O sabah alarmın sesiyle uyandım. Herzamanki günler gibi diğer günlerden bi farı yoktu. Annem çıkmıyor musun ? Diye bağırdı. Bende çıkıyorum diyip otobüs durağına doğru ilerlemek zorunda kaldım çünkü kaza yapmıştım ve arabam pert durumdaydı. Otobüs geldi hemen binip okuluma gittim. Okulda pek bir şey olmadı. Çıkışta eceyle starbucksa gittik. Ha bu arada benim adımda güneş. Biraz oturduktan sonra yan masaya iki genç geldi. İçimden sadece taş diyebildim çünkü o an beynim durmuştu. Ece ise beni dürtüyordu. Bi anda ne olduğunu anlamadan yanımızda bittiler. Bize oturabilir miyiz? Dediler. Bizde ilk başta bir şey demedik ve sonra aralarından biri korkmayın yemeyiz dediler hepimiz gülmeye başladık ve oturmaları için gözlerimizle işaret ettik. Oturdular ve tanıştık.
Ben:merhaba ben güneş dedim.
Ece:bende ece dedi. Ve sıra onlara geldi.
Sağdaki:merhaba bende uzay dedi. Ve benim için orda hayat durmuştu çünkü adını öğrenebilmiştim.
Soldaki:tanıştığıma memnun oldum ben mert dedi ve ece şok ece manşet. Biraz sohbet ettik ve telefon numaralarımızın istediler bizde verdik.
Devam edicek...
Hergün bir iki bölüm gelicek
