De poort naar een bedekte wereld

deel 4: op onderzoek uit in het onbekende

IK ben er net achter gekomen dat dit bos helemaal niet eng is, het verbergt alleen iets, en dat iets moet beschermd worden. maar waarom durfde er dan niemand heen. ze wisten toch niet wat er zich af speelde? nou ja, ik heb deze wereld nu gevonden. tijd om op ontdekking te gaan, denk ik.

De eland had mij een briefje gegeven, waar op stond waar alles was en waar ik straks heen moest, want daar zou het dier op mij wachten. Ik betrouwde het niet echt, ik bedoel, wie krijgt er nou een brief van een eland? Maar goed, ik ging naar een heuveltje en rende er op. vanaf daar had je echt een prachtig uitzicht over de vallei. In de wijde omtrek waren wel 20 regenbogen te bekennen. Onder alle regenbogen lag een helder blauw meertje. veel van die meertjes waren ontstaan doordat er een waterval in eindigde, denk ik. overal om me heen waren struikjes vol bloem en kleuren. Ik zit hier nu al ongeveer een kwartier gewoon te zitten. Dan kijk ik op mijn horloge, shit, ik had 2 minuten geleden afgesproken met de eland. ik rende het heuveltje af, tussen wat struiken door en onder omgevallen boomstammen. Na een tijdje rennen kwam ik aan op een grote open plaats. Zoals afgesproken was de eland daar ook. Hij stond rustig in een hoekje te grazen. Ik wist dat hij het was, want hij had een licht blauwe band om zijn benen, met donker blauwe knopen er op. De eland keek op en zag me, rende naar me toe en stopte een meter voor mijn neus... oei, bijna een botsing, dacht ik. Hij gaf me weer een briefje, maar nu stonden er een paar rare tekens op, ik had geen idee wat het betekende, totdat de eland mij een boomstam met tekens er op liet zien. Het bleek geheimschrift te zijn. De letters die ik gewoon op school geleerd had stonden er namelijk achter. ik ontcijferde de brief en deze zin kwam er uit: 

" als je eenmaal aangekomen bent, is er geen weg meer terug"

Ik schrok van de brief... zou ik nu nooit meer terug naar de gewone wereld kunnen? zou ik hier voor altijd gevangen zitten? en... en als ik nou toch terug wil, wat dan? Mijn hoofd zat vol met vragen, honderden vragen, maar waar moest ik beginnen? ik was er stil van. hhhhmm, wat nu? Opeens seinde de eland weer, ik moest blijk baar weer mee. ik liep wat stilletjes achter het dier aan. We waren na een tijd stil lopenweer in een bos beland, maar dit bos was wel heel merkwaardig. er vlogen vogels rond in de prachtigste kleuren, met lange staart veren en gekrulde vleugelpennen. Op de warme bos grond, bedekt met dennennaalden, sprong een groepje vrolijke konijntjes rond. het bos was werkelijk prachtig, maar ook wel een beetje eng... het was er namelijk best donker.

Plots werd het lichter. ik voelde de zonnestralen weer op mijn houd schijnen. We waren weer aangekomen op een open plek. tussen het hoge gras groeiden prachtige bloemen en planten. We liepen verder. we hadden nu het hele veld overgestoken en stonden nu bij een open tuin hekje. Er hing een bordje naast, waar mijn naam op stond! Hoe wisten ze hoe ik heette? Ik had geen idee, maar boven mijn naam stond nog iets anders: " deze hoeve is bestemd voor..." zou ik hier mogen wonen? ik vroeg het aan de eland, en... hij knikte. Ik liep naar de voordeur en gluurde naar binnen. het was er super mooi. hier zou ik een heel nieuw bestaan beginnen.