Multimedya: Işıl Seçkin
Her sabahki gibi yine alarmın sağır eden sesiyle uykuma geri dönmeye çalışıyordum.Ama olmuyordu işte.Kim icat etmişti bu alarmı allah aşkına? Artık dayanamayarak başımın altındaki yastığı alarma doğru fırlattım.
"Hass-" diye bir cevap verdi alarm bana.Ama dur bi dakika...Alarmlar konuşamazdı ki?
"Abi?"
"Kafamı deldin be kızım.Bu ne güç?Bu ne kuvvet?Acaba biz sen bebekken sana fazla mı mama verdik anlamıyorum.Bizden daha kuvvetlisin maşşallah!"
"Abi sus ve odamı terk et lütfen.Uykumun en güzel yerinde seninle muhatap olmak istemiyorum." diye cevap verdim.
"Madem o kıymetli uykunun bölünmesini istemiyorsun, şu alarmı kapat o zaman.Sağır oldum o alarmın yüzünden."
Tam ben cevap verecekken abim sözümü kesti.
"Ha bu arada bu gün okulun ilk gü-"
Abim lafını bitiremeden ben çoktan onun lafını kesmiştim.
"Neeeeeeeee?!!" diyerek yataktan fırladım.Ve fırladığım gibi gardırobun başına geçtim.Acaba sportif mi giyinmeliydim?Yok ya sonuçta bugün okulun ilk günü.Daha şık yada günlük giyinmeliydim.
Ben aklımdan bunları geçirirken gözüme çarpan şanslı tişörtüm bana gardrobumun içinden göz kırpıyordu.
Galiba aradığımı bulmuştum.
*******************************
Giyindikten sonra bana aşağıdan bağıran babama karşılık verdim.
"Geliyoruuuuum!"
Ve aşağıya indiğimde gördüğüm görüntüyle kalakaldım.
"Abi? Sen iyi misin?"
"Ne oldu sana abi? Sabah sabah kafana piyano mu düştü? Yoksa sen düştün de hafızanı mı kaybettin? Sen ve yemek yapmak aynı cümle içinde bile kullanılınca komik olabiliyorken, nasıl bu hayal gerçeğe dönüşebilir? Abimmmmmm" diyerek abime sımsıkı sarıldım.
Ve sarılmamla abimin beni itmesi bir oldu.
"Kız bi rahat dur ya.Şurda kırk yılın başı bi yenilik yapıyım, kahvaltıyı hazırlayayım dedim. Keşke demez olaydım.Senin diline düşeceğimi bilseydim daha başından bu işe kalkışmazdım."diye cevap verdi bana.
Ve babamın sesi arkamdan gelirken ben o anda kıkırdamakla meşguldüm.
"Hadi kızım sofraya geçin.Kahvaltı soğuyacak.Hem bak bugün abin ilk defa yemek yaptı."
"Valla babacım bugün zehirlenmeye hiç niyetim yok,ben okula gidiyorum.Abimin yemeklerini de sen ve diğer abilerim yer artık." dediğim gibi babamın yanağına bir buse kondurdum ve evden çıktım.
*******************************
"Taksiiiiiiiii!"diye bağırmamla beraber taksinin içinin dolu olduğunu görmem bir olmuştu.
"Bu ne ya?İki saattir burada bekliyorum ve önümden geçen ilk taksi de dolu mu?Offfffff!"
Ve bi iki saat daha burada taksi beklemeye hiç niyetim yoktu.En iyisi otobüse binmek.Biraz kalabalık ve sıkışık ama tek çare.
Ve aldığım kararla bakış açımı değiştirip, otobüs beklemeye başladım.
"Sonunda!"
Beklediğim otobüs gelmişti.Ama ne yazık ki bu da doluydu.Ne yapalım binmek zorundaydım.Çünkü zaten şimdiden yarım saat geç kalmıştım.
Geç kaldığımı kendime yeniden hatırlattım ve zaten dolu olan otobüse kendimi sıkıştırdım.İnşallah bu otobüs de diğerleri gibi saatte 2 km yapmıyodur!..
*******************************
Hala okula vardığıma inanamıyorum!Gerçek mi bu?Yoksa hayal mi görüyorum?Yok ya bu kadar güzel bir şey rüyada bile görülemez.
İçimden bunları geçirirken otobüsün kapısı açıldı.Ve ben önümdekileri iteleyerek çıkmaya çalışıyordum.Veeeeee çıktım!
"Dünya varmış!..Yada oksijen.Oh be!"
Nefes aldıktan sonra saate baktım.Ve bakmaz olaydım.Bakmamla koşmaya başlamam bir oldu.Çünkü neredeyse ikinci dersin sonuna yaklaşmıştık.Ve hatırlatıyım,bugün okulun ilk günü!
İyi ki her gün spor yapıyordum da hızlı koşuyordum.Yoksa ne yapardım bilmem?
Ve ben kendimle konuşurken öküz gibi bir şeye çarptım ve yere kapaklandım.
Tam küfür edecekken çarptığımın bir şey değil de biri olduğunu anladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKLIMDA AŞK VAR
RomanceBen Işıl Seçkin. Ben annesiz büyüyen ve üç tane baş belası abisi olan bir kızdım. Ben bu hayatta bir savaş içerisindeydim sanki. Her gün başıma başka bir şey geliyor. Beni bu belalardan 4'ü çapkın, 1'i ise taş gibi olan kankalarım kurtarıyor her sef...
