Kördüğüm

5.Bölüm

Medya : Suyun ve Baranın giydigi kıyafetler.. Umarım yeni bölümü beğenirsiniz oy vermeyi unutmayım teşekkürler :)

Oldukça olaylı geçen gecemin sabahına gözlerimi açmıştım aynaya hala bakarken ellerim titriyordu. Gece zılgıtlar çekilirken aslında herkes ikimizi kabul etmiş ve ağalarının evlilik arifesinin sevincini yaşıyorlardı. Dün geceye gelicek olursak benim ağlamamdan etkilenen Safir hanım yani Baran'ın annesi beni ve Pelin'i evimize özel bir arabayla göndermişti. Eve geldiğimizde Peline konuşacak halimin olmadığını söyleyip direk evime girmiştim oda halimi görüp pek üsttelememişti zaten.. Sabaha kadar sebepsizce olanlara ağlamıştım ve şimdi de sabahın yedisinde kalkmış işe gitmek için hazırlanmaya çalışıyordum.
Aynanın karşısında kendime bakarken aklım olanları algılamıyordu, düşünme yetimi kaybetmiş gibiydim. Tamam kabul ediyorum Barandan gerçekten etkileniyordum ve onu gördüğüm de nabız atımımın 150yi gördüğü de oluyordu ama daha onu hiç tanımıyordum ki bir kere kalbimin sesini dinleyip onun yoluna çekilmiştim fakat ben bu yaşıma kadar tek çocuk olmanında verdiği şımarıkla büyütülmüş çok narin bir insandım o ise sert, dediğim dedik, fazlasıyla kıskanç biriydi. Dün resmen elbisemin boyuna takılıp bana aşkını ilan etmiş ve beni bir potansiyal gelin adayı haline getirmişti.. Yaptığı şey ve annesinin dedikleri ne kadar yüzümde şuan şapşal bi gülümseme bıraksada ilerde beni bu durum kırar hırpalar mıydı bilmiyordum? Ama şuan için aldığım karar kesinlikle onu iyice tanımadan ve gözüm ona bağlılık ve aşktan kör olmadan önce mesafeli olmak, ona karşı koyup onunla nasıl birlikte olabilecegimi analiz etmeye calismak olucakti. Tabi bunu ne kadar basarabilirsem, ahhh dun resmen kolumdan sürükleyerek beni annesinin yanina oturtmustu daha neler yapicakti gercekten merak etmeye baslamistim kafami iki yana sallayarak saate baktim 7yi 10 geciyordu elimi yuzumu yikadim ustume sıfır kol v yaka beyaz bir tisort, altima dizi yırtık buz mavisi bir jean ve desenli babetlerimi giydim. Yuzume sadece yuzumu matlastiricak sekilde fondoten surup, sacimi yarim topuz yaptim. Elime deri ceketimi de aldim ilkbahar ayindaydik ama her ihtimale karsi yanimda deri ceketimide bulundurmakta fayda oldugunu dusundum daha sonra siyah yandan cantamida alip evden ciktim elimde telefon saati kontrol ederken apartmanin demir kapısını kapattım. Tam o sırada karsımda buyuk bir range rover ve kapisinda iki takım elbiseli adam gördüm dikkati mi cekmisti ama pekte önemsemeden yürümeye başladım, heralde burda bi yerlerde birini almaya gelmislerdi telefonuma odaklanip sosyal medyalarimi kontrol ederken apartmandan cikip kaldirima geldim. Tam bu sirada takim elbiseli adamlardan biri Su hanim diye seslendi arkami dönüp gözlerimi kocaman acarak onlara baktim bunlarda kimdi böyle, efendim? siz kimsiniz dedim elinde ki telefonu bana uzatarak Baran bey telefon da sizinle konusmak istiyo Su hanim dedi saskinligim on bin kat daha artarken takim elbiseli iri yari korumalara benzeyen adamin ellerinden telefonu aldim ve kulağıma götürdüm. Efendim Baran bey dedim ve o an telefonun ucunda bir küfür mırıldanması duydum ve Baran yuksek sesle konusmaya basladi sikerim beyini Su beni işimin gücümün arasında oraya getirtme, artık her sabah adamlarim seni alip hastaneye goturucek hemen o arabaya biniyorsun ve cikistada ben seni almaya geliyorum anlasildi mi dedi hahh diye bir ses cikti agzimdan bes dakikalik bir yol icin ne korumalarina nede gonderdigin arabaya ihtiyacim yok dedim Barana sinirle onu dinlemek icin sustuğumda sakin bir ses tonuyla devam etti eger o arabaya binmezsen aksam geldigimde hic iyi seyler olmaz Su dedi bu son dedim derin bir nefes alarak eger bir daha boyle seyler olursa hic iyi seyler olmaz Baran Karahanli dedim ve telefonu yuzune kapattim. Sakince arabaya binip sessiz geçen bir yolculuğun ardından korumalara teşekkür edip hastaneye girdim. Ahhh bir de bu olaylarin icinde bugun oldukca yorucu bir gun beni bekliyordu hadi Su sana kolay gelsiin ..

Aksam cikis saati yaklastikca heyecanim biraz daha artmaya basliyordu , ayy inanamiyorum suan büyük bir ihtimal Baran dışardaydı.. Elim ayagim titreyerek soyunma odasini gidip ustumu giyinmistim ve simdide disari cikicaktim bu olanlar gercekten de biraz ani gelişmemiş miydi bilmiyordum o duygusuz adam resmen bana aşkını ilan etmişti. Hersey o kadar hızlı gelisiyordu ki artik kalbimin bu heyecana daha ne kadar dayanigina kestiremiyordum. Yavas ve kucuk adimlarla elimdeki deri ceketimi sıkarak dışarı çıktım. Ve çok geçmeden hastanenin çıkış kapısında yanındaki korumalarla ciddi bir sekilde konusan Baranı gördüm. Benim geldigimi anlamis gibi cekingen bir tavırla ona bakarken gozleri adeta bir kartal gibi gozlerimi buldu ve hic bir duygu barındırmayan gozlerle beni inceledi.. Yanına yavaş adımlarla gittim ve korumalardan uzaklasan Baran hemen sorumu sordum