Story of my Live | C.C. A.M

Rozdział 0

-A ty gdzie się wybierasz ?! - usłyszałam krzyk tuż nad moim uchem

Przełknęłam głośno ślinę i postanowiłam nie zwracać na NIEGO uwagi ...

-Nie udawaj głuchej ! - szybkim krokiem podszedł do mnie , wyciągając pasek ze spodni

-Proszę nie ... - czułam jak głos mi się łamał , a do oczu zaczynają napływać gorzkie łzy

-Trzeba było wcześniej pomyśleć ! Co ja ci mówiłem o wychodzeniu z domu !? Hmmm ?! - nadal krzyczał potwór zwany moim ojcem

-Ja ..Ja ...Przepraszam - łzy zaczęły spływać po moich rozgrzanych policzkach , bo wiedziałam co mnie czeka

- Na przeprosiny już za późno ! - ryknął i zaczął mnie okładać pasem .

Zaczęłam krzyczeć tak głośno na ile mój głos mi pozwalał . Gdy skończył skuliłam się w kącie pokoju , patrząc na oddalającą się sylwetkę ojca .

-Znowu to zrobił ...- szepnęłam - Z resztą nie pierwszy ani ostatni raz ..

Po godzinie 00:00 jak zwykle przyszła pod mój balkon Meg .

Była moją jedyną przyjaciółką . Po tym jak nie zjawiałam się w szkole , ona jedyna zainteresowała się mną . Ojciec nie wie o istnieniu Megan i lepiej żeby tak pozostało .

Wpuściłam ją po cichu , bo wiedziałam , że mogę obudzić rodzica .

- Jezu Liv ! - przytuliła mnie z łzami w oczach

- To nic takiego ... serio bywało gorzej - odparłam cicho

- Nie ...nie ! To musi się skończyć ! Nie mogę patrzeć na ciebie w takim stanie - wychlipała

- To .. co mam zrobić ?

- Spakuj najważniejsze rzeczy masz 15 minut

Gdy spakowałam się brunetka oznajmiła :

- Pora rozpocząć nowe życie - uśmiechnęłyśmy się do siebie

Gdy stanęłam na ziemi , ostatni raz spojrzałam na dom ... Szczerze ? Nie będę tęsknić ani trochę !

Zaczęłyśmy biec z moimi torbami na przystanek , a na mojej twarzy pojawił się uśmiech ... Szczery uśmiech .

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hejka :D

Od dziś startujemy z moją pierwszą książką , więc proszę o wyrozumiałość .

Za jakiekolwiek błędy strasznie przepraszam , ale najlepsza z ortografii i interpunkcji nie jestem :p

Mam nadzieje , że opowieść wam się spodoba , więc komentujcie , głosujcie itd :)

Do zobaczenia ;)