I Took Seungri's First Kiss

Three.

-

I Took Seungri's First Kiss
Chapter: Three.

-

"Seungri's Academy."

Sabi na nga eh. Pero, bakit? Wait.

"Wow ha? Paano nakarating dito ang Seoul?"

"Eh, kasi. Wag kang magalit, Bes ha? Nagsend kasi ako ng email sa kanila, tsaka mga videos na ang laman ay ang mga performances ko. Pero, hindi ko naman ine-expect na tatawagin nila ang head department. Aish! Nakakahiya pumunta sa university! Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanila bukas!"

"Ikaw kasi, eh. Hindi mo sinabi sakin, ayun tuloy."

"Sorry na, Best! Hindi ko sinabi sayo kasi, you know. Kasi, alam mo na!" Nahihiyang sagot niya.

"Oo, kasi ang inapply mong academy, ay sa ex ko."

"Kaya nga, ex-bestfriend at ex-boyfriend mo." Tama siya. Hindi ko lang siya ex-boyfriend, ex-bestfriend ko rin. Nagsimula kaming bestfriend, pagkatapos ay nagkagustuhan kami sa isa't isa. Pero nung naghiwalay kami, sabi niya It's better to stay friends. Tumango naman ako, pero sa totoo hindi ako agree sa sinabi niya. So, after that nakapagdesisyon ako na pumunta dito sa Pilipinas. Nandito naman ang tita ko. Gusto kong lumayo sakanya para iwas eskandalo. Singer eh.

"Aish! Tama na nga yan! Anyways, when are you going to Seoul?" Change topic ko.

"Hm. After sa pagfile ko ng transfer sa university. Sasama ka sakin sa Seoul?" Sabi niya na nakapuppy dog eyes. Kyeopta!

"Hindi. Anytime, may bagong project na naman. Just go without me. Anyway, mabubuhay ka naman pagwala ako diba?"

"Alam ko yan, Best! Hmp. Pero, mamimiss ko yung bestfriend ko."

"Hay, dzai. Uso naman ang gadgets ngayon? May skype." Mataray kong sabi.

"Ah, oo nga no. Sorry ha, kung hindi ako matalino katulad mo! Sige na nga, matulog na tayo! Maaga pang pasok ko bukas."

"Sige na nga." Sabi ko sakanya at pumasok sa kanyang kanya naming kwarto."

-

9:21 a.m na ngayon at nakapagdesisyon ako na magpasyal. Wala kasing magawa dito sa bahay, pumasok si Fria sa trabaho niya. Spell B-O-R-I-N-G. Sa park lang naman. Tsaka, magface mask naman ako at shades at cap para hindi ako makita.

-

Nandito na ako sa park, wala naman masyadong tao kaya walang problema.

Umupo ako sa bench. Alam kong boring rin para sainyo na pumunta sa park, pero para sakin hindi. Wala kasi akong pinoproblema pag nandito ako, tsaka malamig ang hangin.

Parati ko nalang iniisip yung sinabi ni Fria. Kung gusto ako sumama sakanya sa Seoul.

Hm, pwede naman ako humingi ng time out sa boss ko.

Kung hindi kaya--

"Kristel?" Tawag ng isang pamilyar na boses. Pero, hindi ko alam kung saan ko narinig yun. Maybe he's just a fan. Naconcious tuloy ako.

"Stay away from me." Sabi ko. I didn't look at him. Baka magkaroon ng eskandalo na nag secret meeting ako ng isang fan.

"Why?"

"I'm not Kri- kre-. Ugh, I mean I'm not the one you're talking about. So, leave me alone." Arte ko. I'm saving myself from being in articles! Also, may possibility na paparazzi to'.

"Oh, I'm sorry. I thought you were my friend. I'll leave you now." Sabi niya. 'Friend'? Saan ko siya nakilala? Hanggang ngayon ay hindi parin ako tumingin sakanya. Inantay ko siyang umalis. Nang wala na akong marinig galing sakanya ay tumingin na ako. Pero,

"Ah, got you! Ikaw nga, Kristel. Ikaw naman, galing mong umakting." Nang makita ko ang mukha niya ay alam ko na kung sino siya. He was my classmate in one subject, English, when were in college. Levi Filluentes.

"Hahaha. Thanks." Pero alam kong biro yun.

"Kaya nga pala familiar yung boses mo. Sorry nga pala kasi pinaalis kita. Kala ko naman, fan or paparazzi." Patawad kong sabi sakanya. Tumango siya at nagsalita.

"Okay lang. Hindi mo naman ako sinaktan. Ah, oo nga pala. Sinaktan mo ako nung college pa tayo. Yung nagconfess ako sayo pero--" Oo. May gusto yan si Levi sakin' noon. Pero sinaktan ko lang siya. I feel sorry for him, pero hindi ko siya kayang mahalin. Hindi ko kayang pilitin ang sarili ko sa isang tao na hindi ko naman gusto. Masasaktan rin siya sa huli. Obviously, I'm madly inlove with someone else. Umaasa parin ako na babalikan niya ako. But, many years had passed. Still, hindi parin siya bumalik sakin. Wait, why am I telling you guys such things?

"Hush, now. Wag mo nang ituloy pa. That was all in the past. Wag na natin balikan ang nakaraan. Siya nga pala, may mahal ka na ngayon?"

"Let's just say na, Ikaw parin, Kristel." Seryosong sagot ni Levi. H-ha? Ako? After all theses years, ako parin? No, this can't be happening. Masasaktan rin siya sa huli.

"Levi, I-"

"Ano kaba naman, Kristel! Syempre, ilang taon na ang lumipas no? Of course, may girlfriend na ako ngayon. Anong akala mo? Umaasa parin ako sayo? Naghihintay parin ako sayo? Hahaha! No. Biro ko lang yun. Wag ka naman masyadong seryoso!" E-eh? Shit. Kala ko naman, Aish! I'm embarrased!

"PAASA!" Sabi ko at umiyak. Pero, fake lang.

"Hey, Kristel. I know you're faking it." Damn, I got caught. O.A ko no?

"Sabi na nga eh."

"Hahaha! I know you, Kristel. You're a strong woman. At sa maliit na bagay na yun? Maiiyak ka? Pfft."

"Ugh. Anyway, kamusta na pala? Work? Lovelife?" Tanong ko.

"Nagtatrabaho ako sa isang opisina. Malaki nga ang sahod eh. Also, may girlfriend ako. 2 years na kami. May plano nga akong magpakasal sakanya eh. Plano kong magpropose sakanya sa anniversary namin." Awe, how sweet.

"When?"

"Next next week. Gusto mong ipakilala kita sakanya? Para naman kasali ka sa bridesmaid, or maging maid of honor." May kasama pang wink. Lolz talaga tung lalaki nato'.

"Sige na nga. Kinuwento mo naba ako sakanya?"

"Oo. Manhid ka daw dahil hindi mo ko sinagot." Ano?! Ako? Manhid? Hindi no! Pero, napatawa ako.

"Hahaha! Pero, nagpasalamat nga siya sayo eh. Kasi kapag sinagot mo ako, hindi kami magkikita. Kaya, Thank you." Good Decision pala yun? Hahaha.

"Hindi nga niya alam na ikaw. Hindi ko sinabi. Para naman masurprised siya na ang sinabihan niyang manhid ay isang sikat na sikat na model." Tama siya! Hahaha.

"Ikaw naman, Kristel. Kumusta ang Lovelife mo?" Hm. Should I tell him about Seungri?

-

- lalalaish -

-