~ Το Αναπάντεχο ~

Κεφάλαιο 2

ΜΥΡΤΩ

Φτάσαμε στο κλαμπάκι και ήμουν πολύ αγχωμένη και ανήσυχη .Φοβόμουν μήπως οι γονείς μου καταλάβουν ότι λείπω . Η Νάνσυ το κατάλαβε και μου είπε πως όλα θα πάνε καλα . Μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και κάτσαμε σε ένα τραπέζι στο κέντρο . Απ' ότι μου είπε η Νάνσυ οι φίλοι της θα αργούσαν λιγάκι . Ήρθε μια κοπέλα πεταχτούλα για να μας πάρει παραγγελία . Εκείνη την στιγμή έμεινα . Δεν ειχα παραγγείλει ποτέ ποτό και δεν ήξερα τι να πάρω . Απάντησα στην τύχη << Θα ήθελα ενα τζιν τόνικ >> και η Νάνσυ πήρε ένα κοσμοπόλιταν .Πρώτη φορά ακούω αυτό το ποτό . Έχω σκοπό να το δοκιμάσω στην επόμενη μας έξοδο .

Η ώρα περνούσε και περνούσα υπέροχα . Η επιλογή του ποτού μου ήταν υπέροχη όπως η μουσική και το κλίμα που είχε το μαγαζί . Ξαφνικά είδα κάτι άτομα να μας πλησιάζουν . Αρχικά φοβήθηκα αλλά μετά είδα την Νάνσυ να τους χαιρετάει και κατάλαβα πως είναι η παρέα που περιμένουμε. Τους γνώρισα όλους και ήταν όλοι τους υπέροχοι . Δέθηκα αμέσως μαζί τους . Ήταν τρεία αγόρια και μία κοπέλα η Νατάσσα . Αφού συζητήσαμε , γελάσαμε και χορέψαμε η Νατάσσα με έπιασε απότομα από το χέρι και μου έδειξε με νόημα έναν πολύ όμορφο νεαρό που με κοιτούσε στα μάτια .

<< Μυρτώ μου αυτός από την ώρα που είμαι εδώ σε έχει φάει με τα μάτια του >>

<< Κάποιο λάθος κάνεις! >> της είπα γιατί δεν πίστευα ποτέ ότι θα κινούσα σε κάποιον το ενδιαφέρον .

<< Δεν κάνω κανένα λάθος . Και θα το δεις . Για δοκίμασε να βγείς έξω .. θα έρθει να σε βρει ή όχι;>>

<< Δεν έχω σκοπό να γνωρίσω έναν άγνωστο τύπο μόνο και μόνο επείδη με κοιτάει επίμονα>>.

<< Είναι πολύ όμορφος πάντως ! Εσύ χάνεις!>>

Είχε δίκιο ήταν κούκλος . Πώς να το λένε άραγε ;

Όλο το υπόλοιπο βράδυ αναρωτιόμουν αν συνέχισε να με κοιτάει και έριχνα κλεφτές ματιές . Και ναι το έκανε μέχρι που άρχισε να με πλησιάζει . Κατευθείαν χωρίς να το πολύ σκεφτώ πήρα την τσάντα μου είπα καληνύχτα και ότι δεν ένιωθα καλά και έφυγα . Βγήκα έξω και αμέσως μπήκα στο πρώτο ταξί που βρήκα . Είπα στον οδηγό να σταματήσει ένα στενό πιο κάτω απο το σπίτι μου για να μην με δει κανείς .

Αφότου με άφησε το τάξι πήγα με τα πόδια και κάπως προσεκτικά μέχρι την είσοδο της πολυκατοικίας που βγήκα . Ανέβηκα στην ταράτσα και μετά πήδηξα στο μπαλκόνι μου. Τώρα με το φόρεμα ήταν ακόμη πιο δύσκολο απ'ότι πρίν . Μπήκα στο δωμάτιο μου, έβγαλα να ρούχα μου και πήγα να κάνω ένα ντουζ για να φύγει όλη η μυρωδιά του αλκοόλ που είχα . Μόλις επέστρεψα στο δωμάτιο μου έκρυψα τα ρούχα και τα παπούτσια που φορούσα πριν για να μην τα δει η μητέρα μου . Είχα σκοπό να τα επέστρεφα το συντομότερο στην Νάνσυ . Ντύθηκα και ξάπλωσα . Δεν σταμάτησα όμως να σκέφτομαι αυτόν τον άντρα . Αυτά του τα μάτια ... αχχχ ...