ေမာင္ရဲ႕အနမ္းၾကမ္းေတြကိုဘဲ အျမဲထိေတြ႔ေနရတဲ့ က်မ ဒီအနမ္း ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေတြကို မသိလိုက္မသိဖာသာ တံု႔ျပန္ေနမိတယ္...ဒါေပမဲ့ ............. အေတြးထဲက ေပၚလာတဲ့ ေမာင့္ေၾကာင့္....Sooအနမ္းေတြၾကားက႐ုန္းထြက္လိုက္တယ္......
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ Opa.ျပန္ပါေတာ့ Soo သတိ...."
"Aww....inn.....Soo.....ya... ကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္.."
"ဟင္....ဟိုဟာ...Suhoရဲ႕ကားမဟုတ္လား...ဘာလို႔ .......ငါတို႔လမ္းထဲက ...ထြက္လာတာလဲ ....မျဖစ္ႏိုင္တာ....ဟုတ္တယ္....ငါထင္သလိုမဟုတ္ဘူး......ဟုတ္တယ္...."
လမ္းထဲကို ဝင္ဝင္လိုက္ခ်င္း လမ္းထဲကထြက္လာတဲ့ Suhoရဲ႕ကားေၾကာင့္ Sehun စိတ္ထဲ တစ္ခုခုေတာ့ အလိုမက်........အိမ္တံခါးဖြင့္ၿပီး ဖိနပ္ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့....ေတြ႕ဖူးသလိုလို႐ွိတဲ့ဖိနပ္တစ္စံု ကေစာင့္ႀကိဳေနတယ္.. ......... ၿပီးေတာ့ ဖိနပ္စင္ရဲ႕ေထာင့္က်က်ေနရာက ဖိနပ္အျပာေရာင္ တစ္ရံ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ.......
"ျပန္လာၿပီလား..."
"အင္း......"
သိပ္မေကာင္းတဲ့ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္...အင္းတစ္လံုးဘဲ တံု႔ျပန္ခဲ့တယ္..
"ညေနစာေရာ..."
"မစားရေသးဘူး.."
"ဒါဆို ထမင္းေၾကာ္ေပးမယ္."
"အင္း....ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္.."
"အင္း..."
ဒီေန႔သူမထူးဆန္းေနတာေတာ့ အမွန္ဘဲ..အခါတိုင္း ျပံဳ းရႊင္ ေနတဲ့ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာက ဒီေန႔ေတာ့ သိသိသာသာ ပ်က္ယြင္းေနခဲ့တယ္သူမကိုေက်ာခိုင္းလိုက္ရင္း အိပ္ခန္း ဆီကို ကြၽန္ေတာ္ တတ္လာတယ္.....အခန္းထဲက ခုတင္ေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အက်ႌတစ္စံု မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါတစ္ထည္.......ကြၽန္ေတာ္ျပံဳ းရင္း ေရရြတ္ေနက်စကားေလး ေျပာလိုက္တယ္...
"မင္းနဲ႔ေတြ႔ရတာ ငါ့အတြက္ကံေကာင္းျခင္းပါဘဲ"
