Rich Vs. Poor

02

Toen de auto voor de laatste keer stopte deze dag was ik op van de ervaringen. Ik gaapte luid toen de deur open ging.

Toen ik voor het huis stond lag mijn kaak zowat op de grond. Ik had na het gapen mijn mond beter open kunnen laten staan.

Het huis was stralend wit met een groot balkon en een enorme fontein ervoor waar licht roze lelies in dreven. Er waren veel ramen in het huis waardoor er veel licht naar binnen zo vallen. Rond het huis, zover ik kon kijken stonden rozenstruiken en hoge bomen. Rondom een boom die duidelijk opviel door de roze bloesem was een bankje gebouwd en deuren van het huis waren zo groot als paleisdeuren.

Ik stond erbij en ik keek ernaar... letterlijk. De jongen stond naar mij te kijken met een blik die ik niet kon plaatsen. Het was een mengsel van amusement en nieuwsgierigheid.

Toen ik naar binnen liep kon ik mijn kaak van de grond rapen. Het was enorm met schilderijen aan de muur en glazen deuren. Ik voelde me ongemakkelijk en liep voorzichtig door de gangen. De jongen naast me liep nieuwsgierig alle kanten op en raakte alles aan wat los en vast zat. Er kwam een blonde vrouw onze kant op lopen.

"Hallo, hebben jullie een goede reis gehad?"

Ik knikte enthousiast en stak mijn hand naar haar uit die ze vriendelijk schudde.

"Maria."

"Madelaine."

"Finn."

Ik schrok en sprong een klein stukje de lucht in. Hij had zijn handen nonchalant in zijn zakken zitten en bekeek de vrouw van top tot teen en maakte een afkeurend geluidje. Maria trok haar wenkbrauw omhoog en schudde even haar hoofd alsof ze haar gedachte van zich afschudde.

"Goed, ik zal jullie naar de kamers brengen."

Toen we aankwamen had ik de neiging om op het matras te springen. Net als alle andere kamers was mijn kamer groot. En dan tien keer zo groot als mijn kamer thuis.

Finn bekeek net zoals altijd alles met een blik alsof het hem gestolen kon worden.

Toen ik alleen was op de kamer liep ik naar de deur en trok die open waarna mijn mond alwéer openviel. Het kamertje was gevuld met rekken waar allemaal kleding aan hing. Ik stapte naar binnen en gleed met mijn hand
over de zachte stoffen van de vele kleding dat er hing. Dit was geweldig.

Achter de andere deur was een badkamer. Ruim met marmere stenen. Het bad was wit met kleine pootjes eronder waar ik direct verliefd op was. Ook hing er een grote spiegel. Ik keek naar mijzelf en lachte. Mijn donkeronde haren hingen strak langs mijn kaak. Nope, ik had geen lang haar.

Ik genoot van alles wat ik zag in de kamer. Dit alles was het toppunt van mijn leven, dit kon gewoon niet beter.

Het bed was zacht. Zoiets zachts had ik nog nooit gevoeld.

Opeens kreeg ik een gevoel van afkeer richting mijzelf. Ik was een arm meisje met gescheurde vesten en broeken die ze met lapjes stof weer aan elkaar naaide. Ik hoorde hier helemaal niet te zijn. Ik hoorde op een hard matras te liggen in een kamer waar de tocht tussen de kiertjes naar binnen kwam en het kippenvel op je armen zette. Ik zuchte diep en liep richting het balkon dat vast zat aan de kamer van Finn.

Langzaam ging op de stoel zitten en sloot mijn ogen. Ik hoorde de vogels zachtjes fluiten en voelde de avondzon zwak op mijn gezicht schijnen. Het deed me denken aan papa.

"Huil je?"

Ik schoot overeind en keek geschrokken naar Finn die zachtjes naar me glimlachte.

"Sorry."

Ik forceerde mezelf hem een glimlach terug te geven. Finn kwam naar me toelopen en duwde me een klein stukje op om naast me neer te ploffen.

"Zo, vertel."

Ik schudde zachtjes mijn hoofd en probeerde de tranen binnen te houden. Een kleine snik schoot uit mijn keel en ik verborg mijn gezicht in mijn handen.

Ik voelde twee armen om mijn schouders die mij tegen hem aantrokken.

"He, het is oke."

Ik knikte zachtjes terwijl ik mijn gezicht in zijn trui verborg, terwijl hij rustgevend door mijn haren masseerde.

Ik kwam weer rustig overeind en keek Finn dankbaar aan. Hij knikte begrijpend en veegde een traan van mijn wang.

"Hoe is het bij jou thuis?"

Hij leek te schrikken door die plotselinge vraag en haalde zijn schouders op.

"De typische omgeving die veel mensen verwachten. Mijn vader is arts, mijn moeder advocaat en beide zijn ze altijd weg. Ik snap niet zo goed waarom ze een kind hebben."

Ik knikte onzichtbaar.

"We praten later wel verder, ik ga slapen. Slaap lekker Madelaine."

"Weltruste." Zei ik in gedachte verzonken. Na een paar minuten stond ook ik op en viel snel in slaap.