'ဘုရား ဘုရား ...ဒီေကာင့္ကို ထိန္းရတာနဲ႔တင္ငါလဲေသမွာဘဲ '
ေတာင္ေျခေရာက္ေသာအခါ ယိုင္နဲ႔ေနေသာ Jung Kook ကို လိုက္ထိန္းရင္း oh se hun တို႔ ကေလးအေဖ ျဖစ္ေနရ႐ွာသည္
'ေဟ့ေကာင္ ...အဲ့ေလာက္လဲမပိုနဲ႔ေလကြာ..ငါဆို ေန႔တိုင္းတက္လိုက္ဆင္းလိုက္ ..မင္းေလာက္ႀကီးမေမာဘူး
မင္းပံုကေသေတာ့မဲ့အတိုင္းဘဲ 'စက္ဘီးသာစီးဖူးေသာ Jung kook ခမ်ာ လည္း ၾကမ္းတမ္းတဲ့ေတာင္ႀကီိးကိုေျခက်င္ အျမန္ဆင္းလာရေတာ့
သာေခြယိုင္ျဖစ္ၿပီး ေဟာဟဲ ေဟာဟဲႏွင့္ အေမာစို႔ေန႐ွာသည္
ေခါင္းစည္းေတြေရာ မ်က္ႏွာဖံုးေတြေရာႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ ေခြၽးေတြရႊဲနစ္ေနေလသည္'အမေလး...ငါ့ကိုဒီေနရာကိုဘာေၾကာင့္ဘယ္သူက ပိုလိုက္လဲေတာ့မသိဘူး ...ေသေတာ့မယ္ ...ေသမွာဘဲ...ေရ...ေရ ေပးၾကပါ လို႔ '
Sehun က လည္း ေရဘူးကိုထုတ္ၿပီးေပးလိုက္သည္
Jung kook ေျပာတာ နားလည္လို႔ေတာ့မဟုတ္
ေရမွမေသာက္ရရင္ တစ္စကၠန္႔ေတာင္ မခံေတာ့မဲ့ဒီဇိုင္းမို႔လို႔ေပးလိုက္ခ်င္းျဖစ္သည္Jung kook လဲ တစ္ဘူးလံုးကုန္ေအာင္ေမာ့လိုက္သည္
ေရလဲေသာက္ၿပီးေရာ ..သူတိူ႔ဆီကိုေျပးလာတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔လူေတြေၾကာင့္ လန္႔ျဖန္႔ကာ sehun ေနာက္မွာသြားေနလိုက္သည္
Sehun အက်ႌစကိုလည္းဆဲြထားေသးသည္'ha ha ..မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြ ငါ့လူေတြပါ '
Jung kook ေခါင္းကိုပုတ္ၿပီးေျပာလိုက္သည္
'ဘာလူေတြလား ...မ်က္ႏွာဖံုးအမည္းေတြနဲ႔ လာျပန္ၿပီ တစ္အုပ္စု '
Sehun : မင္းတို႔ေကာင္းေကာင္းေလ့က်င့္ထားၾက တစ္ေန႔က်ရင္ ငါတို႔ပိုင္တဲ့ေျမအတြက္ ငါတို႔တိုက္ခိုက္ၾကရမွာ အားမေလ်ာ့ဘဲ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားေလ့က်င့္ထားၾက !!!
Men : ဟုတ္ !!!
Sehun က ေလ့က်င့္ေရးကြင္းထဲကတဲေတြဆီကို
ေလွ်ာက္သြားသျဖင့္ Jung Kook လည္း တစ္ဖဝါးမွမခြာဘဲ လိုက္သြားေလသည္
YOU ARE READING
Based On True Story
Fanficသဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတြ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ျဖစ္ရပ္ေတြကို အယံုအၾကည္မ႐ွိတဲ့သူ ဘာမဆိုကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်မၾကံဳရမခ်င္းမျဖစ္ႏိုင္ေသာအရာဟု မွတ္ယူေနသူ အဲ့လိုသူက အိပ္မက္ဆန္ဆန္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကိုၾကံဳေတြ႔လိုက္ရၿပီး အိပ္မက္လားတကယ္လားမခဲြႏို...