🌙 Aşk Engel Tanımaz🌙

🌙 Sen Kimsin 🌙

-Bazen karanlık çökmez, sadece aydınlık artık ulaşamayacağın kadar yüksektedir.-

Serkan Özel

Ne yapacağımı bilmiyordum.Böyle yaptığında vicudumun titriyordu ve vicudum hareket bile edemedi.Kaskatı kalmıştım.Tek duyduğum ses nefesimdi.Ve onun kulama en son söylediği o sözlerdi.Beynimin içinde yankılanan ses.Yüzüne dahi bakamıyordum.Cesaretimi topladım ve yüzümü kaldırdım.Ve ilk gördüğüm yer gözleriydi.Kahverengi ve karanlık gözlerdi.Parıltı dahi yoktu ve çok ciddi birşekilde bana bakıyordu.Gözlerinde korku vardı .Ama o o korkuyu gizlemeye çalışıyordu.Ona ne kadar baksamda onu tanıyamadım.Gözlerini kaçırıp kulağama doğru dudaklarını getirdi.Ve dudaklarını kulağıma değdirdi.Sanki sanki anlarsınız işte.Etkilemeye çalışıyordu.Dizilerde genelde böyle sahnelerden sonra .Ahh düşünmek bile istemiyorum.Vicudum hala haraket etmiyordu.Birşekilde oynatıp onu ittirmeliydim ve burdan çıkmalıydım.Birden kulağıma şunu söyledi :

-Eğer yardım etmezsen karanlık beni içine çekicek ve ben koyu bir siyah olacağım 

Neden böyle diyorduki.Ben onun aydınlık tarafımı olacaktım .Onun bir feneri veya yıldızımı olacaktım.Ve biranda deli cesareti derler bende ona sessiz bir şekilde bunu söyledim :

-Yani bana senin bir yıldızın olmamı mı istiyorsun yada bir fener.Peki sen kimsin seni tanıyamıyorum kimsin ?

Bana uzun uzun baktı ve kulağıma yaklaşıp sessiz bir sekilde :

-Ben senin karanlık tarafınım ben ben Park Jiminim benim yıldızım ol yada fenerim ama yeterki benim ol

Ne Jiminmiydi bu .Bu karanlık koyu siyah jiminmiydi.Neden böyle olmuştu.Onu karanlık yapan neydi .Kendimi toparladıktan sonra onu ellerimle ittirdim.Ve :

-Sen karanlık değilsin jimin sen bu değilsin sana ne oldu neden böyle oldun cidden bu karşımdaki yabancı kim ?

Bana baktı sadece baktı.Ve bana bakarak :

-Ben artık karanlığım eun ji .Ben karanlığa bulaştım.Ben artık eski jimin değilim .O gitti.Ben çok iğrenç şeylere bulaştım.Ve tek söylebildiğim kişi sensin.Sen benim tek gerçeklerimi bilen kişisin .Sen benim tek gerçeğimsin .Hayatım ,adım ve diğer şeyler benim değil benim gerçeğim değil.Tek gerçeğim sensin 

Ne demek istiyordu.Neye bulaşmıştı.Adı adı jimin değlimiydi.Bu çocuğa ne olmuştu.Şuan tüm bildiğim herşey yalan gibiydi.Sanki hayatım bir yalan gibiydi.Ona yönelip :

-Peki sen kimsin senin gerçeğin ne 

Jimin kendini zor tutuyordu.İlk defa birine anlattığı içindi kesin .Ama o hala aydınlıktı.Ben inanıyorum ve onun iyi tarafını çıkarıcam.Eminim buna bana baktı ve iç çekti bu iç çekişi bile o kadar içtediki sanki herşeyden bıkmıştı.Tüm yalanlarından herşeyinden :

-Ben benim gerçek adım Joon seo ve ben bir mafya çocuğuyum 

Bianda beynimden vurulmuşa dönmüştüm.Jimin namı diğer Joon seo mafya çocuğumuydu yani peki neden böyle saklıyordu.Üyelerden bile saklamasının nedeni neydi.Şimdi tüm gerçekler yalan gibiydi.Cidden şuan beynim almıyordu.Ne yani şimdi jimin bir mafya çocuğu.Beynim şuan erorr vermişti.Ama ondan korkmuyordum.Korkmam gerekirdi.O karanlık biriydi.Bir tarafım  o öyle biri olmak istemiyordu.Hiçbir zaman.Baktığımda jiminin yüzünü saklasada ağladığını gördüm ve öyle ağlamasını gördükten sonra dayanamadım ve ona sarıldım.Sarılmamla bana sarıldı ve omzumda ağlamay başladı.Hıçkıra hıçkıra ağladı.Sanki hayata sövüyormuşcasına .Hayatına kendine küfredermişçesine.Jimini ilk defa böyle görüyordum.Çaresiz aciz ve güçsüz görüyordum.Ellerimle saçına hafif hafif dokundum ve ona şunu dedim :

-Ben sana inanıyorum Joon seo Sen karanlık değilsin 

Bianda kafasını kaldırdı ve bana baktı sonradan gözyaşlarını sildi ve dudaklarıma bir anda yapıştı.Ne yapacağımı bilemedim .Bir anda bırakıp :

-Ben ben şey özür dilerim cidden kendimi tutamadım lütfen lütfen affet beni

Ben önemli değil gibi haraketler yaptım..Tabiide çok kızdım ama o böyleyken ona bağırıp çağıramazdım.O kadar da değil yani.Tüm üzüntümü bile unutmuştum.Onun üzüntüsüne ortak olurken.Ne olucaktı neler yaşanıcaktı cidden ben dahi bilmiyordum.Bundan sonra ne olacağını cidden ben bile bilmiyordum.Tam jiminle bakıyordukki.Bir ses duyduk. :

-Orda birilerimi var ?

   Ne yapacağımızı bilemedik jimin sessizce 'bEn çıkayım sende saklan sonra ben kapıyı aralarım ordan çıkarsın' bende tamam der gibi başımı salladım.Jimin 'ben varım ' dedi ve kapıyı açtı sona onlar gittikten sonra ben çıktım.Telefonumu almaya gittim.Ve telefonumu aldım .Şirketten çıktım .Sonra telefonuma mesaj geldi.

Jimin :

-Buraya gelebilrmisin ? (Adres yazıyor)

ben ise :

-Yorgunum sadece eve gidip dinlenmek istiyorum.

   Mesajını attım sonradan oda bana 'taamam ' dedi.Cidden şuan hm ruhen hemde bedenen yorgundum.Eve gidince beni neler bekliyordu acaba .Ve zaten jiminde eve gelicekti niye beni oraya çağırdıki.Eve yürüdüm .Hava almak güzel geldi.Beynim o kadar yorgundu ve karışıktıki.Eve geldim kapıdan girdim.Sessizce odama çıkktım.Şuan jine hazır değildim .Napıcatım ya .Tam girdm.Ohh allahtan uyuyomuş .Sonra tam yatağıma gidecekken yatağımda berili gördüm.Ve o anda resmen boynumdaki damarlar çıkacaktı.Şimdide yatağımımı verdi bu Jin bey cidden.Uğraşamazdım salona gittim ordada V vardı .Jimin gelmişmi diye merak ettim ve v ye sordum :

-V jimin geldimi en son oda şirketteydi şey pratik yapıyordu da 

V :

-Hayır jimin gelmedi eve 

Neden gelmedi ki başına bişeymi geldiki.Artık ne olacağını bilmiyorum.Çünkü adı bile farklı.V odasına gitti bende yorganı aldım.Ve yattım Jimine mesaj attım :

-Nerdesin Jimin ?

 Cevap gelmedi.Bi kaç dakika sonra kapı zor birşekilde açmaya çalışan biri vardı .Ve bende jimindir diye kapıya yöneldim.Kapıyı açtığımda Jimin bianda yığıldı.Ahhh yüzü gözü bere içindeydi ve baygındı Tek dediği şey :

 Baba nolursun Ona zarar verme