Gece'nin Esiri

GE-8

'Şimdi değil' dersiniz 'Şimdi değil'  yeri değil , sırası değil . Şimdi olmasın şuanda olmasın . Okuldayım geceyi bekle , arkadaşlarım var geceyi bekle , dışarıdayım geceyi bekle . Olmaz işte gözyaşları söz dinlemez aksine dahada hücum eder gözlerine , daha bir ağırlaşır kirpiklerin , daha bir ağırlaşır kalbin , daha bir ağırlaşır ruhun . Taşıyamazsın ne gözlerindeki yaşları , ne kalbindeki acıyı ne de ruhundaki yarayı ve işte o an bulunduğun ortama ihanet edersin kaçmak delice koşmak istersin , sanki koştukça geçecekmiş gibi . Gökyüzüne dikersin gözlerini sakinleştirecekmiş gibi seni , nefes almaya çalışırsın hayata döndürecekmiş gibi seni . Her bir damla bir kez daha öldüğünü bas bas bağırırken aldığın her nefes bir elektroşok gibi vurur göğsüne sana ait değilmiş gibi , oturur boğazına yumru şeklinde . Ne yaşatır ne öldürür . 'Acı çek' der sana , 'sadece acı çek' .  İşte o an anlarsın ki bu yaşam , bu nefes , bulunduğun ortam ve etrafındakiler sana ait değil . Ve gözyaşların , çoktan yolunu çizmiştir yanaklarından boynuna . Her 'dur' dediğinde sana inat eder gibi fazla , fazla ve daha fazla gelir . Ölüyorsun ve bunu yaşarken yapmayı öğretiyor gözyaşların .