After 2 years...
Chasie's POV
I don't know what I'm feeling right now. I feel nervous at the same time excited. Is this the wedding jitters they're saying? I can't believe that after 6 months of courting me and 1 and a half year of being in a relationship with Blake, today, we're going to be one, forever.
I clearly remember how he proposed to me..
"Hey baby, we're going on a date tonight." He said to me like he's nervous or something.
"Okay. Where?" I asked him like I didn't notice anything in his face.
"Uh, later baby. I'll pick you up by 6, alright?" Then we part ways kasi galing kami sa bahay ng family ko.
He did pick me up by 6 and then he drove to our direction. We stopped at a fine dining restaurant near MOA. Inakay niya ako papasok ng restau and napansin ko na parang kami lang ang customer dito.
"This way ma'am, sir." Said the waiter. At ginayak niya kami sa reserved seats namin.
Nang makaupo na kami, agad na sinerve ang pagkain namin at tahimik nang kumain. I don't know what happened to him pero parang lutang siya.
"Blake, are you okay? Pansin ko kanina ka pa tahimik." Basag ko sa katahimikan na namamagitan samin.
"Uh, baby, wait lang ah?" Sabi niya sabay pitik ng kamay.
"May tumugtog ng gitara at napatingin ako kung san siya pupunta. Nanlaki ang mata ko ng makitang kinukuha niya ang mic at aaka kumanta.
*playing I wouldn't Mind by He is We*
Pagkatapos niyang kumanta, lumapit siya sakin at lumuhod. I'm shocked, literally. Nalaglag ang panga ko ng kinuha niya ang kamay ko at naglabas ng isang maliit na box and I'm not that dumb to not know what's inside. Hindi ako nagsalita, i just wait for him to speak.
"Baby, I know I'm taking things so easily with you, but I am sure of what I'm doing. I'm sure that you're the one I want to spend my life with forever. I only want you for myself. Selfish na kung selfish but that's the truth. I love you so much that I want you mine. Mine only. There will be hindrances that will come but I promise not to give up on you, on us. I promise to treasure you forever. Please let me have you for the rest of my life. Be my wife." Madamdaming saad ng lalaking mahal ko na nagpaiyak sa akin. Hindi ko alam kung ano ba ang meron sakin at ako ang minahal niya. Simple lang naman ako pero minahal niya ako ng ganito. Hindi ko rin alam kung makakahindi ako sa proposal niya kung ang nakikita ko sa hinaharap ay ang ama ng aking magiging anak. Ang lalaking mamahalin ko panghabambuhay. Ang lalaking pag-aalayan ko ng sarili ko.
Umiiyak akong tumango kasabay ng pagsuot niya sakin ng singsing. Tumayo siya at niyakap ako ng pagkahigpit-higpit at paulit-ulit na sinasabing "i love you baby" ng lumuluha. Napakasaya ko. Ako na yata ang pinakasamayang babae sa buong mundo dahil may isang Blake ako na nagmamahal sa akin at ganun din naman ako sa kanya.
Pinunasan ko ang ilang butil ng aking luha na lumandas sa aking pisngi. Tinignan ko ang repleksyon ko sa salamin at napangiti. This is it.
***
Blake's POV
Nandito na ako ngayon sa simbahan kung saan gaganapin ang kasal namin ng babaeng mahal na mahal ko. Naeexcite ako na kinakabahan. This is it. Ilang minuto nalang at magiging isa na kami. Nagising lang ako sa pagpapantasya ng tapikin ako ni Clyde, ang kapatid ni Chasie.
"Okay ka lang kuya? Wag ka mag-alala sisiputin ka ni ate, wala ngang bukambibig yun sa amin nila mama kundi ikaw. Hahaha." Pampalubag-loob niya.
"I know. Pero kasi di ko naman maiiwasang hindi kabahan diba?" Sagot ko sa kanya. Naalala ko pa noong nililigawan ko siya. Akala ko magiging mahirap ang lahat. Dinadalhan ko siya ng flowers at chocolates tuwing pupunta ako sa unit niya, minsan teddy bear. Inaaya ko rin siya magdate at sinisigurado ko na hindi ko siya iuuwi ng walang ngiti sa labi. At alam kong hindi ako nabigo, dahil everytime na kasama ko siya, nakikita ko ang ibang saya sa mga mata niya. Naalala ko rin ng ipakilala ko siya sa parents ko, sobrang nagustuhan nila si Chasie na ikinasaya ko. Okay ako sa pamilya niya, at okay na rin siya sa pamilya ko, kaya nabuo ang desisyon ko na ayain na siyang magpakasal. Umabot nga lang ng isang taon bago ako magpropose dahil inasikaso ko muna ang mga maiiwan ko sa kumpanya sa sandaling magleave ako.
At nung gabing nagpropose ako sa kanya, sobrang saya ko nun. Lahat ng sakripisyo at pagod ay worth it! Ang tagal ko tong hinintay at sisiguraduhin kong aalagaan ko siya at mamahalin katulad ng pangako ko sa kanya.
Namulat ako sa kasalukuyan ng sabihin ng wedding organizer na nandito na ang bride, nandito na siya! Umayos ako ng tayo at pinasadahan ng tingin ang aking sarili, perfect.
Ilang sandali pa ay nagsimula na ang wedding entourage hanggang sa napadapo ang tingin ko sa kanya. Ghad! She's so beautiful! Parang nagslowmotion lahat ng nasa palagid ko. All I see is her, she's my life, she's my everything.
Nang nasa harapan ko na siya iniaabot ng papa niya ang kamay niya.
"Take care of my daughter." Sabi ni Papa sabay tapik sakin sa balikat.
"I will Papa." Nakangiting sukli ko sa kanya.
I grab her hand at sabay na kaming lumakad papunta sa altar.
Then, the ceremony starts..
"Blake Cyrus Anderson, do you take this woman to be your wedded wife, to love her, comfort her, honor and keep her, and forsaking all others, keep you only unto her, for so long as you both shall live?"
"I do." Sagot ko ng medyo kinakabahan. Ngayon ay turn niya na.
"Chasie Laurel Montero, do you take this man to be your wedded husband, to love him, comfort him, honor and keep him, and forsaking all others, keep you only unto him, so long as you both shall live?"
"I do." And that's it! I control my tears not to fall. I'm very happy right now.
Dinala na sa amin ang mga singsing for our wedding vows. I get hers and say my vow while holding her hand.
"I vow to say "I love you" for the rest of my life without fear, for what we have shown each other there is nothing to fear. I vow to communicate with you even though our disagreements, for I know we wipl always find a better way together. I vow to support you throughout life's changes so that we may grow together. Whatever lies ahead, we will face it together andvthat brings joy, peace, and love to my heart. Chasie, I look forward in falling in love with you over and over again, just as I am now on our wedding day." At isinuot ko na sa kanya ang singsing. Then her turn to say her vow.
"Since the first time we met I've known how special you are. You are genuinely kind, honest, loyal aand generous. In you I see all I aspire to be. I enter into this marriage confident that whatever we may face, good or ill, we will face it together, with mutual support and respect for each other. I promise to stand by your side, to listen when you speak, to comfort you when you cry, and to join your laughter with my own. Blake, I will make my home in your heart from this day forward." That makes me cry. She's so sincere when she said those vows to me. It feels surreal to be married to her. I wipe the tears falls down her face and smile to her. I knpw that she's happy as I am.
"Let these rings be given and received as a token of your affection, sincerity and fidelity to one another. In as much as Blake Cyrus and Chasie Laurel have pledged their vows to each other, by the authority vested in me by the Republiv of the Philippines, I now pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride."
The moment my lips touch hers, I promise to myself to keep her secure all the time. I know that the moment I first laid my eyes on her, that first glance I made in her beautiful face, I know in my heart that we're destined for each other. I think this will be a glance to forever with my wife and our future kids.
*The end*
Copyrights by Queen_Pam
