2 Am Thoughts

ix

Hazel's POV

Nasa hospital parin ako, weak and Ill pero lumalaban parin araw-araw madaming sumusupporta saakin para mabuhay Ako and I'm Happy To know na madaming Nagalala at nagmamahal saakin. Nandito si Keisha, Jeffrey, Mama, Papa at si Kuya Hanz naghihintay Kami para sa resulta ng mga treatments ko. wala pa Dito si Jordan kasi may Game sila at importante sakanya yun dahil nagrerecruit ang UP at kailangan niyang makapasok dun dahil dream goal niya iyun, sana nakasama siya sa recruit.

Pumasok na ang doctor at laki ng ngiti ang nasa mukha niya

"Tinignan namin lahat ng Mga Test results And  ang sabi ng mga resulta ay Negative, Nawala na ang Brain Cancer mo" sabi niya, Ang laki ng ngiti ko at tumutulo na ang mga tears of Joy ko "It's a Miracle, siguro dahil marami ang nagmamahal saiyo at Nawala na ang Sakit mo Congratulations Hazel You'll live For a Long long time makakaalis na si Hazel bukas or ngayon It's Up to you. Excuse me and Congratulations To you Hazel"

Nakita ko sa mukha ni mama Ang tuwa at tumulo na rin ang Mga luha niya. Niyakap Ako ni Keisha "Bes, Salamat sa Diyos dahil Nasagot niya ang mga prayers namin" laking tuwa kaming lahat sa balita

"We need to celebrate, tutal pwede ka ng makaalis Dito" sabi ni Jeffrey
"maya-maya aalis na tayo dito Babayaran lang namin ang Hospital bill okay? Magayos na kayo" sabi ni papa

Umalis na sila sa kwarto at nagayos na kami ng gamit namin, hindi ko maiwasang Ngumiti Sa nalaman ko thank you Lord! Thank you po talaga. I survived And I'm glad dahil magiging masaya Na ulit kaming lahat

Yan ang inakala ko

"Bus ng Saint Andrews nabangga ng Isang truck kaninang 5:34 pm. Mga Estyudanteng Nasa loob dinala na ospital para mapagamot, eto Po ang mga Pangalan ng mga lalaking nabangga Sa aksidente:"

Louie Harold

Joshua Pamintuan

Carlos Talisay

George Malit

Alex Vindollo

Ryle Cruz

Jordan Gonzales

Nick Berlangga

Patrick Lampa

Donn Hernandez

Biglang tumulo luha ko sa Bad news, Ang timing ng Buhay nakakainis! Kung kailan okay na ako dun na magbabago ang lahat pero ang sakit dahil takot akong mawala saakin si Jordan.

"Oh damn, oh damn, oh damn
I'm so perplexed
With just one breath, I'm locked in
Oh damn, oh damn, oh damn
I'm so perplexed
On that, it's almost shocking"

Tumunong ang Cellphone ko at nakita ko sa Screen na tumatawag pala ang tatay Ni Jordan. Nakaramdam Ako ng kaba.

"Hello tita?" Hazel. Narinig ko sa Kabilang Linya ang Iyak ni tita

"Hazel, wala na si Jordan. Nabawian na siya ng buhay Pagkadating niya sa hospital, Ija Alam Kong mahirap saiyo dahil nabalitaan Kong Nawala na ang Sakit mo pero patawad Hazel dahil Sa nabalitaan mong wala Na ang anak ko" umiiyak Si tita sa kabilang Linya. Parang Nawasak ang puso ko sa Nabalitaan ko galing sakanya, umiyak na rin ako

"T-tita salamat po sa Balita. Magingat po kayo" pagkatapos Nun ay umiyak na ako ng sobra-sobra.

Bakit? Bakit ngayon pa? Kung kailan Okay na ako fun na siya mawawala saakin. Ang sakit sobra dahil wala na ang taong mahal ko

"Bes, Tahan na Masakit man Tanggapin pero kaya mong lutasin ito. be happy okay nandito lang kami Bes" Sabi ni Keisha. Pinainom ako ni Kuya Hanz ng tubig, Humina ang iyak ko Pero Nandito parin ang sakit na nararamdaman ko.

I love Jordan So much na napunta ako sa point na nasasaktan ako ng sobra-sobra pero Ngayon na wala na siya kailangan ko maging matatag dahil kailanga kong tanggapin na wala na siya, He was my first Love and I love him much much more than the Universe And forever combined

Pero ang unfair eh! Wala na akong sakit pero What's the point of living Kung wala na siya Saakin.

"I need to let you go, it hurts So fucking much!  Ang unfair ng mundo dahil pinaghiwalay tayo. But you will forever be my Greatest Love Jordan Riko Gonzales" - Hazel Francine