Di na mababawi

Chapter 2

People will forget what you said, what you did, but people will never forget how you made them feel.
- Unknown

Chapter 2

"So how was the wedding?" Nakangiting tanong ni Harry saakin. Harry is my boyfriend for almost two years, I don't really love him but I don' and can't lose him. Nasa condo nya kami ngayon habang naka higa sa kama at kapwa walang saplot.

We didn't do it but we pleasure each other, I mean we made out and do half s*x but we never s*x. "Happy I guess" Tumayo ako at nag bihis, sya naman ay nag sindi ng sigarilyo habang pinapanuod ako. "Dapat kasi punta ka"

"Alam mong ayaw sakin ng kuya mo" I chuckle, yeah right pariho nilang hindi gusto ang isa't-isa. Kung sa harap ng pamilya ko di ko magawang ngumiti pero pag dating kay Harry ay nagagawa ko. Si Harry lang kasi ang nakakaintindi saakin.

"Uuwi kana?" I nodded and kiss him.

"Kita nalang tayo bukas. Baka hanapin ako ni Daddy"

"Sinong Daddy" I rolled my eyes and he just chuckle. He like it everytime he tease me. Alam kasi nyang isa lang ang tatay ko si Daddy lang yon na Daddy ni Ate Sofia.

"Sa Garcia ako uuwi ngayon. Text mo ako bukas" I kissed him again and I went out. Anak ako sa labas ng totoo kung tatay at si Daddy naman na Daddy ni Ate Sofia ang nag palaki saakin at tinurin akong anak. 15 years old lang ako ng malaman kong hindi kami totoong mag kapatid ni Ate. Dahil ang Mommy namin hindi nya totoong Mommy.

Sa una nalito paako pero naintindihan ko rin ang sitwasyon. Naglandian si Mommy at Tatay ko kaya nabuo ako, at nag karoon sya ng bastardong anak sa kabit nya kaya gusto nyang idespatsya ang bata which happen to be me. And since Daddy and Ate wanted to have a complete family and Daddy wants to help mom kaya pinakasalan nya si Mommy. And they let us believe na mag kapatid talaga kami ni Ate.

Uuwi na dapat ako pero natagpuan ko nalang ang sarili ko na nasa rooftop ng isang building. Dito ako madalas mag tago sa tuwing gusto kong mapag-isa. Walang nakakaalam bukod sa isang taong alam kong mapag kakatiwalaan ko.

"Andito kana naman?" Napalingon ako at nakita ko nanaman sya. Adrian Niel Valencia.

"Nag papahangin lang" Lumapit sya saakin at naupo sa tabi ko. Tanaw naming ang kabuoan ng metro at ang nag gagandahang liwanag na nang gagaling sa ilaw.

"Problem?" He handed me a beer can and kinuha ko naman iyon. Niel owns this building and I know him for almost eight years pero pag nasa labas kami ng building o rooftop na ito ay nagiging stranghero kami sa isa't-isa.

"I saw your cousin" He chuckle and drink his beer.

"Anong balak mo?" Nagkibit balikat lang ako at tinuon ang sarili ko sa sikat ng araw na unti-unting lumiliwanag sa metro. "Nag usap ba kayo?" I shook my head and took a deep breath.

"Wala namang dapat pag usapan"

"What if he want you back Selene?" Napaangat ang sulok ng labi ko sa sinabi nya saakin. Nag bibiru ba sya? Ejay want me back? He must have been kidding me.

"Sa lahat ng ginawa nya sa tingin nya ganon nalang kadali ang gusto nya?"

"Why don't you forget anything and start new?"

"I maybe forget everything what he did Niel but this" I point my heart "will never forget what he made me feel when he left me. When he left us" Puno ng pag kakasuklam na sabi ko.

"What if he has a reason?" Tumayo naako, at pinakatitigan ang metrong tuloyan ng lumiwanag dahil sa sikat ng araw.

"Has a reason or not still he left me. And he hurt me" I turn my back and started walking. If you ask me if I cried my answer is no. I didn't cry and I will not cry for him again. I am better, I am much better right now. At kung bumalik man sya para saakin ay sisiguradohin kong wala na syang babalikan pa. Wala nang El na nag hihintay pa sakanya.

Dumeritso ako sa bahay nina Ate, its already 6 am and I need to sleep. Kanina paako paikot-ikot around the city. I found her drinking her coffee I greeted her good morning and kiss her daughter na kasalukoyang kumakain sa tabi nya. I also greeted kuya Eros. Umakyat na ako declining their invitation, wala kasi akong ganang kumain.

Papasok na sana ako sa kwarto ko ng makarinig ako ng pag sara ng pinto na nasa tabi lang ng pinto ko. Maybe isa sa mga yaya nina Ate, nag kibitz balikat nalang ako and went to my room pero binungad ako ng kakaibang amoy. Bakit amoy lalake ang kwarto ko?

*EJAY AARON VALENCIA's POV*

I am walking back and forth inside my room, muntik naakong mahuli ni Selene. Naihilamos ko ang aking palad buti nalang at naging maagap ako nong narinig kong nag uusap sila sa ibaba. Sinilip ko kung nasal abas pa sya, nang masigurado kung wala na ay lumabas naako.

Gustohin ko mang lapitan at yakapin sya pero hindi pwedi dahil nandito kami sa bahay nina Sofia. Bumaba naako sa kusina para mag paalam kina kuya pero natigilan ako ng marinig kong nag uusap sina Kuya at Sofia."Hindi ko na alam ang gagawin ko sakanya Eros"

"Babalik din yong dating sya babe"

"Pero kaylan pa? Walong taon na pero wala parin.." Ramdam ko ang lungkot sa boses nya.

"Just trust her babe.. She knows already what to do.."

"Pag nakilala ko lang ang lalaking nanakit sa kapatid ko sisiguradohin kong masasaktan din sya" Hindi mon a kaylangan sabihin yan Sofia dahil ngayon palang ay nasasaktan naako.

Napahawak ako sa puso ko, nakakaramdam ako ng sakit. Di ko namalayang nahulog na ang luha sa aking mga mata kaya agad ko iyong pinunasan. Agad akong umalis sa bahay nina kuya. I drove my car as fast as I could, ilang besis din akong muntik na makabangga pero ewan ko kung bakit hindi ma tuloy-tuloy.

Itinabi ko ang kotse ko sa kalsada at sinumsob ang mukha ko sa manebela. At doon ako umiyak, dahil alam kong walang kahit na sino ang makakarinig saakin. Putangina ag sakit.