Another episode is updated.
Please enjoy!>>>
Suho's POV,
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကို ေဒါသအရမ္းထြက္မိတယ္ အေမွာင္ႏိုင္ထဲက ေျပးထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေလေလ ပိုနစ္ဝင္ေလပဲ ဒီကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား
အလင္းေရာင္ကို နဲနဲေလးမွ မျမင္ရတဲ့ ဟင္းလင္ျပင္ႀကီးထဲမွာ ေျမာေနရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို စိတ္ပ်က္မိတယ္
ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းထဲက တစ္ခုမ်ား လႈပ္႐ွားႏိုင္သလားလို႔ေလ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ အာရံုေၾကာေတြ ျပတ္သြားၿပီလား မွတ္ရတယ္ ဘာမွမခံစားရဘူး ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေျခေတြ လက္ေတြ မ႐ွိေတာ့ဘူး ထင္မိတယ္ တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္ ကြၽန္ေတာ္သိတာဆိုလို႔ သူစကားေျပာအသံ Xingေျပာတဲ့ စကားသံေလးေတြရယ္ Xingယူလာေပးတဲ့ ႏွင္းဆီနီေတြရဲ႕ အနံသင္းသင္းေလးရယ္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ကိုင္ထားတဲ့ Xingရဲ႕ အထိအေတြ႔ေလးရယ္ ဒါပဲ႐ွိတယ္
Xing ငါ့လက္ေတြ လႈပ္႐ွားေနတယ္လို႔ မခံစားမိဘူးလားဟင္
ေန႔တိုင္းအနားမွာ ႐ွိေနတာ အလုပ္ေရာ မသြားဘူးလား ငါ့အနားမွာ ေနရတာ မၿငီးေငြ႔ဘူးလား
အရင္ကဆို ႏွစ္ေယာက္တူတူ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာၿပီး ရယ္ေမာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္သတိရတယ္ သိပ္လြမ္းတယ္ အဲ့အခ်ိန္ေတြ ျပန္လိုခ်င္တယ္
ခု Xingတစ္ေယာက္ထဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ရယ္စရာေတြေျပာျပတယ္ေလ ကြၽန္ေတာ္လဲ မရယ္ပဲမေနႏိုင္ဘူး ဒါေပမယ့္ Xingမွ မျမင္ႏိုင္တာ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရယ္ေအာင္လုပ္ေပး ႏိုင္စြမ္းေတာင္ မ႐ွိဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ့္ အျပစ္တင္ေနတယ္ေလ
မဟုတ္ပါဘူး Xingရယ္ ငါ့ဘဝမွာ ငါ့ကိုေပ်ာ္ေအာင္ ရယ္ေမာႏိုင္ေအာင္ ထားႏိုင္တဲ့သူဆိုလို႔ Xingတစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိတယ္ ဒါအမွန္ပါ
Xingနဲ႔ေတြ႔ၿပီးမွ အသက္ဝင္လာတဲ့ ငါ့ဘဝမွာ Xingကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔မွ မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး မိသားစုဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ခံစားခဲ့ရတယ္ ဒါက တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္တဲ့ ငါ့အတြက္ မင္းေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေပါ့ အဲ့အတြက္လဲ အျမဲေက်းဇူးတင္လ်ွက္ပါ Xing!
YOU ARE READING
Wherever! ( SuLay Fanfic )
FanfictionMy new SuLay fic. Please vote and comment. Thank You! 90' Bow