That Girl

Chapter 4

Chapter 4 - Giving their first kiss

Tumakbo na ko at umalis na lang sa lugar na yun, I know Henry never felt the same way for me, lagi niya lang sasabihin na ayaw niya sa ginagawa ko, pero di niya sinabi na di niya ako gusto, kaya rin siguro ako patuloy na umaasa, masakit sobra, but what would I do? Yeah I'm hurting but that doesn't mean I don't love him anymore, because the truth is I still love him, my heart still loving him.

Gusto ko ng umuwi pero di ko magawa, wala si Henry, yung driver nila ang naghatid sa amin dito, at ano na lang ang sasabihin ko sa parents namin pag umuwi akong umiiyak at di kasama si Henry? anong gagawin ko? Naihilamos ko na lang ang dalawang kamay ko sa mukha ko at umupo sa isa sa mga batong upuan dito, siguro kung may makakakita sa aking schoolmate ko ay pagtatawanan ako, kanina lang ay ako ang tinanghal na Queen but I doubt that I looked like one right now. Hilam na sa luha ang mukha ko at panigurado nagulo na ang ayos ng make-up ko.

"Always remember this my mate, Anything that Henry can't do for you, Luke can"

And that's how I remember Luke, I took my phone out from my clutch bag, I dialed his number, wala pang tatlong ring ay sinagot na niya agad.

"My mate?" masayang bungad nito sa kabilang linya.

"L-Luke?" I cried

I heard Luke excuse himself to his friends, "What's wrong? Are you crying?" halata sa boses nito ang pag-aalala, bakit ni isang beses di ko yan narinig kay Henry?

"L-Luke" iyak ko ulit sa pangalan niya.

"Where are you? where's Henry? I'll fetch you?" Narinig ko ang kaluskos ng susi sa kabilang linya at pag bukas ng pinto ng sasakyan niya.

Sinabi ko na lang sa kanya kung nasaan ako, wala pang 15 minutes ay dumating na siya. Agad niya kong niyakap at umiyak naman ako sa dibdib niya, he didn't ask why because I'm pretty sure he knows it too well.

"Let's get you home my mate" aya niya sa akin, umiling ako, "Ayaw mo pang umuwi?" tanong niya.

"Your parents is in our house they mig--" na gets naman niya agad ang sinabi ko. Sumakay kami sa kotse niya, tahimik lang kami, wala ni isang nagsasalita, alam kong gusto niyang tanungin kung anong nangyari pero di niya ginawa. "You're with your friends right? did I--"

"Yes I'm with them, and no, you didn't disturb us, you know you're more important than anyone else" napangiti ako sa sinabi niya. buti pa si Luke, importante ako sa kanya. Una ako lagi sa kanya.

Kailan kaya ako magiging una para kay Henry? Di ko alam kung saan kami pupunta, hinayaan ko na lang si Luke, alam ko namang di niya ako ipapahamak, nang tumunog ang phone ko ay di ko yun pinansin, kung di pa sasabihin sa akin ni Luke na sagutin ko ay wala pa kong balak ilabas yun galing sa bag ko.

Nang mailabas ko ito siya namang hinto nito sa pagtunog, I saw 38 messages, 11 ay galing kay mama, 6 kay daddy, 3 kay Tito Lance at 5 naman kay Tita Diane, the rest puro kay Henry na.

Halos pare-pareho lang ang mga text nila mama at nila tita.

Where are you? Are you with your friends? Call us?

Wala na sana akong balak pang buksan ang mga text ni Henry dahil galit ako sa kanya pero di ko din naman natiis. I want to know if his worried too.

Annika?

Hey?

Where the hell are you Annika?