Arkamı dönmeden vicudumun dirençsizleştiğini fark ettim ve gözlerim yavaşça kapanıyordu.Tek duyabildiğim Jinin 'Eunji seninleyim ' lafıydı ama bir süre sonra onun sesinide duyamadım sanki safdışıydım .Gözlerim hafifçe aydınlanmaya başlamıştı.Ama kafam hala bulanıktı ve sesler uğultu gibi geliyordu .Tam olarak gözlerim açıldığı anda karşımda benim prensim jini gördüm gözleri ve yüzü endişeliydi .Ve bana dediki :
JİN:
-Ne olursa olsun güçlü ne görürsen gör güçlü ol canım yanmıyo dimi yanıyorsa benimki yansın acıyosa benim ki acısın üzlürsen ben üzülüyim ama sana bişey olmasın sen benim sen benim aishh sen benim kaderimsin
Neden böyle konuştuğunu tam olarak anlamadım ve gördüğüm şeyden sonra anladım bana bana baana bunu yapan beni bu hala getiren inanamıyorum ınanamıyorum bu bu bu nasıl nasıl derken bir darbe daha aldım kafama bir kaç darbe canım canım çok acıyordu gözlerim tekrardan aralanıyordu tek görebildiğim o meleğin benim kaderimin ışıldıyan yüzü onun o yüzü gözyaşları ve endişeli bakışları çırpınışları ve bana eliyle yüzümü okşayışı tekrardan karanlık tekrar hiçbir aydınlık yok ışıklar neden sönük benim kaderimi neden göremiyorum onun ışıldıyan yüzünü neden göremiyorum belki tekrar aydınlanırdı dünyam kalbim bedenim gözlerim Bir daha diyorumm 'NEDEN BU KADAR KARANLIK'
Umarım beğenirsiniz devam ettim ve daha devam edicem inşallah ben iyi bir kitaplar yazrım ve sizde okursunuz lütfen bana destek olun :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌙 Aşk Engel Tanımaz🌙
FanfictionKalbim İki taraf gibi Biri 🌙Geceyken Diğeri Gündüz Biri 🌙 Karanlıkken diğeri Aydınlık Biri 🌙 Suyken diğeri Ateş Birtürlü yön bulamayan bir kalbim var .İki seçme hakkım var Karanlığı seçersem aydınlık olan tarafı kaybedicem.Peki...
