Di na mababawi

Chapter 9

Chapter 9

1 week narin kami dito sa Davao, okay naman kami ni El basta hindi ko lang i'oopen ang topic sa past. Gusto ko sana syang kausapin tungkol doon kaso nga lang ay baka magalit nanaman sya saakin at mag simula ulit ako sa pinaka simula.

Nasa isa kaming park sa Davao alam ko mas maraming pumupunta dito pag gabi, alas trees na nang hapon kaya medyo parami narin ang tao. She keep on taking pictures at ako naman ay naka upo lang sa isang bench habang tinititigan sya. Tumunog ang cellphone ko kaya sinagut ko iyon.

"Hello Aud?" It was Nadine Audrey my causin bunsong kapatid nina Kuya Rejan.

"How was she?" Muntik ko nang makalimutang si Audrey pala ang boss ni El.

"She's okay. You don't have to worry pinsan"

"Okay huh? Pinauwi mo lang naman si Oreo dito para masolo ang photographer nya Ejay my God nilalagay mo sa alanganin ang business ko" Naiiritang sabi ni Audrey saakin.

"Oreo is a guy" Naiinis na sabi ko. sa tingin nya ba ay hahayaan kung mag travel si El na kasama yong lalaking yon? Hirap na hirap nanga ako kay Harry makikisali pa yang Oreo na biscuit nayan.

"They are traveling anywhere for almost year now and Oreo is not just a guy dear cousin. Sya lang naman ang writer ko, he's the editor at kaylangan sya dyan"

"hayaan mo at bibigyan ko nang diary yang Oreo nayan pag dating namin ni El" Naiinis na sabi ko. I turn off my phone and put it back to my pocket naiinis ako kay Audrey di ko naman kasi magawang magalit sakanya dahil sila lang ni Ate Naomi ang babae sa Valencia.

Agad kong tiningnan ang kinaruruonan ni El pero wala na sya doon. Nakaramdam ako nang munting kaba kaya agad akong tumayo at hinanap sya sa paligid. Good heavens asan nanaman ba ang babaeng yon?

Nilibot ko ang buong park at muntik naakong mabaliw kung di ko lang sya nakitang nasa may falls. Falls na man made. Napangiti ako nang makitang nag eenjoy sya sa tubig na tumatama sa mukha nya, talamsik lang iyon pero kita kung nasisiyahan sya. Hindi ko mapigilang kunan sya nang litrato bago sya nilapitan. "Tapos kanang kausapin ang pinsan mo?"

She caught me off guard. Alam nya palang si Audrey iyon? "Yeah, she's asking you"

"Siguro na bo-bother sya kasi di sumama si Oreo" Napapangiti nalang ako sa tuwing napapansin kung mas nagiging madaldal na sya ngayon kesa nang una kaming magkita.

"Palagi ba kayong mag kasama ni Oreo?"

"Yeah, kaibigan kasi ni Harry si Oreo so Harry trusted Oreo. Partner kami for almost a year" Harry nanaman? Palihim kung kinuyom ang kamao ko. "Saan nanaman tayo?"

"Magsaysay" She nodded at nauna na syang mag lakad. I sigh and follow her. Alam kung may nag babago na pero hindi ko maipag kakailang nandoon parin ang pader na itinayo nya.

Sumakay na kami sa taxi dahil pagud nadaw syang mag commute. "Anong iniisip mo?"

"Wala naman pagud lang siguro"

"Manong Marco Polo hotel nalang po tayo"

"No. Sa Magsaysay po tayo"

"You said you're tired" Napangiti ako dahil bakas ang pag aalala sa boses nya. Hindi naman ako pagud, sinabi ko lang iyon dahil wala naakong maisip pa na ibang dahilan.

"I'm okay"

Nakarating kami sa Magsaysay park at naupo kami sa isang bench paharap sa dagat. Para lang itong Manila bay. Maraming mga kabataan ang nag pa-practice nang sayaw. May mga kabataan din na nakasakay sa bisiklita at naka skate shoes. "Maganda naman pala dito"

"Yeah, I used to play here"

"Talaga?"

"Yeah, dito ako dinadala ni Nanay pag December na o di kaya sa Rizal park" She just nod and admire the view.

Mahabang katahimikan ang namagitan saamin. Hindi naman awkward pero wala akong maisip na sabihin dahil kuntento naakong nandito sya sa tabi ko. Hindi ko man sya mayakap o mahalikan basta nasa tabi ko lang sya ay okay naako.

"Saan pa tayo pupunta? Halos lahat napuntahan na natin"

"Dadalhin muna kita saamin" Nakangiting sabi ko.

Tumango lang sya at nanahimik na ulit. I just miss her so much, naalala ko bigla yong mga sinabi nya saakin noon. Nong okay pa ang lahat..

*Kung talikuran ka man nang lahat tandaan mo andito lang ako para sayo*

Those words, napapikit ako habang inaalala ang mga iyon. Yon yong mga panahong si Kuya Eros lang ang pamilya kung tumanggap saakin. Pero kahit na ganon ay naramdaman kung hindi ako nag iisa dahil may fourteen years old na babaeng handang iparamdam saakin na hindi ako nag iisa.

*SELENE JHOANNE GRANGER's POV*

Tinitimbang ko ang sarili ko kung may galit pa ba akong nararamdaman kay Ejay dahil aminin ko man o sa hindi ay alam kung may nag bago na. Galit parin ako pero hindi na katulad nang dati. Alam ko naman na sobra ang ginawa nyang sakit saakin at di na iyon mababawi pa.

Naisip ko narin na baka pwedi kaming mag kaibigan. Iwasan ko man kasi sya o hindi ay mag kikita at mag kikita parin kami dahil kapatid sya ng asawa ni Ate Sofia. I sigh and look at the metro isang lingo naako dito at halos napuntahan ko na ang lahat nang dapat kung puntahan. Ang kaylangan ko lang kasi ay manguha nang litrato. Pero dahil nga di nakasama si Oreo ay kaylangan ko naring mag tanong sa mga tao para sa isusulat nya sa article.

"Tumawag daw si Sofia sa opisina ni Audrey tinatanung ka. Use the phone and call her nag aalala yon"

"Pwedi ba akong makahingi nang number ni Audrey?" He gave me his phone at agad ko naman iyong kinuha, I dialed Audrey's number tapos ay humingi ako nang number ni Oreo upang humingi nang number ni Harry.

Imbes na si Ate ang tawagan ko sa phone nang hotel na nasa suit namin ay si Harry ang tinawagan ko. Alam kung nag aalala na sya saakin ngayon dahil isang lingo naako dito sa Davao pero di ko parin sya ma contact.

"hello?"

"Harry?"

"Jhoanne, shit bakit ngayon kalang tumawag? Alam mo bang nag aalala ako sayo? Lilipad na sana ako papunta dyan para makita ka to check you ano bang nangyari? Bakit ngayon kalang tumawag?" Napangiti ako nang narinig ko ang pag aalala sa boses ni Harry.

Halos hindi naako makasingit sakanya dahil sa sunod-sunod na tanong nya saakin. "Hey baby I am okay, I lost my phone naiwan ko ata sa taxi, ngayon ko lang naalala yong last digit nang number mo kaya ngayon lang ako nakatawag" It was a lie I know, alangan naman kasing sabihin ko ang totoo na kasama ko si Ejay ngayon at nasa iisang kwarto lang kami.

"Okay, pero susunod parin ako dyan maybe the day after tomorrow"

"No wag na malapit narin akong umuwi"

"Fine, I'll wait you here then. Bye I love you"

"I love..." Di ko na natuloy ang sasabihin ko dahil bigla nalang namatay ang ilaw sa phone. Naka turn off na iyon. Nangtingnan ko iyon ay hawak na ni Ejay ang saksakan.

"Ang sakit nanga sa tenga nyang sinasabi mo ang sakit pa sa puso"

After saying those words ay lumabas na sya sa kwarto namin, naka nganga lang ako habang tinitignan ang papalayo nyang bulto. Putangina mangingialam nanaman ba sya?