Kurtarıcım Bir Psikopat

⛔ 2 - Bela ⛔

Arkadaşlar okunma sayısı artsın diye bölümleri hızlı bir şekilde yazıp size yollayıp sizin de severek okumanızı istediğim için bölümler çabuk gelebilir...

İnşallah severek okursunuz...

Babam benim bir şey yapmama kızınca bende mutfağa gidip dolaptan meyve alıp biraz su gezdirdim üzerlerinde ve içeriye götürdüm. Elimden başka bir şey gelemezdi. Bugün bir an önce bitmesini ve o babam yaşındaki adamın gitmesini istiyordum. Ya o temelli gidecekti ya da ben temelli evden gidecektim. Bu babama bağlıydı. Sonunda Erdem bey gitti ve babam yanıma geldi.

"Yarın okula gitmiyorsun Erdem bey seni gelip alacak ve baş başa yemek yiyeceksiniz" dedi ve çekip gitti.

Babam böyle yaparak beni kendinden iyice soğutmuştu ve yarın beni odamda göremeyince ne yapacağını merak ediyordum. Annemin yanağına bir öpücük kondurup "Ben yatıyorum çok yoruldum bugün" diyip odama çıktım. Biraz yorganımın içinde bekleyerek annem ve babamın tamamen uyumasını bekledim. Sonra kalkıp bir küçük çantamı alıp sessiz adımlarla babamın parasını koyduğu cüzdan gibi şeyden paraları alıp evden çıktım. Kapıyı sessiz örtmek için çok uğraştım. Ses çıkarsa ben biterdim...

***

Saat 02.00'dı ve sokakta sadece serseriler vardı ve hepsi beni kesiyordu. Ben bu durumdan rahatsız olduğum için inşaatı devam eden binaya girdim ve serseriler küfür ederek beni arıyorlardı. Ayak sesleri uzaklaşınca derin bir nefes aldım. İyiydi bu sokak serserilerinden kurtuldum yaa bana başka bir şey gelmez.

Sanırım biraz erken konuştum. Birinin eliyle ağzımı kapaması ile yerimden sıçradım. Arkamı döndüğümde mavi gözlü sarı saçlı kaslı ve yakışıklı hoş bir kişiydi ama benden ne istiyordu? Ondan kurtulmak için her şeyi yaptım ama bir işe yaramadı. En sonunda kulağıma eğilerek bir şeyler fısıldadı.

"Seni bu sokak serserilerden bir şartla kurtarırım küçük kedi. Dediğim her şeyi yaparak bunu ödeyeceksin" diyince başımı 'tamam' anlamında salladım.

"Şimdi elimi çekiyorum ama bir ses çıkarırsan bitiririm seni küçük kedi" diyince başım ile onayladım.

"Beni şu adamlardan kurtar da ne istersen yaparım" diyince sinsi ve sessiz bir şekilde güldü.

"Sonradan vazgeçmek yok tamam mı küçük kedi"

"Tamam. Sadece beni o adamlardan kurtar yeter"

"Bir yanlışını yakalarsam bugünden sonra seni doğduğuna pişman ederim" dedi. Ben sadece başımı yere doğru eğdim. İçimden bir ses 'evden kaçarak kötü yaptın' diyordu. Adamlar yanımıza gelince daha demin konuştuğum çocuk önüme geçti. Çok sakin görünüyordu.

"Enes çık o kızın önündende işini halledelim"

"İzin vermiyorum. Ne yapacaksın?" dedi sakin bir şekilde. Bu adam sakin olmayı nasıl başarıyordu?

"Enes sen istedin" diyerek Enes'e yaklaştı ve tam Enes'in yüzüne yumruk geçirecekken Enes adamın kolunu tuttu. Sanırım çok fazla sıkıyorki adam acıdan kıvranıp Enes'in elinden kurtulmaya çalışıyordu. Enes adamı bırakınca adam korkudan kaçıp gitti.

Adam şimdi Enes denen çocuktan niye korkmuştu. O sırada aynı adam yanında 2 kişiyle daha geldi. Enes bunların işini nasıl bitirmeyi düşünüyordu. Enes'in yüzüne baktığımda gereğinden fazla sakin görünüyordu.

***

İnşaattan çıkmış yürüyoruz yürümesine de nereye gidiyorduk? Yorulduğum için ayağımı sürte sürte yürüyordum. Enes baya bi önümdeydi ve kısa bir süre sonra aramızdaki mesafe artınca onu görmem zorlanmıştı. Biraz daha dikkatli baktığımda Enes'in durduğunu gördüm. Ne yani beni mi bekliyordu?

"Çok yoruldun sanırım"

"Daha ne kadar yolumuz var?"

"Daha çok var ama gerisini araba ile gidecez" diyerek kırmızı spor bir araba gösterdi. "Hadi gel" bende itiraz etmeden arabaya bindim. Aklım evdeydi. Saate baktığımda 08.00'dı ve ben bu saatte derste veya tenefüste olurdum. Anıl'ı özlemiştim. Ben kafamı cama yaslayıp yola bakmaya başladım. Başka bir işim olmadığına göre bunu yapmak daha iyiydi.

Ben uyumuştum ve gövdem yerden kalkınca şaşırdım ama gözümü açamayacak kadar yorgundum. Sonra gövdem yumuşak bir yere konulunca içim rahatlamıştı. İki saate yakın uyumuştum. Gözümü açtığımda en çok koyu renklerin bulunduğu bir odadaydım. İlk başta nerede olduğumu anlamamıştım. Sonra Enes'in beni kendi evine getirdiği aklıma gelince sessiz bir kahkaha patlatıp yatağa oturduğum için tekrar yatma pozisyonuna gelip tavanı seyretmeye başladım. Ve gece olanları. Bu hayallerimi bitiren Enes'in odaya girmesi bozmuştu.

"Hâlâ yatıyor musun? Hadi kalk kalk" desede ben hala tavanı izliyordum. Sonra yanıma gelip "Bence kendin kalk zorla kalkmak istemezsin" diyince tek kaşımı kaldırdım. Beni nasıl zorla kaldıracaktı ki? "Nasıl kaldıracaksın gerçekten merak ettim" diyince bir kahkaha patlattı. "Küçük kedi meraklı kediye dönüşmüş demek ki" diyip bana doğru yaklaştı. Nefesini tenimde hissedebiliyordum. Ani bir hareket ile dudağını dudağıma yapıştırdı. Ben ilk başta onu itmeye çalışıyordum ama hiç bir faydası olmuyordu. Devamının gelmesini hiç istemiyordum. Dudağımı sömürmek ile o kadar meşgul olmuştu ki kapıyı son anda duymuştu. Üstümden kalkıp odanın kapısını kilitleyip gitti. Neydi bu şimdi?

Yarım saat geçmişti ve her şey aynıydı. Enes beni öptü ve sonra beni odaya kitleyip gitti ve ben ne zaman kapıyı açacağını merak ediyordum. Yatağa kendimi atıp tavanı izlemeye başladım.

Enes'in Gözünden

Kapıyı açtığımda kapıda bizim çocuklar vardı. -Mete ve Alp- bugüne sözleşmiştik kafa dağıtmak için bara gidecektik. Ben konuşmaya daldığım için Hira'yı tamamen unutmuştum. Maç izlerken aklıma gelmişti.

"Çocuklar size birini getirecem"

"Ooo kanka yoksa yenge mi yaptın"

"Daha değil ama yakında olacak"

"O zaman şimdiden hayırlı olsun kanka"

"Dur getireyim" diyip Hira'nın bulunduğu odaya gidip kapıyı açtım. Hira yine tavana bakmak ile meşguldü. Hafif öksürdüm ve direk gözlerimin içine baktı.

"Hadi gel sana birileri ile tanıştırcam" dedim. O da oflaya puflaya yataktan kalkıp benle beraber salona geçtik. Bizimkilere baktığımda bir şeyler konuşup gülüyorlardı. Sanırım bilmiyorlar geçici sevgilim olduğunu. Zaten bilmeseler de olur...

❌❌ BÖLÜM SONU ❌ ❌

Sizce Büşra Enes'in onu geçici olarak sevdiğini öğrenecek mi? Öğrenirse neler olacak?

Yb yarın gelecek...

Yorum ve votelerinizi bekliyorum...