Η Τριάδα Της Σωτηρίας: Μάχη Για Τον Πλανήτη

Κεφάλαιο 1: Η Προφητεία

-ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ!! φώναξε καθώς έλιωσε με το σφυρί του το κεφάλι του στρατιώτη που βρισκόταν πεσμένος κάτω, προσπαθώντας να σηκωθεί. Μικροί κεραυνοί σκορπίστηκαν στην σύγκρουση και το κεφάλι του έλιωσε κάτω απο το μεγάλο σφυρί. Η κάτω μεριά του γεμάτη αίμα.

-Αχίνοοορ!!! φώναξε έπειτα.

Καμία απάντηση, παρα μόνο πολεμικές κραυγές και η γρήγορη ανάσα ενός δεκατριάχρονου παιδιού. Καπνός στον αέρα. Ο Θέρν είχε κουραστεί απίστευτα.

Ο πατέρας τους, τούς είχε αναθέσει να αντιμετωπίσουν τους Θάνατ που είχαν απομείνει στη σπηλιά του δάσους των Δακρύων, έξω απο το βασίλειο τους. Εκείνος τους εμπιστεύθηκε αυτή την αποστολή. Βασικά... στον Θέρν την είχε αναθέσει. Για τον Άχινορ ο πατέρας τους και βασιλιάς Λούθερ δεν έδινε δεκάρα τσακιστή. Κι ας ήταν κι αυτός γιός του. Για την ακρίβεια κανείς δεν πολυνοιαζόταν για τον Αχίνορ στο βασίλειο ολόκληρο πέρα απο τον ίδιο και τον μέντορά του, τον Μπόρν.

-Αχίνοοορ!! επανάλαβε φωναχτά ψάχνωντας με αγωνιά. Ένα φως έλαμψε στα αριστερά και ένας τοξότης Θάνατ πετάχτηκε με φόρα στον απέναντι τοίχο της σπηλιάς. Ένα αγόρι με γκρίζα μαλλιά και μια μικρή κάθετη ουλή στο μάτι εμφανίστηκε δίπλα του. Φορούσε ελαφριά μαύρη πανοπλία και κρατούσε ένα μπλε σκούρο κοντάρι με έναν μικρό Φοίνικα στην κορυφή του. Χαραγμένο με μαγικά σύμβολα και με μια λάμψη στα μάτια του.

-Έλα αδερφέ...εδώ είμαι, απάντησε βαριανασαίνοντας ο Αχίνορ.

-Είσαι εντάξει?

-Ναί ρε. Καλά είμαι.

-Έλα τότε, χαμογέλασε ο Θέρν. Όσο πιο γρήγορα τελειώσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα γυρίσουμε σπίτι μας.

Και έτρεξαν μαζί πιο βαθιά στην σπηλιά...

*********

Μια μεγάλη πέτρινη πόρτα έστεκε μπροστά τους τώρα. Δεν φαινόταν να είχε κάποιο χερούλι, ή πόμολο. Τα δύο αδέρφια σταμάτησαν εκεί για λίγο για να πάρουν μια ανάσα. Κι άλλοι Θάνατ είχαν φτάσει στη σπηλιά του δάσους. Κυκλοφορούσαν φήμες ότι σε ένα δωμάτιο της σπηλιάς στο κέντρο της, υπήρχε ένας πάπυρος. Λένε, ότι σε αυτόν τον πάπυρο είναι γραμμένη η ιστορία της γης και του Ομπέριον, όπως θα συμβεί στο μέλλον. Ο Θέρν είχε εντολές, αφού ξεπαστρέψουν τους Θάνατ μαζί με τον αδερφό του, χωρίς να του πει τίποτα, να βρούν και τον πάπυρο αυτό.

-Μα δεν καταλαβαίνω αδερφέ. Γιατί δεν φεύγουμε; ρώτησε ο Αχίνορ αγχωμένος. Κάναμε το θέλημα του πατέρα μας. Οι δικοί μας, πέθαναν... και περισσότεροι Θάνατ θα ρθουν σίγουρα εδώ.