Kendi içimde bir savaş veriyorum . Ne tesadüfdür ki hep mağlup geliyorum . Hâl böyle oluncada yenilgiyi kabul edip birçok şeyi boşveriyorum . Mesela artık gülmüyorum hatta ağlamıyorum bile . Pek konuşmuyorum da , müzik dinliyorum . Yürümek yerine koşuyorum zaten sanki geçecekmiş gibi . Eskisi gibi uyuduğumda söylenemez , düşüncelerle boğuşuyorum . Böyle işte albayım , bunlara rağmen yaşamaya gerek duyuyorum , ölürsem ihanetmiş etmiş gibi bir his kaplıyor içimi . Çünkü beni hâla buraya bağlayan , gün geçtikçe çoğalan ve acısıda artan bir duygu var . Tam sol tarafımda üstüne üstlük paramparça olmasına rağmen yine dokunsalar yine kırılırlar . Tutmuyorlar albayım birbirlerini tutmuyorlar . Yıldızlara dönüştü sol tarafım , aynı yerdeler ama birlikte değiller .
Aynı yerdeyiz sol yanım ama ne yazık ki birlikte değiliz . '
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece'nin Esiri
Teen FictionIşıktan kaçıp karanlığa sığınanlara , Sabahtan kaçıp geceye kucak açanlara , Herkesten kaçıp kendine sığınanlara.
