimin durumu nasıl?
Doktor,kafasini one eğdi,tam bir şeyler söyleyecek gibi olurken yutkunuyordu.Ama sonra soylemeye karar verdi.
-Eşinizin durumu çok kritik.Bir kamyon kazası geçirmiş.Ve çok fazla miktarda kan kaybetmiş.
Göz yaşlarımı tutamadım,boğazım düğümlenmişti.Keşke bana carpsaydi da sana carpmasaydi be babam.Ah be babam.Ne yaptın kendine? Uyan baba ne olur uyan.Sadece uyan.Bana kızım de tekrar kızım de.O deniz mavisi gözlerini göreyim uyan Baba.
Annem de benle ayni durumdaydı o da ağlıyordu.Kim bilir o ne düşünüyordu.
İnsanın sevdiklerini kaybedecek durumda olması kadar kötü bir şey yoktu.Herkez gitsin de o gitmesin.
O gün annemle babamin basinda kaldık.Gece yine uyanmadi.Kıpırdamadi.
Sabaha karşı uyuyakalmisik.Uyandigimizda babamin yanina yaklaştım.Nabzı atmiyordu...
Hemen doktoru çağırdım ve ameliyata dogru götürdüler.Annemle kapısında bekledik bekledik ve bekledik.
1 saat sonra Sadece doktor çıkmıştı,bize baktı ve BAŞINIZ SAGOLSUN,dedi.
"Babam babam babam " diye söylenerek ağladım.Titriyordum,canimdan bir parça gitmişti... Canım çok fazla yanıyordu.Kalbimin ritmi bile yavaşlamıştı.Babamı-canımdan bile çok sevdiğim insanı- kaybettim.Hayat çok acımasızdı,sevdiklerimizi bizden alıyordu.Canim yanıyordu.Ah be babam,biz bu kadar acıyla nasıl yaşayacağız ha?
Annem de ağlıyordu,annem agladikca ben de agliyordum ikisi de benim için çok degerliydi.
***
Zar zor eve vardık.Kapıyı açtığımda ise babamin her zaman oturduğu koltuğa baktım.Şimdiden ozlemistim onu be.Onun bana "Selinim,birtanem hadi gel yemek hazır tatlim" demesini özledim.Sesi kulağımda.
Hava almak için dışarıya çıktım.Bir de ne göreyim! Sinan!
Ben ona görünmemek icin caba sarfederken o daha cok yanima yaklaşıyordu.Ve bana dedi ki;
-Oo selin neden 2 gündür okula gelmiyorsun bakalım?
+Sanane.
-Sonono diyerek taklidimi yaptı.Benim en sevmediğim şeyi yaptı.Ben de;
-Sinan ......git şurdan seni çekemeyeceğim.
+Ne oldu güzellik morelinmi bozuk?
-Sanane benim morelimden ve bana güzellik diyip durma.
Sinan beni baştan aşağı şöyle bi inceleyip-özellikle de bacaklarımı-,tatlı bir şekilde güldü.Belki binlerce kızı tavlayabilirdi ama beni asla.Ben güçlü ve zor kizimdir.Babam hayatta yokken ne kadar güçlü olabilirdim bilmiyorum açıkçası.
-Ben gidiyorum sinan sen kendi başına gülmeye devam et.
Eve doğru yürüdüm kapayi açtım ve odama dogru ilerledim.Babamla birlikte resmimizi gördüm.O resmi elime aldım babami öptüm.Sanki yanimdaymis gibi bir his vardı içimde.Özlemiştim.Sonra o fotoğraftaki babama bakarak;
"Yokluğun bana çok koyacak baba."dedim titreyen sesimle.
Babam bana hep güçlü ol derdi.Herşeye karşı! Bunu nasıl yapabilirdim ki? Yenik düşmüştüm herşeye.Yatağıma uzandım.
Babamla birlikte hayaller kurardik biz,hemde çok güzel hayaller.Ama şimdi hepsi benim üzerime yıkıldı.Beyaz hayaller,siyahlara dönüştü.Açan çiçekler soldu şimdi sen gidince baba.
***
Böyle düşünürken uyuya kalmışım,uyudum uyudum uyudum.
***
Sabah kalktım,anneme kahvalti yapmak istemediğimi söyleyerek servisimi bekledim...Servise bindiğimde, şoförümüz hakan abiden azar işittim.bana;
-Madem okula gitmeyeceksin neden bize haber vermiyorsun 2 gündür senin kapinda bekliyoruz!
+Unutmuşum hakan abi.
-Bir daha olmasın.
Okula vardık.Tuğçe bana bomba olaylar anlatacağını söyledi.Ben hiç tepki vermeden "anlat" dedim.
Tuğçe;
-Kizim senin hakkinda neler oldu bi bilsen!
Bak şimdi merak etmiştim.
+e hadi anlatsana
-Sinan bütün okula senle çıktığını söyledi ve 2 gündür buluşuyormussunuz.
+NE! Yok öyle bir şey ya .
Bu neydi şimdi? O sinani bi bulayim göstereceğim ben ona şimdi.
Koridorlarda "SİNAN" diye bağırdım.Ve karşıma çıktı.Yanima geldi.Bütün okul basimizdaydi.
Ben;
+Ya sen ne dediğini zannediyosun ya? Ben senle çıkıyor muyum sen neler uyduruyosun be? Senin gibi bir aptalla birlikte olacağımi mi düşündün?Sen kendini ne zannediyosun?Sen sadece uka-la...
Tam ben bunları derken sinan dudaklarıma yapıştı.Herkez bize bakıyordu,kendimi geriye dogru itmeye calistigim halde daha çok belimi kavriyordu.Bir süre sonra belimi bıraktı...
Gerisi diğer bolumde insallahh☺
Arkadaşlar yorumlariniz ve vote'lariniz bekliyorum.
Sizce bu hikaye nasil gidiyor?
Umarim begenmissinizdir.