This is it

Politie

Nadat we een paar hamburgers met friet naar binnen hebben gewerkt rijden we aan één stuk door naar Londen. Iedereen is doodop door de lange reis en de joints die nog steeds niet helemaal uit ons systeem zijn. Ik kijk naar Ian die met zijn hoofd tegen het raam ligt te slapen. Ik heb besloten te gaan rijden omdat ik zeker wist dat we minimaal vijftien ongelukken zouden krijgen als Ian achter het stuur bleef zitten. Tess en Marit liggen ook te slapen dus ik sta er alleen voor. Ian heeft me voordat we weer vertrokken uitgelegd hoe ik moest rijden dus als het goed is gaan we nu de goede kant op. Als ik in mijn achteruitkijkspiegel kijk zie ik een politieauto. Een politieauto?! Shit! Rijd ik te hard? Ik kijk naar de snelheidsmeter en zie dat dat gelukkig niet het geval is. Misschien merken ze wel dat ik half stoned ben aan mijn rijgedrag.. De politieauto geeft richting aan naar rechts en besluit in te halen. "Shit shit shit! Kijk zo normaal mogelijk," zeg ik zachtjes tegen mezelf. Als de auto naast me rijdt zie ik dat er zowel een man als een vrouw inzit die me achterdochtig aankijken. Ik kijk zo normaal mogelijk terug en lach voorzichtig. Snel richt ik me weer op de weg voor me en probeer niet te opvallend te doen. Ik weet van mezelf namelijk dat ik dat nogal snel doe. Altijd als ik op stap ga en er staat een uitsmijter bij de deur krijg ik het nog voor elkaar om mijn ID te moeten laten zien ook al ben ik oud genoeg. Ik weet gewoon nooit hoe ik daarmee om moet gaan, waardoor ik nogal snel verdacht kijk en wordt aangehouden.

In mijn ooghoek zie ik dat de auto doorrijdt. Thank God! Ik zucht, net iets te hard, waardoor Ian wakker schrikt. "Alles goed?" vraagt hij met een ik-ben-net-wakker-stem. Jezus wat sexy. "Uhu," weet ik alleen uit te brengen. Hij legt zijn hand op mijn been. "Dankjewel trouwens, ik weet namelijk dat je niet houdt van rijden in het buitenland." Ik kijk hem even aan en lach naar hem. "Het is al goed joh, als je nu maar wel even wakker blijft want ik weet de weg niet meer precies." "Ja is goed, ik speel wel even als TomTom."

Een halfuur later dan gepland komen we uiteindelijk aan bij de verzamelplaats. Ian dacht slim te zijn en een kortere route te kiezen, maar dat had helaas niet zo goed uitgepakt waardoor we half Londen moesten doorkruisen. Ik zet de auto naast een grote blauwe gezinsauto en stap uit. Alleen meneer Hooijen is er nog, die - aan zijn gezicht te zien - niet heel erg vrolijk meer is. Leonie is blijkbaar al naar het hostel met de rest van de leerlingen. "Het spijt me Peter, we waren een beetje verdwaald vandaar dat we wat later zijn," zegt Ian meteen als hij de auto uitstapt. "Geen probleem, maar laten we nu snel gaan," zegt meneer Hooijen geïrriteerd. Ik ga achterin de auto zitten bij Tess en Marit die ondertussen wakker zijn geworden. Meneer Hooijen besluit te gaan rijden, waarschijnlijk om te voorkomen dat Ian weer de foute kant op gaat. "Hoe is het met je broer Rose?" vraagt meneer Hooijen. "Ja goed hoor, hij ligt in bed met een soepje en heeft ontzettend veel zin in.." Ik kan mijn zin niet afmaken want ik krijg een harde elleboogstoot van Marit in mijn zij. Ik begin te lachen als ik Marits rode hoofd zie. "Yoghurt," zeg ik uiteindelijk lachend. Ian kijkt me met een niet begrijpend gezicht aan waardoor ik nog harder moet lachen. "Yoghurt? Ja daar heb ik soms ook wel eens zin in," zegt meneer Hooijen met een serieus gezicht, "maar fijn dat het goed met hem gaat en ik vind het heel aardig dat je hem naar het ziekenhuis hebt gebracht." Tess rolt met haar ogen. Ze heeft een enorme hekel aan meneer Hooijen. Sinds het eerste jaar heeft ze al les van hem en hij heeft haar nooit gemogen. Iets wat Tess totaal niet begrijpt. "We arriveren over ongeveer een kwartier bij het hostel, Ian kan jij Leonie even bellen?" Ian pakt zijn telefoon. "Natuurlijk." Hij zoekt het nummer van Leonie en wacht tot er opgenomen wordt. Marit geeft me haar fototoestel. "Maak jij even wat foto's aan de andere kant?" Ik pak het toestel aan en begin wat random foto's te maken van grote gebouwen, parken en mensen die er leuk uitzien. Ondertussen houd ik Ian in de gaten. Hij is een leuk gesprek aan het voeren zo te zien want hij moet de hele tijd lachen. Gewoon laten gaan Rose, niets van aantrekken. "Nee dat hoef jij toch niet alleen te doen! Ik ga gewoon mee," zegt Ian tegen Leonie. Oke wat is dit nou weer? Ik stop met foto's maken en geef het toestel weer aan Marit. "Maar er zijn nog veel meer dingen die je moet fotograferen!" "Ik heb even geen zin meer om foto's te maken Maartje, laat me maar even," zeg ik zachtjes. Marit kijkt me even aan en gaat dan verder met foto's maken. Dat is het fijne aan Marit, ze weet precies wanneer ze wel moet doorvragen en wanneer niet. Ik geef een kus op haar wang en leg mijn hoofd op haar schouder. Dit gaan drie lange weken worden..