Her gün biraz daha kötüye gidiyordu her şey . İlk defa birine bu kadar çok bağlanmıştım . Onu her gördüğümde içimde binlerce kelebeğin uçtuğunu hissedebiliyordum .
Ama onun sevgilisi vardı . Ve birbirlerini çok seviyorlardı . Bu bana acı veriyordu tabi ama zamanla unuturum diye kendimi avutuyordum . İnanmaya çalışıyordum elbette unutacaktım onu . Ama nalet olsun ki unutamıyordum . Kimi kandırıyorum ki ? Ben onun için sabahlara kadar ağlayıp , soğuk havalarda belki kapının önünden geçer diye bir ümitle beklerken , acaba o çok sevdiği kız onun için ne yapmıştı . Her gün gözümün önünden sarmaş dolaş geçerlerdi , bense onları her gördüğümde ağlamamak için sıktığım çenemin acısını her saniye kalbimde hissederdim . Oysa bir gel dese gittiğim yol çıkmaz sokak olsa bile ne yapar ne eder ona çıkan sokak arardım . Ama onun için bi önemi olduğunu sanmıyorum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevdiği Kadar Sevilmez İnsan
RandomCanından çok sevdiğin bir insanın başkasına ait olduğunu bilmek belki de en kötü şeydi benim için . Zamanla düzelir diye ümit ettiğim ne varsa hep tersi oldu . Peki ya şimdi ne yapacaktım ?
