Love At First Eye Contact

toch niet

POV YUE WOOD
daar ligt hij dan met drie pijlen in zijn mooie lichaam. Ik trek ze er alle drie uit. hij begint te stuip trekken. hij schreeuwt het uit van de pijn. het klinkt zo akelig dat ik me zelf kutter ga voelen. Het is mijn schuld. als ik niet weggerend was!Ik krijg langzaam geen adem meer. Ik ben aan het Hyperventileren. Taylor legt zijn hand op mijn wang. De tintelingen voelen zo goed."Het is goed.'zegt hij plots. Wat bedoeld hij daarmee?!?! "bekijk het positief" gaat hij verder. Ik begin hem weer te stressen. "Je hoeft nu niet meer te kiezen" hij sluit zijn ogen. Iedereen begint te fluisteren. Maar dan hoor ik al niet. Ik probeer hem wakker te houden. Ik probeer alles. Tranen rollen over mijn wangen. 'Taylor. alsjebliefd Taylor!!" "wordt wakker""doe me dit niet aan" maar zijn hartslag is nauwelijks voelbaar. De tranen komen uit mijn ogen als of het kleine kraantjes zijn. ik gil en trek. Het kan gewoon niet waar zijn. "IK hoor bij jou!" schreeuw ik. "Ik heb de keuze gemaakt! Ik wil bij jou zijn!" ik hoor iets vallen. Ik draai me om en zie Ethan zitten. Een traan rolt over zijn wang. De druïde rennen naar Taylor toe. Ik probeer ze te stoppen maar het lukt niet. Ze trekken mij en Ethan hun nemeton ( sacrale ruimte voor druïde) uit. zodra we buiten waren ging de deur dicht. Ik stond half huilend half boos buiten. Zonder enige idee wat te doen. Ethan's hart zal vast gebroken zijn. Ik draai me naar Ethan maar de blik die ik krijg, had ik nooit willen zien. Tranen die over zijn gezicht lopen. "het.. sp..spijtt... me..ee" mijn stem slaat een paar keer over en is behoorlijk schoor. wat verwacht je dan Yue, je schreeuwde net keihard naar een dood persoon. Ethan kijkt me nog steeds zo aan. "Ik dacht"hij probeert zich ter vermannen. ik knuffel hem. "het spijt me van je broer" zeg ik snikkend. " waarom..waarom hem?" ik heb eerlijk gezegd geen idee. maar als ik dat zeg maak ik het erger. "Toen hij daar dood lag te gaan was het mijn schuld, ik voelde alle emoties en liefde was het grootst. Ik denk daarom" het is geen leugen. Maar de waarheid weet ik niet.

POV ETHAN FOREST

eindelijk ben ik er. Ik ren de Nemeton in. Ik zie Yue en Taylor. Taylor ligt akelig stil en Yue schreeuwt van alles. "Ik heb de keuze gemaakt, ik wil bij jou zijn!"een steek gaat door mijn lichaam. Wel minder erg dan ik had verwacht. Ik zak naar de grond. Geschrokken kijkt Yue om. Een traan rolt van mijn oog richting de grond. Yue dr gezicht is ook helemaal betraand. maar nu rolt er nog een extra. Ze wilde me nooit pijn doen. Ze had de keuze vroeg of laat moeten maken. Voordat ik het me besef sta ik samen met Yue buiten de nemeton. Met mijn hoogst waarschijnlijk dode broer binnen. Yue kijkt me aan. De enige blik die ik haar kan geven is mijn kwellende blik. Ze knuffelt en en bied haar excuses aan, ook al heb ik daar weinig aan. "Waarom, waarom hem" vraag ik nog. Hopend op een goed antwoord. Maar haar antwoord is vaag, Ik kan het haar niet kwalijk nemen. De laatste paar dagen zijn vaag. Eerst zijn we verloofd, dan komt mijn broer opdagen. Dan schijnen hun ook mate's te zijn. En bleek ze ook zwanger van mij te zijn. Wat moeder aarde bij haar weg haalde! Vanes had gelijk. Onze relatie had geen kans. "Yue, ik vergeef je" ze kijkt me aan. 'Ethan.. doe je je zelf niet aan" ik kijk haar nu verbaast aan. 'hou je nog van me?!"ze deinst even terug maar hersteld zich snel. ze had mijn Alpha stem niet aan zien komen. "ik weet het niet oke! ik heb net mijn mate zie sterven! en ik heb geen idee hoe ik me nu moet voelen, en wat normaal is! Maar weet je! er is niemand zo als mij!" ze zakt in elkaar.

POV YUE WOOD

dagen gingen voorbij. Ik en Ethan waren al lang weer terug. Toen vanes het hoorde was ze in tranen uitgebarsten. Ethan had niemand verteld wat er was gebeurt tussen ons. La sze het wel zouden weten en ik zou wat met Ethan krijgen zou de pack me nooit accepteren. Tenminste.. dat is mijn theorie. Wel weet iedereen van Taylor's dood. Gelijk loopt er weer een trilling over mijn rug. Het is mijn schuld. Ik begin weer te huilen. Vanes en Judith komen mijn kamer in gerent. Beide knuffelen ze me. Ik heb Judith al een tijd niet gezien. Maar nu ik haar nodig heb.. is ze er. Ik kan het niet in houden. "Vanes, Jud"beide kijken ze me aan. "Ik moet iets opbiechten" ze knikken.

"Toen ik weg rende, rende Taylor achter me aan. Ik rende voor 2 dagen en werd toen gevangen door Wolven en Druïde. Ik herinner me niet hoe ik in de nemeton terecht kwam, maar" ik wordt onderbroken. "je was in een nemeton?!"schreeuwde Judith. "stt, ja en nu stil'

ik slik en ga verder. " Taylor maakte me wakker, we werden opgehaald. Taylor sloeg de man dood en kreeg in ruil daarvoor die pijlen in zijn lichaam."Een traan rolt weer over mijn wang. "Ik trok de pijlen eruit, maar er zat wolfsbane op. Hij begon te spartelen en te schreeuwen. Hij legde zijn hand op mijn wang en zei: Het is goed, bekijk het van de positieve kant. Je hoeft niet meer te kiezen. Dus ik raakt en schreeuwde dat ik de keuze had gemaakt, en voor hem zou kiezen. Alleen stond Ethan achter me" Vanes en Jud slaan hun hand voor hun mond. "Vandaar..." zeggen ze in koor.

"dankzij mij is jullie pack verkloot"zeg ik half trillend en huilend tegelijk. "jou" ik kijk Jud raar aan. "Jou pack, je bent nog steeds onze Luna"maakte Jud verder af