Onbekend

Hoofdstuk 3

{David}

'David? Hallo, luister je wel?' 'Eh, ja.' 'Wat zei ik dan?' Ik heb geen idee wat Sophie net zei. 'Die vriend van jou, Kyle? Ik wil met hem uit.' 'Waarom?' 'Hij is leuk.' 'Dat is 'ie niet!' 'Vind ik wel. Geef me z'n nummer.' 'Nee!' 'Ik gaf jou ook Meghan's nummer!' 'Best.' Ik geef haar mijn telefoon. Een minuut later geeft ze mijn telefoon terug. 'Dankje.' De bel gaat. Beide staan we op en lopen we naar onze les. Kirsten komt naar me toe. 'Hey. Wil je een keer met me naar de bioscoop?' 'Oh, eh... Ik.' 'Het hoeft niet perse hoor.' 'Nee, ik ga graag mee.' Zeg ik maar. Eigenlijk niet. Kirsten is wel aardig, ze is best knap maar ik zie niks in haar.' 'Zou je niet liever met een van je aanbidders gaan?' 'Niet echt.' 'Oh, Oke. Wanneer?' 'Morgen?' 'Prima. Waar?' 'Ik wilde 3 dorpen verderop.' 'Oke.'

De volgende dag zit ik met Kirsten in de auto. We rijden naar de bioscoop. Ik mocht een film uitkiezen. We lopen de bioscoopzaal in. De reclame's zijn al beginnen. Snel zoeken we onze plekken in het donker. Ik zit naast een meisje met lichtblond haar. Ze komt me bekend voor. Naast haar zit nog een meisje.
Midden in de film beginnen de meisjes een beetje te praten. 'Wow Al, zag je die arm?' Ze beginnen te lachen. Ja, ik heb een beetje expres een horrorfilm gekozen. 'Megh, kijk maar uit.' Megh? Van Meghan? Ik kijk op. 'Meghan?' De popcorn op haar schoot vliegt in de lucht van de schrik. 'Holy. Wie ben jij? Ik zie niks?' Ik lach. 'David.' Fluister ik. 'Oh, Heey! Wat toevallig.' Ze omhelst me, soort van. Ik lach. 'Ik schrok me rot.' 'Dus dit is David?' Lacht het meisje naast haar. 'OMG. Ik heb nooit over hem gepraat.' Zegt Meghan. 'Echt wel!' Ik lach. 'Wel of niet?' 'Wel.' 'Haha.' 'Maar wat doe jij hier?' Ik fluister wat in haar oor. Ze begint te lachen. 'Echt?' 'Ja.' 'Zullen we een keer afspreken?' 'Wanneer dan?' 'Dit weekend bij mij? Ik ben alleen.' 'Leuk.' Ik lach. De film eindigt. De lichten gaan aan. 'Aah, nu kan ik je zien.' Ik lach. Samen met Kirsten loop ik de bioscoop uit. Ze ziet er niet blij uit. 'Alles Oke?' 'Prima.' Zegt ze boos. Ik lach. Ze is echt boos. Mijn telefoon gaat af. Het is Meghan. Ik neem op. 'Hey Megh.' 'Hey, Alexandria is weg. Ik wacht buiten de bios. Zin om wat leuks te doen?' 'Is goed. Ik zie je zo.' 'Oke. Tot zo.' 'Hey, Kirsten. Ik moet weg dus ik ga niet met jou mee naar huis. Was gezellig. Doei.' Ik loop terug naar de bioscoop. Meghan staat inderdaad voor de bios. 'Hey.' 'Halooo, hoe ging het met Kirsten?' 'Ze is boos, haha.' Ik lach. 'Echt? Wat erg!' Lacht Meghan. 'Kom. We gaan naar mijn huis.' We stappen in Meghan's auto en rijden naar haar huis.
'Wat vond je van de film?' Vraagt Meghan wanneer ze de sleutel in het slot steekt. 'Oh, ik heb er niet veel van gezien.' We lachen. Meghan doet de deur open en laat ons binnen. 'Wat gaan we eigenlijk doen?' 'Weet ik veel.' Ik lach. 'Laten weeeee.... Nee ik weet het nog steeds niet.' De deurbel gaat. 'Wacht even hoor.'

{Meghan}

Ik loop naar de voordeur. Snel doe ik de deur open. 'Meghan. Eindelijk.' 'Giovanni...' 'We moeten nog steeds even praten.' Hij loopt naar binnen. 'Ga asjeblieft weg.' 'We gaan hierover praten.' Zegt Gio. Hij loopt de woonkamer in. David kijkt op. 'Wie de fak is dit?' Gio draait zich boos om. 'Dat gaat je niks aan. Ga nu weg, Gio!' 'Nee!' David loopt naar ons toe. 'Ze vroeg je, om te gaan.' Zegt hij. 'En wat wil jij nou?' 'Dat je naar haar luistert.' 'Ik wil dat zij hetzelfde doet.' 'Gio.' Ik wijs naar de voordeur. 'Ik kom hier nog op terug.' Hij loopt naar buiten. Ik doe de deur achter hem dicht. 'Dankje.' Zeg ik tegen David. Hij lacht naar me. 'Wat is er met hem gebeurd?' 'Hij wilde me zoenen.' 'Aaaah.' 'Wat?' 'Nou, vandaar.' We gaan op de bank zitten.
'Hey, het is nu toch weekend. Blijf anders vannacht hier.' 'Wow, dat gaat wel erg snel hoor.' Lacht David. 'Is goed.' Zegt hij. 'Ik heb alleen geen spullen.' 'Nou en.' 'Hoezo, nou en?' Vraagt hij. 'Kan me niks schelen. Leen maar van mijn broer.' Zeg ik. 'Zeker?' 'Ja, waarom niet. Vind hij echt niet erg hoor. Hij is toch niet thuis.' 'Oke.'

We zitten boven op mijn kamer. David zoekt een film uit op Netflix die we kunnen kijken. 'Heb je nou al wat gevonden?' Vraag ik. 'Nee.' Zegt David. Ik zucht diep. 'Horror??' Vraagt David 'Eh... Duh.' Antwoordt ik. 'The Walking Dead?' Vraagt hij. 'Waar gaat het over?' 'Het is een serie en gaat over een groep overlevenden in een zombie apocalypse.' 'Doen.' David zet de film aan en gaat naast me op bed zitten. 'Ik heb nog maar 3 afleveringen gezien van seizoen 1. Er zijn intotaal 6 seizoenen.' 'Oke.'
Na een tijdje zijn we al bij aflevering 4. 'Ik ben fan.' Zeg ik. David lacht. 'Wie vind je het leukst en wie het stomst?' 'Eh... Poeh... Andrea en Lori.' 'Andrea? Serieus?' 'Er is niet beter sorry.' Lach ik. 'Owh, oke.' Zegt hij. 'En jij?' 'Daryl en Lori.' 'Daryl?' 'Ja.'

David zet de tv uit en we gaan slapen. We zijn tot seizoen 2 gekomen, want er zijn maar 6 afleveringen in seizoen 1 en we hebben 4 uur zitten kijken.
'Truste.' 'Welterusten.'