RAPIST KO, LOVER KO ♥

Meeting My Rapist

RIIIIIIIIIIINNNGGG!!!

“Yeah boy! Uwian na!” biglang sigaw ni Lee Hyang, badboy ng klase.

Nagtayuan na rin ang iba sabay kuha ng kani-kanilang bags nung marinig nila ang tunog ng bell.

“HYUNNIE!” tawag  sakin ni Yana, ever-beloved best friend ko.

Lumapit siya sakin sabay ngiti ng super wide na parang ngayon niya lang ako nakita. Ay, lelang OvO…Hayy naku, etong si Yana talaga, super cheerful. Kaya nga nagkasundo kaming dalawa eh. In short lelang na rin ako.

“Uwi na tayo” sambit niya at lumabas kami ng classroom.

3rd year college na ako at nag-aaral sa isang super bonggang university. Ang mahal nga ng tuition ko eh. Kaya naman pati si Mama nagtatrabaho na rin. Sa isang company kasi si Papa nagtatrabaho. And minsan kulang ang sweldo niya sa pagtustos ng tuition ko at mga gastusin sa bahay. Kaya ayun, nagpatayo si Mama ng karinderya para makatulong na rin. I ove my parents talaga kaya nga pinagbubuti ko ang pag-aaral ko. Only child kasi so dapat magsumipag ako.

Lumabas kami ng university.

“O, uwi na ako Hyun. Kita na lang tayo bukas” sabi ni Yana .

“O cge. Annyeong” kinawayan ko siya at lumakad kami patungo sa aming mga destinasyon.

Malapit lang yung bahay sa school so nilalakad ko lang. Dumaan ako sa madilim na eskinita. Buti na lang merong mga streetlamps, pero 15 meters away pa bago yung isang post eng streetlamp ulit. Kaya yung ibang sulok hindi naiilawan.

Naglakad ako ng naglakad.

Nakarating ako sa madilim na area ng dinadaanan ko. Wala kasing streetlamp eh. Binilisan ko ang paglalakad. Hindi naman sa takot ako. Araw-araw ko kaya tong dinadaanan. Ano lang kasi eh, feel ko, I’m not safe in the dark. Hehe… may phobia nga ako sa dilim eh. Kaya nga kung matutulog ako, hindi ko ino-off ang ilaw. Ewan ko nga kung bakit . 19 years old na ako pero takot pa rin sa dilim. -_-

Naglakad pa ako ng mabilis. Yes! Malapit na ako sa poste ng streetlamp.

Naglakad pa ako at sa wakas! May ilaw na. Nag-inhale-exhale pattern muna ako bago ulit. Grabe. Super nakakapagod ha!

Tinanaw ko ang dapat ko pang lakarin. Aixt.. 1..2..3…4…5…6…6! 6 na area pa ang madidilim na sulok ang dapat kong daanan.

 Hay naku. Kaya ko to! Tatakbo na lag siguro ako para mas mabilis akong makakuwi sa bahay.

Tumakbo ako ng super bilis, aakalain mong may sumusunod saking monster. Pero wala naman.

Ayshhh.. dark area na naman. Binilisan ko pa ang pagtakbo ng bigla na lang….

Tug.. tug.. tug…

Footsteps ba iyon?

Napahinto ako. My gee! May sumusunod bas akin?!!! Bumilis ang tibok ng puso ko at bigla na lang nagtaasan ang balahibo ko.

At peste! Grabe ! Lumakas pa ang ihip ng hangin.. ano to ? horror movie?

Huminto muna ako para marinig ulit ang footsteps. Baka kasi guni-guni ko lang.

Ilang Segundo pa ay….

Tug.. tug… tug..

 AahhhHhhHhhH! Sheckk! Meron nga! Hindi sana ako matatako pero nasa dark area ako nung time na iyon. Uy ha! Natatakot na ako ha! O_O

And then , gumalaw ang katawan ko. Lumakad ako ng normal lang. Sabi kasi  nila kung may sumusunod daw sa’yo, dapat hindi ka tumakbo o lumakad ng mabilis. In short huwag kang magpahalata na natatkot ka. Mas hahabulin ka daw kapag ginawa mo iyon.