Na dat ik een tijd met het dier was mee gelopen, stopte hij. ik weet niet waarom, er was in de wijde omtrek niks bijzonders te bekennen. De eland begon weer met dat rare geloei, maar nu ging hij 2 minuten door.
Plots werd er bij mij duidelijk wat hij aan het doen was... Geloof het of niet, maar de bomen schoven langzaam opzij. na 2 minuten was er een echt pad ontstaan. De eland liep erin en ik liep met hem mee. Hoe verder we liepen hoe dichter het bos begroeid was. Het einde van het pad was nog lang niet in zicht, maar het was er nu zo dicht dat je bijna niks meer kon zien. De eland stond weer stil en begon weer te loeien, maar nu op een heel andere manier. hetbos wat net nog pikke donker was, werd langzaam open en lichter, na een tijd was er weer een gat ontstaan in de bosjes, maar ditmaal was het geen lang pad, maar een soort poort. De eland liep er heen en ging er voor staan, ik ging naar hem toe en ging ook voor de poort staan. gelijk daarna spatte er blauw- paars achtige vonken af. Ik stak mijn hand er door heen en voelde de warme zonnestralen om mijn huid. Ik dacht dat dit bos eng was, zij ik tegen de eland, en het dier schudde zijn kop en stapte door de poort. Hij was verdwenen, voetsie... Ik stapte er ook maar doorheen. Het werd even zwart voor mijn ogen. maar later zag ik overal om me heen bloemen, watervallen en regenbogen.
is dit nou echt waar het hele dorp zo bang voor was?
JE LEEST
De poort naar een bedekte wereld
FantasyWat moet ik nu? Ik heb ruzie met mijn ouders, problemem op school en geen vriendinnen. mischien moet ik gewoon weg, mijn hart volgen. gaan waar ik gaan wil... de wijde wereld in.