Kurtarıcım Bir Psikopat

⛔ 3 - Nefret ⛔

İnşallah severek okursunuz :))

Salona geçtiğimde Enes'in arkadaşları bana öyle dik dik bakınca üstümde bir şey mi var diye bakındım ama bir şey yoktu. Neyime bakıyorlarsa artık. O sırada sessizliği Enes bozdu.

"Bu size bahsettiğim kız" diyince şaşırdım. Beni onlara ne ara, ne zaman anlatmıştı?

"Oo yengede güzelmiş" dedi biri. Ne yengesi? Ben Enes ile sevgili değilim.

"Enes bu sefer iyi birini yakalamışsın" diyince ben tek kaşımı kaldırdım.

"Ben odama gidiyorum" diyip onlardan bir cevap beklemeden odama gittim. Enes inşallah bu tavrıma kızmamıştır. Ben koltuğa oturup yarı yatma pozisyonunda camdan dışarıya bakıyordum. Sonra aklıma yeni telefon almak gelince Enes'e söyleyip evden çıkmam veya söylemeden çıkmam gerek. En mantıklısı söyleyipte çıkmaktı. Bu iş üzerinde az daha düşünüp para mı alıp odadan çıktım. Salonda kimse olmayınca şaşırdım. Bir yandan da sevindim.

***

İphone 6 almıştım. Ve eve gelince anahtarı almadığım aklıma gelince elimi yumruk yapıp kapıya vurdum. Enes'in arkadaşı açmıştı. Beni kapıda görünce şaşırdı.

"Yenge sen ne ara dışarı çıktın"

"Boşver. Enes nerede"

"Akşama kadar olmayacak. İşi çıktı"

"İyi benim az daha işim var gelirim bir kaç saate"

"Dur yenge bende geleyim"

"Yok ben tek giderim"

"Sonra Enes bana kızar"

"Off, tamam ama uzakta dur benden"

"Tamam yenge sen iste yeter"

Kısa süre sonra okula yaklaştığımızda Enes'in arkadaşına burda dur anlamında elimle onu durdurdum. Bahçeye baktığımda tenefüsteydiler. Gözümü bahçede gezdirmeye başladım ama Anıl hiç bir yerde yoktu. Arkadan biri kolumdan tutunca yerimden sıçradım. Arkamı döndüğümde ise Anıl'dı.

"Hira neredesin kaç gündür"

"Okula bir kaç gün daha gelemicem sanırım"

"Niye"

"Boşver ailevi sorunlar" diyip ona sarıldım. İlk başta bir şey yapmadı ama sonra oda bana sarıldı. Enes'in arkadaşını tamamen unutmuştum. O sırada biri bağırdı.

"Bırak o kızı" ses arkadan geldiği için arkama baktığımda Enes'in arkadaşını gördüm. Ona orda durmasını istemiştim.

"Sen kimsin de bana karışıyorsun" Anıl bu sözü ardından Enes'in arkadaşına doğru yürümeye başladı. Ben Anıl'ı tutmaya çalışıyordum ama durmuyordu. O sırada Enes gelmişti. O burayı nerden öğrenmişti?

"Enes sen burada olduğumu nerden öğrendin"

"Ben her şeyi öğrenirim Hira benden bir şey saklayamazsın" diyince şaşırmadım da değil. Onun kankası buradaysa öğrenmemesi zor değildi.

"Hira gel buraya" dedi Enes. Ben sadece bir köşede dikiliyordum. "Hira sana buraya gel dedim" diyince ağır adımlarla yanına doğru yürümeye başladım. Kaç senelik arkadaşımı daha dün tanıştığım arkadaş ile karşılaştırıyordum ve dün tanıştığım kişinin yanına gidiyordum. Anıl bu duruma şaşırmıştı. Keşke benim Enes'e isteyerek gitmediğimi bilse.

"Çocuklar siz Hira'yı alıp arabaya götürün ben bu çocuğun işine bakacam"

"Öldürme sakın. Öldürürsen yüzüne bile bakmam"

"O bana kalmış bir şey değil" dedi Anıl'a yaklaşarak sonra da "Bu arkadaşa bağlı. Kaşınır ise sonu kötü biter. Hadi Hira dışarı" dedi ve arkadaşları kolumdan tutup beni dışarıya sürüklediler.

Dışarıya gelince ellerinden kurtulmuştum ve sinirle duvara tekme attım. Anıl ölürse bunun suçlusu ben olacaktım. Biraz sonra içerden ağlama şekline benzer bir bağırma geldi. Ben direk içeri girdim ve Anıl kanlar içinde yerde sadece öylece yatıyordu. Enes'e baktığımda elleri kan içinde sadece bana bakıyordu ve yaptığı işten memnunmuş gibi duruyordu. Ben hem sinirli hem de kızgındım. Sinirim ile Enes'e yaklaşıp sert bir tokat attım. Bunu o istemişti. Enes sadece bana bakıyordu ve ben ise binadan çıkmış öylesine yürüyordum. Biraz yalnız kalmam gerekiyordu. Biri kolumdan tutmuştu ve tutan kişi kolumu çok sert sıkıyordu ve bu kadar sert sıkıyorsa bu kesin Enes'in elidir. Arkamı dönünce Enes'i görünce pek şaşırmamıştım.

"Sen bana nasıl tokat atarsın"

"Atarım. Sen benim arkadaşımı öldürmeden önce düşünecektin" dedim sinirli bir ses tonu ile. Sonra o da bana tokat attı. Bu ona attığım tokadın bedeli olmalıydı. "Bunu da sen istedin küçük kedi" dedi sadece ve kolumu bırakmayarak arabaya bindirdi beni.

***

Kendimi bir kaç saattir odaya kitlemiş ağlayıp duruyordum. Odamdan çıksam Enes ile karşılaşacaktım ve en iyisi odanda açlıktan öl daha iyi. Ben gözümü kapamış tam uyuyacakken kapıma bir kaç kez vuruldu. Ben önemseyip uyumaya devam ettim. Bu sefer kapıya vuran kişi hala vuruyordu. Ben de bu durumdan rahatsız olduğum için kapıyı açtım. Enes tam karşımda elinde bir şeyler ile gelmişti. Ulan daha bir kaç saat önce en yakın arkadaşımı öldürmüş ve bana tokat atan adam şimdi sanırım kendini affettirmek için elinde yemek ile gelmişti.

"Aç değilim sağol" dedim ve tam kapıyı açacakken kapıyı ayağıyla durdurdu.

"Yemek yemezsen açlıktan geberir gidersin ve bu benim hiç umrumda olmaz"

"Umrunda olmazsam o zaman şimdi bana gelmiş yemek getiriyorsun"

"Tamam be. İyi ki bi iyilik yaptık"

"İyilik isteyen kim" dedim. Bu güven nereden geldiyse artık.

"Sen şunları ye bi"

"Tamam be yiyeceğim oldu mu"

"Oldu" dedi ve kapıya yaslanmış bir şekilde beni izliyordu. Ben onun gitmediğini kapıya doğru baktığımda anladım. İstifini hiç bozmadan sadece bana bakıyordu.

"Neye bakıyorsun"

"Sana bakıyorum bir şey mi diyecen? Anlaşmamızı unutma"

"Ben unutmam" dedim sırıtarak. Çünkü ona yalan söylemiştim.

"Sabah ki bana attığın tokadın bedelini ödeyeceksin"

"Bana sonra tokat atarak ödediğini sanıyordum"

"O başlangıçtı"

"Ne yani devamı da mı var"

"Evet var. Ne zannediyordun ki"

"Devamının olduğunu bilmiyordum kusura bakma" dedim sırıtarak. Oda bu halimi komik bulmuş olacak ki oda güldü. Beni yataktan kaldırıp duvara yasladı beni. İki kolunu beni arasına alacak şekilde koydu bana daha da yakınlaştı. İnşallah sadece öpmek ile bırakırdı. Yüzüme biraz baktıktan sonra dudağını dudağıma yapıştırdı. Gene her zaman ki gibi onu itmeye çalışıyordum ama nafile! Nedense bir ara onu itmeyi bırakıp ona karşılık vermeye başlamıştım.

Bu yaptığım iyi bir şey miydi?

❌❌ BÖLÜM SONU ❌ ❌

Yb yarın gelecek. Her gün 1 bölüm yazacağım.

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum...