Nu ben ik er klaar mee, ruzie met mijn ouders en school, dat heb je nog niet over mijn vrienden gesproken... dat gaat ook een beetje moeilijk... die heb ik namelijk niet.
ik ga het gevaar uit de weg, de wereld in. ik ben klaar met wat ik hier mee maak. ik ga weg, en laat deze wereld achter me.
doei mama, zij ik in mezelf en deed de deur zacht dicht. het enige wat ik bij me had was een zakje met geld, een zak broodjes en een fles melk. daar moest ik het mee doen. Ik liep de tuin uit en de stoep op. aan de overkant van de weg begon het bos. In het g
hele dorp gingen vage verhalen rond over dat bos, en er is nog nooit iemand geweest die zij: ik ga even een eindje wandelen in het bos naast het dorp. maar ik durfde, ik dacht, wat kan er nou zo eng zijn? niks toch.
door dat er nooit iemand is geweest zou je denken dat er geen paden waren, maar gek genoeg waren die er wel. dat is ook een van de redenen waarom veel denken dat het bos vervloekt is, maar ik ben juist nieuwschierig. nieuwschierig naar hoe dat pad er dan gekomen was, en ik wou natuurlijk weg van huis, dus ik ga.ik keek nog 1 keer om naar mijn huis en stapte het bos in, niet wetend wat voor avontuur mij te wachten stond
JE LEEST
De poort naar een bedekte wereld
FantastikWat moet ik nu? Ik heb ruzie met mijn ouders, problemem op school en geen vriendinnen. mischien moet ik gewoon weg, mijn hart volgen. gaan waar ik gaan wil... de wijde wereld in.