Για Τους Ερωτευμένους Μας

Η Μοναδική Χρωματική Εξαίρεση

Σήκωσες το τετράδιο μου ψηλά για να μην το φτάνω -αφού μου ρίχνεις 2 κεφάλια- και σ' απειλούσα πως δεν θα σου ξαναμιλούσα και να σταματήσεις να είσαι αυτός ο μπάσταρδος εαυτός σου για μια γαμημένη στιγμή και να το δώσεις πίσω. Αλλά εσύ τα διάβασες όλα, ο,τι είχα στύψει από τις σκέψεις μου και της μορφοποίησα σε λέξεις σου ήταν πλέον γνωστό. Άρπαξα το τετράδιο, σου έριξα ένα καλό βρισίδι και άρχισα να τρέχω, νιώθοντας εκτεθειμένη.
Το απόγευμα ήρθες στο σπίτι μου κοπανώντας την πόρτα δυνατά. Την παρατηρούσα έντρομη να δονείται και στο τέλος σου άνοιξα αλλά είχα αφήσει την ασφάλεια πάνω. Σε έβλεπα απο την σχισμή μεταξύ της πόρτας και του τοίχου και ασχέτως ότι μπορούσες να δείς μόνο το ένα τρίτο του σωματός μου δεν ένιωσα ποτέ πιο ακάλυπτη, τόσο γυμνή, μπορούσες να δείς μέσα μου.
"Κόψε τις μαλακίες και πήγαινε στο διάολο " σου φώναξα και κτύπησες το χερι σου δυνατά.
"Μικρή, κόψε εσύ τις μαλακίες και άσε με να μπώ"
"Φυγε δεν το καταλαβαίνεις; Δεν θέλω να σε ξαναδώ!"
"Ξέρω ότι δεν έπρεπε να το κάνω αλλά ακόμα και τώρα ξέρεις τι; Χαίρομαι που το διάβασα. Τώρα σε είδα πραγματικά και αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα θα σου πώ κ' εγώ τις σκέψεις μου χωρίς κανένα φίλτρο όπως έκανες εσύ στο τετράδιο σου." Έκανες μια παύση "είμαι ερωτευμένος μαζί σου! Ήθελα να μάθω πιο πολλά για σένα και ήταν ένας εύκολος τρόπος. Σε είδα στα αλήθεια και -μα την πίστη μου- σε θέλω ακόμα περισσότερο. Είναι σαν όλες οι άλλες στον κόσμο είναι ασπρόμαυρες και εσύ αποτελείς την μια και μοναδική εξαίρεση και είσαι γεμάτη χρώμα" παραδέχτηκες και σου έκλεισα την πόρτα κατάμουτρα,

Έβγαλα την ασφάλεια,

Και σε άφησα να εισέλθεις στο χάος μου.