Kader'deki Aşkım

Seviyorum Lan!

Kafasını bacaklarıma koymuş masumca etrafa bakınıyordu. Saçlarını okşadım "Dün yine yıldızlarda seni aradım ama hiçbiri senin kadar parlak değildi. Senin kadar güzel değildi. Ay ışığında seni aradım ama göremedim. Oysaki her yerde sen vardın. Dün gece seni düşündüm senle oldum hissettin mi beni?" gülümsedi "Ben seni her zaman hissettim kalbimin en sıcak yerinde karanlığın içinde ışık aradım ama hiçbiri etki etmedi senin kadar parlatmadı gözlerimi" gülümsedim ve saçları ile oynamaya başladım. Dün gece çok kötü şeyler geçmişti başımdan. Kim ne istemişti ki o küçük kalbimden? Kime zararı vardı? Ne yani çok mu kötü biriydim ben? Olayı anlatayım
Dün gece kalktığımda saat 12 civarıydı çok kötü bir rüya görmüştüm acele ile annemin çalışma odasına gittim ama annemi bulamadım. Gözüme çöp kutusunda ki kağıt çarptı.. Bu kağıt benim anneme 6 yaşında yaptığım resimdi.. Anneme verirken "Beni ne zaman sevmeyi bırakırsan o zaman kağıdı at anneciğim" demiştimi ama gerçekten de sevmeyi bırakmış olacaktı ki atmış...

Göz yaşım aktığında Meriç göz yaşımı sildi. Seviyorum ya çok seviyorum hemde. Tamam belki ona aşık olacaksın dediklerin de bir tarafımla gülerdim ama kime aşık olacağımızı seçemiyoruz ki. Belki Meriç'i okulda rezil etmiş bacak arasına tekme atıp daha neler neler yapmış olabilirim ama aşk bu. Otada konuyor buna da. Kendisi tam bir ibnelerin prensi, bay kibirli, gıcık, ego yığını.

Hava gerçekten baya soğumuştu donmak üzereydim ama gine de eve gitmeyecektim "Asena artık eve gitmeliyiz?" kaşlarımı çattım "Meriç sen istersen git ben o eve gir-mem!" en sonunda göz yaşlarımı dindiremedim "Ağlama be güzelim kalbim çok kötü oluyor n'olur?" diyip gözyaşımı sildi "Durduramıyorum lanet olası gözyaşlarımı!" ayağı kalktı elimden tuttu "N'oluyo?" montunu çıkarttı elime verdi "Hadi kalk bana gidiyoruz ısrar etmek yok hadi" oflayıp kalktım ama başım çok kötüydü hem ağrıyor hemde dönüyordu. Meriç'in arabasına bindik. Telefonumu elime aldım ve ablamı aradım. Ona eve gelmeyeceğimi söyledim. Çok şükür eve gelmiştik içeri girip montumu çıkarttım. Meriç'in peşinden salona girdim "Güzelim sen bir duş al kendine gelirsin" kafamı olumlu şekilde salladım. Banyoya girdikten sonra bornozumu üstüme giydim. Üstümü giyindikten sonra içeri Meriç'in yanına gittim. Meriç beni kollarının altına aldı. Bu adamı seviyordum be! Hemde çok! Hani bebekler annesinin kollarında çok rahat hisseder ya benim ki de öyle birşey işte. Aklıma lanet olası olay geldi yine. Güllerim soldu kaldırımlarda gonca yüklü dallarıma ayaz vurdu emlerim oldu son akşamlarda bir nefeslik duraklarda çiçek açtım bir tek sana güvenmiştim öncem yoktu sonram yoktu anne.. Ama yapcağını yaptın sen...

Düzelip oturdum "Meriç en büyük hayalin neydi?" yüzü düştü sen üzülme be adam "Babamın beni sevmesini isterdim herhalde" yüzüm düştü "Seviyodur be adam! Üzülme sen!" sırıttı ama yüzündeki o umutsuzluğu okuyabiliyordum "Seven sevdiğine böyle mi yapar seven? Güneşimi karartıp da kaçar gider bu karanlıkta tek başınayım peki neden?" derin bir iç çektim ne bileyim Meriç'i hiç böyle bir insan olarak düşünmemiştim "Sevmesin o moruk ben severim!" sırıttı ve bana koskocaman sarıldı "Sende sakın kaçıp beni yalnız bırakma güneşim sensin hatun" ya yerim bak bunu ben!

Merhaba canlarım 💕 Öncelikle yıldıza basmalısınız 💕 Kitabım hakkında yorumlarınızı bekliyorum 💕 Yorumlarda vote istediğinizde bildirebilirsiniz 💕 Karşılıklı vote ve yorum da veriyorum 💕

Nasılsınız diye sormak istiyorum ama mutlu olacağınızı düşünemiyorum hergün tonlarca şehidimizi kaybediyoruz, hergün binlerce kardeşimiz yetim kalıyor, binlerce aile evlatlarını kaybediyor, yetmedi mi! Bu kadar insanın canı neden bu kadar çok yanıyor! Cennet artık çok kalabalık! Artık teröristlerin cehenneme dolma vakti geldi! Terörü lanetliyen herkes yoruma 'Terörü Lanetliyoruz!' yazsın...