"Like We Care?!"

11

POV BLAKE EUGENE NIGHT

Ze had mijn auto helemaal volgeplakt met post-its. Mijn arme auto. Ik was niet boos. Maar wel geïrriteerd. Ook niet zo zeer om de post-its. Haar stem, haar gezang,haar lichaam, haar haar, haar gewoontes, haar stijl. Gewoon alles van haar. Ik ergerde me aan het feit dat ik haar maar niet uit mijn hoofd kreeg. Dus na dat ik het grootste deel post-its er af gehaald had was ik dan ook snel naar huis gereden, met een stomme pop. Als ik thuis ben prop ik de baby in mijn tas. Als mijn vader het ziet? Oh dat heb ik een grot probleem. Hij probeert me hard te maken voor later. Om zijn zaakjes over te nemen. Wat ik soms al doe. Maar als ik dan met een pop aan kom zetten? Ik kan het wel schudden. Ook vindt hij liefde niks. Maar wist mijn moeder zich nog er tussen te wringen. Anders was hij waarschijnlijk met een slet getrouwd. Alles om kinderen te krijgen die zijn maffia handel verder kunnen overnemen. Jup maffia. Mijn vader dealt in alles. Wapens, drugs, en nog meer illegale dingen. Soms ook vuurwerk, maar doe ik dan vooral. Dus nog een rede om Brooklynn hiervandaan te houden. Ik sla mijn stuur. Ik merk dat ik al te lang stil sta voor mijn huis. Snel stap ik uit. Ik loop naar de deur. Mijn vader doet de deur open en gaat in de deur opening staan.

"Hoe was jullie vakantie" vraag ik bot. "Goed" zegt hij op de zelfde toon. "Mooi" ik loop door. Mijn vader trekt mijn rug zak open. "Een pop" zegt hij boos. "Voor school" zeg ik op monotoon. "Dan geef je die pop, aan de slet waarmee je dit maakt!" Schreeuwt hij boos terug. Mijn moeder komt om de hoek kijken. Maar ze ziet dat ze niks kan doen. Dus gaat ze weer weg. Soms.. Soms hoopte ik op een betere familie. "Ze was ziek, en ik moest hem meenemen" lieg ik. "Je liegt" ik ga rechter staan. "Ze was ziek dus verliet ze eerder dan dat ik de pop kon geven" lieg ik nog steeds. Hij snuift en loopt weg. "Onze basis is weer aangevallen. Doe er wat aan" sist hij nu boos. "Hoezo ik!" Schreeuw ik. Maar wachten op een antwoord is hopeloos. Alleen mijn moeder kreeg dat vroeger uit hem. Maar ze is veranderd na dat ze per ongelijk zwanger werd van Nadja en Dakota. Hij had altijd een jongen gewild, dus na mijn zus wilde hij nog een kind. Wat ik was. Hij wilde nooit nog twee meisjes. Die waren zwak volgens hem. Ook al hebben ze beide bewezen dag ze sterk zijn.

Ik app David en Logan. We gaan die vieze hypocriet van een Isaac is spreken .

Niet veel later staan we voor de deur van Isaac. Als de deur ooengaat sla ik Isaac op zijn bek. "Waarom hebben jullie onze basis aangevallen!" Schreeuw ik boos. "Hebben we niet, alles wat jullie hebben, hebben wij ook alleen dan beter" de fucker. Ik sla hem nog een keer. Onze producten zijn 2 keer zo goed als die van jullie. Dus bek dicht. Als je kns nog een keer aanvalt.. Ben je dood"

Ik geef hem een knietje en loop dan weg. Ik stap in mijn auto. David en Logan stappen ook in. "Um Blake?" Vraagt Logan. "Wat" zeg ik nors. "We weten dat dit geen goed moment is maar, wat ga je doen met Brooklynn?" Maakt David af. "Fucken en dumpen" zeg ik nu ijzig. Diep van binnen voelt het verkeerd. Maar als ik dat laag merken is de hoop verloren. "We weten allemaal dat je dat niet gaat doen" zegt Logan. Ik draai mijn hoofd naar de twee. Mijn masker is ijziger dat ijzig. "Ik doe wat ik wil wanneer ik het wil. En er is niemand die mijn leven binnen kan vallen en alles veranderd. Zelfs niet een hopeloos meisje" zeg ik ijzig en boos. Beide knikken ze. Maar gelijk stappen ze uit. "Doe dan maar wat je doen moet zonder ons." Zegt David. "Als toch niemand iets uitmaakt, waarom wij dan?!" Maakt Logan het af. Ik geef gas. Als ze het zo willen spelen, best.

Ik geef gas en rij naar haar huis. Ik stop voor haar huis en klik mijn gordel los. Ik wil uitstappen. Maar het lukt niet. Ik kan mezelf er niet toe brengen. Ik kan haar niet pakken. Ik kan haar niet vermoorden, of verkrachten. Zo ben ik niet. Ja oke ik heb het met ieder meisje van school gedaan. Het was allemaal uit eigenwil. Ik geef weer gas. En ik stop weer. Ik sla mijn stuur en plof met mijn hoofd op het stuur.  Plots hoor ik geklop op het raam. Ik veeg snel een traan weg. Zij..

POV BROOKLYNN MEREDITH JACKSON

Ik wil net naar Isaac gaan voor een biologie opdracht als ik Blake zijn auto zie. Ik klop op het raam. Hij veegt een traan weg en kijkt me dan verast aan. Veegde HIJ een traan weg?! Hij ooent het raampje. "Wat?!" Zegt hij terwijl zn masker weer opgaat. Zijn blik wordt ijzig en nors. "Spil it" zeg ik. "Wat?!" "Vertel, waarom sta je voor mijn deur en huil je"  hij trekt zijn wenkbrauw op. Ik loop om in stap in de auto. "Oke, je gaat het nu vertellen terwijl je me naar Isaac brengt." Zeg ik commanderend. Zijn gezicht veranderd. Hij kijkt nu woedend. "Je gaat niet naar Isaac" zegt hij.