မ်က္ႏွာကိုလာေရာက္ထိေတြ႔တဲ့ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြး
ေၾကာင့္ Jung Kook မ်က္လံုးပြင့္လာသည္အိပ္မက္ဟုတ္လားမဟုတ္လားလဲသူေနာက္ထပ္မစမ္းသပ္
ခ်င္ေတာ့ေပ
ဒီေနရာကိုေရာက္လာတာအမွန္တကယ္ဟုသာလက္ခံလိုက္ရေလသည္ဒီေနရာကေနဘယ္လိုျပန္ထြက္ရမလဲဆိုတဲ့နည္းလမ္းစဥ္းစားရမွာကသူ႔အတြက္အေရးအႀကီိးဆံုးပင္ျဖစ္သည္
ေနေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနပံုရသည္
Jung kook ေဘးနားကဂြမ္းေစာင္ကိုအေဝးကိုကန္ထုတ္လိုက္မွဘဲပူတာသက္သာသြားေတာ့သည္ေအာက္ခံတီ႐ွပ္ျဖဴေပၚမွာေတာင္ေခြၽးေလးေတြစို႔ေနေလရဲ႕
Seoulမွာတုန္းကေဆာင္းရာသီျဖစ္ေနလို႔သိုးေမြးေတြ
ဆြယ္တာေတြအထပ္ထပ္ဝတ္လာတဲ့Jung Kookဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ေနရတာေတာင္မသက္သာေတာ့
ေတာ္ေတာ္အိုက္ေနေလသည္
စိတ္ဘဝင္မက်နဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္လိုလူးလိွမ့္ေနေတာ့
သည္႐ုတ္တရက္တံခါးပြင့္အလာမွာေတာ့
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေမွာက္လ်က္ကားယားႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့သည္
Jung Kook : မင္း....
တံခါးဝမွာမတ္တပ္ႀကီးေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာ sehun ကို
လက္ညႇိဳးထိုးၿပီးကုန္း႐ုန္းထလိုက္သည္Jung Kook : ငါ့ကိုဘယ္လိုတာဝန္ယူမွာလဲေျပာ
တာဝန္ယူစရာဘာကိစၥမွမလုပ္ထားပါလ်က္ႏွင့္
ၿပီးေတာ့ sehun က အိမ္႐ွင္ျဖစ္သည္သူႏွင္ထုတ္တဲ့ေန႔ဘဝပ်က္တဲ့ေန႔ဟူေသာအသိဝင္လာၿပီး
Jung Kook : ဟာ.....မသိဘူးကြာ
မင္း...မင္း....အဲ့မ်က္ႏွာဖံုးႀကီးခြၽတ္လို႔မရဘူးလားကြာ
႐ႈပ္႐ွက္ခတ္ေနတာဘဲ...မ်က္စိေနာက္တယ္ လာစမ္းမနက္ေစာေစာစိတ္အလိုမက်မႈမ်ားေၾကာင့္
Jung kook ယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးကာ
YOU ARE READING
Based On True Story
Fanfictionသဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတြ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ျဖစ္ရပ္ေတြကို အယံုအၾကည္မ႐ွိတဲ့သူ ဘာမဆိုကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်မၾကံဳရမခ်င္းမျဖစ္ႏိုင္ေသာအရာဟု မွတ္ယူေနသူ အဲ့လိုသူက အိပ္မက္ဆန္ဆန္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကိုၾကံဳေတြ႔လိုက္ရၿပီး အိပ္မက္လားတကယ္လားမခဲြႏို...