Niyetin Vardı

Ne hale geldin hey, garip Irkım,
Senin bir zamanlar hududun vardı.
Koynuna sığınır rahat uyurdum,
Bir bekçin,bir oban,bir ordun vardı.

Şerefli erlerin, asil kızların,
Beye de yükselen gür avazların,
Her bir gavur’a,bin Fatih’lerin,
Acuna ibretlik TARİHİN vardı.

Son nefer,son şehit düşerken yere,
Kalan son parçan da geçerken ele,
Son er, son kurşunu sıkarken bile,
Kadından çocuktan umudun vardı.

Avradın namusu yerde değildi,
Örtü kahpeliğe perde değildi,
Erkeğin erkekti,Ödlek değildi,
Yiğitleri kükreyen bir budun vardı.

Suriyeli Arap kapına koşar,
Vatanınını satar,o kahpe beşer,
Sen harp ederken,Karına Çöker,
sırtımdan yemediğim bir hancer vardı.

Devletin başındaki şu köpek gibi,
Köpekler azmışken, tek kurt yok gibi, O Mustafa Kemal Atatürk gibi,
“ölmedim” diyecek başbuğun vardı.

Ellerim kırılsa yazmazdım ama,
Başımdan indirip ezmezdim ama,
ACUN yine üstünü çizmezdi ama,
Beni yok saymaya niyetin vardı! ! !
Senin bu vatana garezin vardı.