Bir romanın son sayfası yırtılır
Sen bir şeyleri terk ederken
Ve bir roman misali savrulur o belin Güzel
Hasret artık bir şarap,tadı eskidikçe çirkinleşir
Sen bir şeyleri terk edersin
Ay ölür mutlaka
Ve karanlıkta büyütür o bütün engelleri
Kimi engel o bizim öpüştüğümüz bank yok mu
Onun dengesini bozan tümsek gibi misal
Ama kimi engel var ki dağdır
Bir dönem tutuşulan eller sağa sola salınır bileklerinden
Güzel işte bunun adı elvedadır
Bir perde aralanır o pek şahane olmayan boşluklara
Sen bir şeyleri terk ederken
Bileklerinde kıpırdamaz üstelik
Sonra çöller dolar içine ormanlık sevdaların
Öyle bir şeylere alışırsın ki alışmak başa beladır
Çünkü nefes almak gibi bir şeydir alışmak öpüşmeklere
Sen bir şeyleri terk edersin
Güneş yazdan uzaklaşır
Sen bir şeyleri terk edersin
Ve yargısız infazlar meşrulaşır
Belki adını ''Hoşça kal'' diye değiştirirsin Güzel
Öyle vedalaşmak da kolaylaşır
Ayrılır gibi bir erguvanın bedeninden yüzlerce dal
-''Senin adın ne ?''
-''Hoşça kal.''
-''Hoşça kal öyleyse Güzel''
Güzeli öyleyse,hoşça kal...
