Kumral Aşık

İçimizdeki Aşık Ses Konuşuyor

Hep bir samimiyetsizlik var geçmişlerimizde.Sahte aşklar sahte insanlar, hatalarımız var.Sevdik sanıyoruz alışmayı, bağlanmayı,yanılıyoruz kaybediyoruz.Doğru sevsek dahi kaybediyoruz.

Aşk..Düşündüren benliğimizi kaybettiren ağlatan daima üzen şey.Bana göre aşk uğruna her şeyi yapabileceğin, elini tutmayı değilde, gülüşüne aşık olduğun birisine asla kavuşamamak.Öyle seviyoruz ki bazen uyumak istemiyoruz rüya görmemek için, öyle üzülüyoruz ki uyumak istiyoruz aklımızı kaçırmamak için.

Öylece kalıyorum bende her aşık gibi bazıları ansızın.Düşünüyorum sadece.Uzaklardan bile uzak kalıyorum.Ağlamak baş ağrısından başka bir işe yaramıyor bende.İçimdeki duygular dağılmıyor,rahatlamıyorum, rahatlamakta istemiyorum.Severek unutmak olur iş değil göz göre göre sevgine,hayallerine ihanet etmek gibi.

Tırnağımı fazla kesip acısına dayanamazken sensizliğe dayanıyorum ben.Yanimda olamamayışına senden bir haber alamamayışıma kahroluyorum ben.
Geliyor muyum aklına, anılarına rüyalarına?Merak etmiyormusun beni?

Merak falan etmezler bilmezler ne hâldeyiz,nerelerdeyiz bilmezler.Bilmek istemezler.Acıyla, içimizden gitmeyen o acı hissiyat gitmez içimizden.Severiz deli gibi.Sevdiğimiz gider her şey gider o gitmez.Bir şeyin gitmesini isterseniz sadece sevin.

Zoru sevmek güzel en az gözleri kadar. Bir süre sonra zor,zorluktan çıkıp olmayacak olan oluyor.Olmayacağını bile bile umut bağlatıyor.

İsyan etmiyorum kızmıyorum.Dua ediyorum,yanımda hayel ediyorum.Yüzünü görmeden,kokusunu çekmeden seviyorum.
Kolay sanıyoruz unutmayı ayrılmayı bir şey olmamış gibi yaşamayı.İnsanlık suçu işliyoruz, deli gibi seven birine unut beni diyoruz.Kınıyoruz insanları.Sevenleri ağlayanları aşkları.Ben,utandığımdan değilde kimse kınamasın diye geceleri ağlıyorum sadece.

Unutmaya değil de sensizliğe alışmaya çalışıyorum bu aralar.Alışmak zorundayım.Alışmak zorundayız..