Chapter 6 : Guy Osborn

200 18 7
                                    

70 ชั่วโมงหลังการเสียชีวิตของไฮลี่ เพียซ

โดย กาย ออสบอร์น

น่ากลัว

นี่เป็นคำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวผมหลังจากดูคลิปวีดีโอของไฮลี่ เพียซบนยูทูป ถ้าเป็นคนอื่นผมคงตกใจกว่านี้ แต่ไฮลี่เป็นพวกแปลก ผมเลยลดอาการช็อคไปได้ห้าสิบเปอร์เซ็น พวกเพื่อนในกลุ่มเห็นเป็นเรื่องตื่นเต้นที่มีเด็กในโรงเรียนตายฆ่าตัวตาย จากนั้นก็ลืมมันไป เพราะพวกเขาคงไม่รู้จักเธอ

ในตอนนี้พวกนั้นกำลังหาเหตุผลว่าทำไมเธอถึงฆ่าตัวตาย นั่นทำให้ผมรู้สึกร้อนตัวขึ้นมา

ไฮลี่ เพียซไม่ใช่คนที่น่าจดจำนัก อันที่จริงเธอก็เป็นนักเรียนคนนึง เรารู้จักกันผ่านปีเตอร์ แวนเดอร์วาล เพื่อนคนนึงที่ผมเจอตอนไปค่าย เขาบอกผมว่าไฮลี่ชอบผม อันนี้ผมก็ไม่แปลกใจ ผมคงโกหกถ้าจะบอกว่าไม่มีสาวไหนในโรงเรียนคลั่งผมเลยสักคน

เราเริ่มคุยกันหลังจากที่ไฮลี่ส่งข้อความมาหาผม เราคุยกันเรื่องทั่วไป ในเวลาเดียวกันปีเตอร์ก็คอยบอกผมให้ไปเจอกับไฮลี่ ผมจำไม่ได้ว่าเคยเห็นเธอ เลิกเรียนผมมักไปซ้อมบาส ไม่ก็เข้าชมรมหุ่นยนต์ เราอาจเจอกันในโถงทางเดิน และผมไม่ได้สังเกต ก็น่าจะดีถ้าหากเราได้เจอกันตัวเป็นๆ

ผมตอบรับคำชวนของปีเตอร์

เขาพาไฮลี่มาเจอผมในตอนเย็นที่ไม่มีซ้อม

ผมโบกมือ และส่งยิ้มให้เธอ

'สะ.. สวัสดีตอน.. ยะ.. เย็น'

ไฮลี่พูดแค่นั้นก็วิ่งหนีไป แม้ผมจะเห็นเธอไม่ชัดนัก แต่ก็บอกได้ว่าเธอไม่ใช่สเปกผมเท่าไหร่ อีกอย่างผมก็คุยกับคนอื่นอยู่ แต่เราอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เย็นวันนั้นเราก็ยังคุยกันอย่างเคย

Me - รีบไปจัง

Hailey - อ๋อ เขิน

Me - hahaha

Hailey - ahaha

Me - แล้วคิดเรื่องเรียนต่อไว้หรือยัง

if I die, (TH)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant