ΜΥΡΤΩ
<< Μπαμπά σκάσε !>>
Τί είχα μόλις πει ; Δεν είχα τολμήσει ποτέ να σηκώσω τον τόνο της φωνής μου στους γονείς μου και συγκεκριμένα στον πατέρα μου .
Αλλά ... κάτι μέσα μου μου έλεγε πως δεν πρέπει να δικαιολογηθώ αλλά να συνεχίσω..
<< Μυρτώ ; Δεν σε αναγνωρίζω . Μου φώναξες ;>>
Γιατί με αναγνωρίζω εγώ ήθελα να του πω .
<< Ναι πατέρα σου φώναξα !!! Δεν μπορείς να μιλάς έτσι για την κολλητή μου . >>
<< Η κολλητή σου είναι μια κακομαθημένη και χοζοβιόλα . Και από εδώ και πέρα δεν σου επιτρέπω να ξανά κάνεις παρέα με αυτό το κορίτσι ! Δεν το βλέπεις πως σε επιρεάζει αρνητικά ;>>
Η υπομονή μου είχε φτάσει στα όρια της . Η αλήθεια είναι πως δεν με ενοχλούσε που μιλούσε έτσι για την Νάνσυ γιατί το έκανε συχνά . Απλά δεν μπορούσα να αντέξω άλλο αυτήν την καταπίεση .
<<Δεν μπορείς να μου πείς εσύ τί θα κάνω και με ποιόν ! Και όχι δεν βλέπω πως με επιρεάζει αρνητικά ! Ο μόνος που με επιρεάζει αρνητικά είσαι εσυ! >>
Μιλάω έντονα και θυμωμένα εννοώντας την κάθε μου λέξη .
Βλέπω τον πατέρα μου να έχει σηκώσει το χέρι του και ξαφνικά .... νιώθω ένα τσούξιμο στο μαγουλό μου . Ο πατέρας μου με είχε μόλις χτυπήσει και ετοιμαζόταν να το ξανακάνει .
Του έπιασα απότομα το χέρι
<< Μην τολμήσεις να το ξανακάνεις !!! >>
Ηταν οι μόνες λέξεις που βγήκαν από το στόμα μου πριν σταματήσει το αυτοκινητό του και κατεβώ κλαίγοντας.
Αμέσως πήγα στο δώματιο μου και έκλεισα με δύναμη την πόρτα . Κλείδωσα και χωρίς να το ξανά σκεφτώ έβγαλα την βαλίτσα απο την ντουλάπα και άρχισα να την γεμίζω . Ούτε εγώ δεν ήξερα τί έβαζα μεσα . Τα δάκρυα μου κυλούσαν ασταμάτητα. Αχ και να ήταν εδώ να με έπερνε μία αγκαλιά ...
Δεν μπορούσα να με καταλάβω, από την μία η ζωή μου καταστρεφόταν και από την άλλη δεν με ένοιαζε τίποτα . Εγώ σκεφτόμουν αυτόν... Πόσο θα ήθελα να ξέρω το όνομα του .
Μόλις τελείωσα με τα πράγματα μου άνοιξα την πόρτα και πήγα στο καθιστικό έχοντας στο δεξί μου χέρι την βαλίτσα .Εκεί βρίσκοντα οι γονείς μου . Ο πατέρας μου είχε διηγηθεί όλα τα γεγονότα στην μητέρα μου και ήταν εξαγριομένη .
YOU ARE READING
~ Το Αναπάντεχο ~
RomanceΗ πραγματική αγάπη είναι πάντα χαοτική. Χάνεις τον έλεγχό σου, χάνεις την προοπτική. Χάνεις τη δυνατότητα να προστατεύσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Τόσο μεγάλη είναι η αγάπη, τόσο μεγάλο είναι το χάος...