Gotik Gökkuşağı

Beyaz.

multide Masal var. *
Alarm çaldı ve uyandım. Yine modumda değildim. Hemen tuvalete koştum yüzümü yıkadım ve ne giyeceğime karar vermeye çalıştım. Siyahtan başka renk yoktu gardolabımda. Karanlığın içine çekilmiştim. Siyah çiçekli bir üst, şapka ve etek giydim. Altına da siyah botlarımı giyecektim.evet, saçlarım turkuaz. 1 yıl önce boyatmıştım. Memnunum. Gerçekten. Ama insanların garip bakışları altında yaşamak gerçekten çok yorucu. Türkiye'deyiz.
Okula gitmek için arabama bindim. Arabayı çalıştırdım. Her zamanki gibi evimizin oradaki starbucks'tan kahve aldım. Sabah açılmama yardımcı oluyordu. Kısa süren bir yolculuk sonrası okula geldim. Okulda popüler değildim ama bir arkadaş çevrem vardı. Arabadan inip arabayı park eder etmez, Yağmur -en iyi arkadaşım - koşarak yanıma geldi.
" okula yeni bir çocuk gelmiş! Gördün mü? Çok yakışıklı!"dedi heyecanla.
Merak ettim yeni çocuğu. Nereden geliyordu, sevgilisi var mıydı? Ve daha birçok soru kafamda dönmeye başlamıştı.
"Hadi gidip bir bakalım. " dedim.
Okulun kapısına doğru ilerledik. Yağmur, koluma hafifçe vurup, bak işte orada! Dedi. Ben de gösterdiği yere baktım. Çocuk gerçekten yakışıklıydı. Yanına gidip konuşmaya çalıştım.
"Selam, okula yeni gelmişsin diyorlar. Hoşgeldin. Ben Masal. " çocuğun gökyüzü kadar mavi gözleri vardı. İnsanı çekiyordu içine.
" Merhaba. Ben Doruk. " dedi sessizce.
Çocuk utangaç olmalıydı. Pek konuşmuyordu.
Yağmur ile birlikte sınıfımıza yöneldik. Yerlerimize oturduk. Öğretmenin topuklu ayakkabısının sesi koridordan gelmeye başlamıştı.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Teneffüste, yağmur ile birlikte bahçeye çıktık. Konuştuk.
" çocuk sence yakışıklı mı ? "
"Eh yani. Muhteşem gözleri var. Sen ne düşünüyorsun Masal?"
"Bence de çok güz.. " cümlemi tamamlayamamıştım.
O sırada gözüme bir ışık çarptı, başım ağrıyordu.gözlerim, yuvalarından adeta fırlayacakmış gibiydi. o ışık , yerini karanlığa bırakırken bağırışmaları duyabiliyordum ;
"Masal! Masal iyi misin?! Yardım edin! "
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım. Her şey .beyazdı. Duvarlar, yatak örtüsü , perdeye kadar. Bir kere daha beyazdan nefret ettim. Annem ve babam başımdaydı. Annem "çok şükür! Masal, iyi misin?" Diye sordu. Evet anlamında başımı salladım. Bana ne olmuştu? Göz kapaklarımın gücüne dayanamayarak gözlerimi kapadım ve derin bir uykuya daldım.
—masal? Orada mısın?
—sen kimsin?
—onu boşver. Sen beni iyi dinle. Uyuyabiliyorsun, şanslısın. Biz uyuyamıyoruz.
—kesin beynimin oyunu. Neyse bu sesler gerçek değil, biliyorum.
—ben gerçeğim. Ay ışığında görüşebiliriz sadece . Şimdi, bu gece sizin evinizin oradaki ormanda bir kuyu göreceksin. Oraya git. Yerde bir iğne ve tüp olacak. Eline iğneyi batır ve 4 damla kan çek tüp ile. Ardınd...
Sözünü kestim.
—çok saçma . Neden böyle bir şey yapayım! Ayrıca sen içimdeki sessin. Ben uyuyacağım.
—dur! hayır, beni dinle lütf....
Sesler gitmişti. Uyudum. Sabah kalktım. Evimdeydim. Hastaneden beni eve getirmiş olmalılardı. Günlük rutinlerimi yaptım ve okula gittim. Dün yaşananlar hala beynimin içinde dört dönüyordu . bu sesler gerçek miydi, bilmiyordum .arkadaşım yağmura bu konuyu tam açacaktım ki ,vazgeçtim .içimdeki ses bunu kimseye söylemem gerektiğini söylüyordu ,o yüzden kimseye söylemedim .günüm çok sıkıcı geçiyordu.bir an önce akşam olmasını diliyordum çünkü eğer akşam olursa oraya gidecektim . Ama aynı zamanda korkuyordum. bunlar bir aldatmacadan ibaret olabilirdi .
------------------------ 11 saat sonra ---------------------
Saat 23.43 tü. Oray'a gidip gitmemekte kararsızdım. Gitmezsem, meraktan ölecektim. Uzun bir beyin fırtınasından sonra gitmeye karar verdim. Aynı zamanda da kendime kızıyordum ;
" Ah Masal! İç sesine mi inanıyorsun? Ya rüyaysa? "
Annem ve babam uyumuştu. Anahtarımı aldım ve ormana doğru yol almaya başladım...

Arkadaşlar ilk defa böyle bir kitap yazıyorum. Vote'lerinizi eksik etmeyin lütfen :)